سوئیزی حتی در زمان بیماری دست از کار نکشید و در همان حال که کتاب خاطرات خود را با کمک همسرش می‌نوشت، در 13 اپیزود مجموعه تلویزیونی «دیو» The Beast نیز نقش‌آفرینی کرد که زمستان پارسال در آمریکا 3/1 میلیون تماشاگر داشت. پزشکان مارس سال 2008 تشخیص دادند سوئیزی در مرحله 4 سرطان لوزالمعده قرار دارد و دیگر کار چندانی از دست آنها برنمی‌آید. او ژانویه امسال در گفت‌و‌گو با شبکه ای‌بی‌سی احتمال داد دو سال دیگر زنده بماند.
سوئیزی که یک رقصنده و ژیمناست ماهر بود در سال 1987 با بازی در فیلم موفق «رقص کثیف» به کارگردانی امیل آردولینو نام خود را به عنوان یک بازیگر نقش‌های رومانتیک مطرح کرد. او با این فیلم برای اولین بار نامزد دریافت جایزه گلدن‌گلوب شد. او در این فیلم توانایی‌های خود را به عنوان بازیگر و رقصنده به نمایش گذاشت و در عین حال یکی از ترانه‌های فیلم با عنوان «او مانند باد است» را نوشت و خود آن را اجرا کرد که ترانه‌ای بسیار موفق از کار درآمد.
او 17 سال بعد پیشنهاد شش میلیون دلاری برای بازی در دنباله این فیلم را رد کرد و تنها حاضر به حضوری کوتاه در فیلم شد که با عنوان «رقص کثیف: شب‌های هاوانا» نمایش داده شد. سوئیزی پس «رقص کثیف» در دو فیلم «خانه کنار جاده» و «خویشاوند نزدیک» نقش‌آفرینی کرد که تأییدی بر جذابیت شخصی و توانایی‌های فیزیکی او بود. هر دو فیلم سال 1989 پخش شد.
سوئیزی یک سال بعد با بازی در «روح» ساخته جری زوکر بیش از پیش موقعیت خود را به عنوان یک بازیگر نقش‌های رومانتیک تثبیت کرد. حضور قاطعانه و ظریف او به نقش مردی مرده که تا وقتی زنده بود هیچ‌گاه به دوست خود (با بازی دمی مور) نگفت چقدر او را دوست دارد، با استقبال تماشاگران روبه‌رو شد. سوئیزی با این فیلم برای دومین بار نامزد جایزه گلدن‌گلوب شد.
سوئیزی همان سال با بازی در نقش یک سارق بانک و موج‌سوار توانا در فیلم «نقطه گسست» ساخته کاترین بیگلو طرفداران خود را ناامید کرد. جلوه ستاره‌وار سوئیزی در دهه 1990 با بازی در فیلم‌های نه چندان موفق مانند «شهر شادی» رولند جافی، «پدر شرور» دارل روت، «سه آرزو» مارتا کولیج و «سگ سیاه» کوین هوکس، کمرنگ شد.
او که بازیگری باهوش و درون‌نگر بود هر چند وقت یک‌بار در نقش‌هایی متضاد با پرسونای خود ظاهر می‌شد. او سال 1995 برای بازی در نقش یک مرد زنانه‌پوش در فیلم «به وانگ فو، برای همه چیز متشکرم! جولی نیومار» ساخته بیبان کیدرون مورد تحسین قرار گرفت و سومین نامزدی جایزه گلدن‌گلوب را به دست آورد. کمدی مستقل «دنی دارکو» و کمدی نامتعارف «ساکت ماندن» از دیگر فیلم‌های نامتعارف کارنامه او در سال‌های آخر بازیگری است.
سوئیزی پیش از «رقص کثیف» در چند پروژه قابل‌توجه نقش‌آفرینی کرد. از فیلم‌های اول او می‌توان به «حاشیه‌نشینان»، اقتباس 1983 فرانسیس فورد کوپولا از رمان اس. ای. هینتن اشاره کرد. او در این فیلم با گروهی از بازیگران جوان سینمای آمریکا چون راب لو، تام کروز، مت دیلون، رالف ماچیو، امیلیو استیوز و دایان لین همبازی بود که همه آنها بعدها به شهرت رسیدند.
سوئیزی نقش دارل «داری» کرتیس بزرگترین برادر میان سه برادر خودسر در شهر کوچک اکلاهما را بازی کرد که شخصیتی پدرگونه داشت. از دیگر فیلم‌های او در دهه 1980 می‌توان به «سحرگاه سرخ» جان میلیوس و «شهامت غیر عادی» تد کاچف اشاره کرد. او همچنین سال 2003 در نمایش «شیکاگو» در برادوی و سال 2006 در نمایش «آدم‌ها و عروسک‌ها» در لندن روی صحنه رفت.
سوئیزی 18 آگوست 1952 در هیوستن در ایالت تگزاس به دنیا آمد. پدرش یک گاوچران رودیو و مادرش معلم و طراح رقص بود. او در کودکی در مدرسه‌های باله شرکت کرد. سوئیزی بعدها در کالج سن جاسینتو در هیوستن مشغول تحصیل شد. او در 1972 به نیویورک رفت تا یک رقصنده حرفه‌ای شود، اما یک آسیب‌دیدگی قدیمی زانو باعث شد رقص را کنار بگذارد و در عوض به عنوان بازیگر در چند کمدی موزیکال در برادوی روی صحنه برود.
او پس از موفقیت در برادوی به لس‌آنجلس رفت و در تماشاخانه بورلی‌هیلز به تحصیل در رشته بازیگری پرداخت. او خیلی زود به تلویزیون راه پیدا کرد و در سریال موفق «بیمارستان جراحی سیار ارتش» «M*A*S*H» نقش یک سرباز در حال مرگ را بازی کرد. سوئیزی سال 1979 با فیلم «اسکیت تاون ایالات متحده آمریکا» وارد دنیای سینما شد.
هالیوود ریپورتر / 14 سپتامبر / ترجمه: علی افتخاری
نظر شما