انسجام ملی، برپایه "رضایتمندی" و "اعتماد" شکل می‌گیرد نه فقط در سایه جنگ، یا در زیر تابوتِ شهیدان و قهرمانان. این وحدت‌های "عاطفی - واکنشی" اگر چه طبیعی و ضروری‌اند اما بسی ناپایا و شکننده‌اند.
نه هر تکصدایی انسجام است و نه هر چند صدایی تفرقه. اما اگر قرار است از هیچ حنجره و پنجره‌ای صدای تفرقه برنیاید، باید بلندگوهای عمومی را نیز پایید.
اگر براستی از تفرقه بیزارید و اگر به راستی انسجام ملی را دوست می‌دارید، جلوی دهانِ تفرقه افکنانِ تلویزیونی را نیز بگیرید.
نظر شما