به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، این زن با نام کاربری @nikalie.m در تیک‌تاک، در قالب یک «آزمایش اجتماعی»، به حدود سی کلیسای مسیحی در ایالت‌های مختلف تماس گرفت. او وانمود کرد مادری فقیر است که نوزادش دو ماهه است و چند روز است شیر نخورده. صدای گریهٔ نوزاد را نیز از بلندگو پخش کرد تا تماس واقعی‌تر به‌نظر برسد.
او از هر کلیسا خواست در صورت امکان تنها یک قوطی شیر خشک برای نوزادش فراهم کند.
پاسخ کلیساها: سکوت و رد تماس
نتیجهٔ این آزمایش تکان‌دهنده بود. از میان حدود سی کلیسا، بیست‌ونه کلیسا پاسخ منفی دادند یا تماس را قطع کردند. بیشتر پاسخ‌ها شامل جملاتی تکراری بود مانند:
«ما فقط به اعضای خودمان کمک می‌کنیم.»
«برای دریافت بستهٔ حمایتی باید در برنامهٔ هفتگی کلیسا ثبت‌نام کنید.»
تنها سه مرکز مذهبی پاسخ مثبت دادند:
دو کلیسای متعلق به جامعهٔ سیاه‌پوستان آمریکایی، که بلافاصله وعدهٔ ارسال کمک دادند، و مرکز اسلامی شارلوت (Islamic Center of Charlotte) که بدون هیچ پرسشی دربارهٔ مذهب یا پیشینهٔ فرد، پیشنهاد کرد یکی از اعضای مسجد همان شب شیر خشک را شخصاً به در منزل او برساند.
ویدئویی که بحث ملی به‌پا کرد
این مجموعه تماس‌ها، که در قالب چند ویدئوی کوتاه در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد، تاکنون بیش از سه میلیون بازدید داشته است. در ویدئو، نیکالی فهرست کلیساهایی را نشان می‌دهد که با آن‌ها تماس گرفته است؛ از کلیساهای بزرگ با هزاران عضو، تا کلیسای «Dream City Church» در فینیکس آریزونا که مبلغ محافظه‌کار مشهور «چارلی کرک» معمولاً در آن سخنرانی می‌کند. جالب آن‌که همین کلیسا نیز تماس او را رد کرده است.
در یکی از بخش‌های ویدئو، نیکالی می‌گوید:
«من فقط می‌خواستم ببینم وقتی مادری فقیر برای نجات نوزادش به خانهٔ خدا پناه می‌برد، چه کسی در را باز می‌کند. حالا فهمیدم که گاهی درِ مسجد، زودتر از کلیسا باز می‌شود.»
تحلیل جامعه‌شناسان و رسانه‌ها
این ویدئو در روزنامه‌ها و رسانه‌های آمریکایی بازتاب گسترده‌ای یافت. روزنامهٔ Charlotte Observer در گزارشی نوشت:
«رفتار کلیساها، پرسش‌های جدی دربارهٔ اولویت‌های اخلاقی نهادهای مذهبی در آمریکا ایجاد کرده است. بسیاری از این مؤسسات بودجه‌های چندمیلیون‌دلاری دارند، اما در مقابل یک تماس برای نجات نوزادی بی‌پناه، خاموش ماندند.»
کارشناسان دین‌پژوه نیز این ماجرا را نشانه‌ای از «بحران اعتماد و فاصلهٔ میان ایمان نهادی و عمل انسانی» دانستند.
دکتر «جان بورنس»، استاد جامعه‌شناسی دین در دانشگاه بوستون، گفت:
«نظام مذهبی در ایالات متحده بیش از هر زمان دیگر سازمان‌یافته و بوروکراتیک شده است. کمک، در قالب فرم، عضویت و مجوز تعریف می‌شود. در چنین ساختاری، شفقت فوری جایی ندارد.»
واکنش‌ها و گفت‌وگوهای عمومی
در فضای مجازی، هزاران کاربر از رفتار مسجد شارلوت تقدیر کردند و آن را نشانهٔ «اخلاق دینی واقعی» دانستند.
یکی از کاربران مسیحی در زیر ویدئو نوشت:
«مسیح ما گفت هر آنچه برای یکی از این کوچک‌ترین‌ها می‌کنید، برای من کرده‌اید. ما اما فراموش کرده‌ایم.»
در مقابل، برخی از کشیشان و مدافعان کلیساها گفته‌اند که ویدئو بخشی از واقعیت را نشان می‌دهد، اما نمی‌توان بر پایهٔ تماس‌های تلفنی ناشناس دربارهٔ صدها کلیسای فعال قضاوت کرد. با این حال، بحث گسترده‌ای دربارهٔ ماهیت «همدلی واقعی» در جامعهٔ مسیحی آمریکا به راه افتاده است.
پرسش باقی‌مانده
نیکالی در پایان ویدئوی خود می‌گوید:
«این آزمایش دربارهٔ پول یا شیر خشک نبود. می‌خواستم ببینم چه کسی هنوز به فریاد یک مادر گوش می‌دهد.»
اکنون، این پرسش در افکار عمومی آمریکا طنین‌انداز است:
در جامعه‌ای که هزاران کلیسا با بودجه‌های عظیم فعالیت می‌کنند، چگونه تنها سه مرکز مذهبی—و در رأس آن یک مسجد—توانستند در لحظهٔ نیاز، معنای واقعی ایمان را نشان دهند؟
نظر شما