اعتراض بازیگران تئاتر به بازیگران سینمای ​ایران

به گزارش خبرآنلاین متن کامل این بیانه بدین شرخ است:

 هنوز عطر پاک حرمت معلم و شاگردی، رایحه خوش پیش­کسوتی و نو آموزی، رابطه مرید و مرادی در قلب جامعه تآتر برقرار است. هنر متعالی تآتر ترازوی کار ماست و نه گیشه و ستارگان و روابط پس و پنهان. میدان تنگ و تاریک حرفه ترد و شکننده تآتر به نهایت از سوی سیاستمداران ناآشنا و مدیران نوخاسته تنگ­تر و تاریک­تر شده است؛ چه رسد به آن که دوستان سینماگر ما نیز عرصه ما را تنگ­تر کنند.
 

امروز که صنف هنرمندان محترم سینما به تآتر اعتنایی نشان می­دهند، ناگزیریم از امنیت شغلی هزار بازیگر حرفه­ای تآتر، که زندگی و معیشت خود را در خطر می­بینند دفاع کنیم.
 

اگر زمانه با سینما و سینماگران سازگار نیست، چرا ایشان فرصت فراغت خود را در تآتر می­جویند؟ یعنی عرصه تآتر این گونه بی­بها و بی­کس است که از سر تفنن و در ناچاری ناگزیر بی­کاری به سراغش آیید؟
 

در خانواده تآتر حرفه­ای جز دو سه تالار نمایش امکان دیگری نیست، یا اگر هست از ما دریغ می­شود. خانواده گسترده­ی هنرمندان تآتر به طور متوسط سالی یک بار هم فرصت به صحنه رفتن ندارند. دست­مزدهای کار حرفه­ای هنوز پاسخ­گوی نیازهای خانواده­های ما نیست. بی­کاری، بی­خانمانی، بی­قانونی، عدم امکان تصمیم­گیری­های صنفی و هزار بلیه دیگر گریبان­گیر خانواده تآتر است. قرارداد تیپ و آیین­نامه­های تعیین دستمزدها هنوز مورد تهاجم مدیران هنری است. ممیزی و بازدارندگی، هرهفته و هرروز و هر ساعت یک گروه را رنج می­دهد.
 

ما نه جاه­طلبی می­کنیم و نه تیول­داری؛ و هرگز مخالف حضور هنرمندان پرتوان و ریشه­دار و کاربلد سینما بر صحنه­های تآتر نبوده و نیستیم؛ اما بنابر وظیفه­ای که اساسنامه برعهده ما گذاشته، به اصولی پایبندیم که هر کس می­تواند آن را در ترازوی عدالت خود سبک سنگین کند.

 

1. اگر بازیگران و هنرمندان سینما خواهان حضور بر صحنه­های تآترند، کوبه خانه ما بکوبند و صنف بازیگران یا صنوف دیگر خانه تآتر را آگاه سازند و بعد برصحنه تآتر حاضر شوند.

2. هنرمندان سینما بر مبنای قرارداد تیپ، این دستاورد بزرگ خانواده تآتر تشریف­فرما شوند.

3. حضورشان تنها بهانه­ای برای رونق بخشیدن به گیشه ـ این مدینه فاضله برخی مسؤولان نورسیده ـ نباشد؛ که ما چنان مخاطبی را که به جای جستجوی جوهر متعالی تآتر، تنها آرزومند دیدار چشم و ابرو و شهرت برخی ستارگان است نمی­خواهیم.

4. تآتر، تآتر حرفه­ای فرهنگ­مدار، بنیان و قواعدی دارد که مباد ملعبه هوس کاسب­کاران عرصه هنر شود و دیگر بار آن سرنوشتی برایش رقم بخورد که بر سر تآتر لاله­زار، بعد از کودتای 28 مرداد 32 آمد.

5. اگر توانی در چنته دارید، از توان و استعداد خود برای احیای تالارهای ناشناخته بهره گیرید و این سه چهار تالار حرفه­ای را که هنرمندان تآتر برای حضور در آن سال­ها در صف می مانند به ایشان واگذارید.

 

متاسفانه عدم رعایت اصول و شرایط یادشده در ماه­های اخیر، نشان آن دارد که دستاورد ورود هنرمندان سینما، حتی فرزانگان آن عرصه، به تآتر بسیار ناموفق و ناامیدکننده بوده است و جز تا حدی موفقیت در گیشه دستاورد دیگری نداشته است.

عالی­جنابان، مدیران محترم و اعضای هنرمند شورای انتخاب آثار در مراکز حرفه ای تئاتر! هشدار ما را جدی بگیرید، چرا که می­دانید هر بازیگر و هنرمند تآتر برای رسیدن به صحنه­های حرفه­ای چه مرارت­هایی را به جان خریده است؛ پیش از گذار و رسیدن به تآتر حرف‌ای، انواع فعالیت­های دانشجویی، گروه­های آماتور، تجربیات کارگاهی، گذار از کلاس­های کلان بازیگری، سال­ها خاک صحنه خوردن و به نقش­های کوتاه بسنده­کردن پیموده شده است، تا که اگر صبور و خوش­اقبال باشد و خود را اثبات کند؛ پس از سال­ها سر از صحنه تآتر حرفه­ای درآورد.

 

بگذارید مهمانان ما قوانین تدوین­شده چندین سال رنج ما را مزمزه کنند. سلام هزاران هنرمند بیکار و کم­کار خانواده تآتر تهران و شهرستان را پاسخ دهند و پس از آن بر سر سفره فقیرانه ما بنشینند. بگذارید اول الفبای حرفه ما را بیاموزند و بعد ردای سرداری بردوش بیندازند.

 

تآتر و سینما، خواهرانی از یک خانواده­اند. عزت و ارزش بسیاری از آثار ارزشمند تاریخ سینما به اعتبار حضور هنرمندان تآتر به دست آمده و در دیگرسو، چه بسا که تآتر نیز، به مدد دستاوردهای تجربی هنر سینما، زبان و شیوه خود را غنا بخشیده است. آمد و شد هنرمندان تآتر و سینما به حریم یکدیگر چیز تازه­ای نیست. اما بیایید به قواعد و اصول خانه­های خود احترام بگذاریم.