*ظلم بر کلمات، یکی از انواع ظلم‌هاست که رواج زیادی دارد هر چند در بسیاری موارد مورد توجه نیست ویا ترتیب اثری به شکایت‌های مربوط به آن داده نمی‌شود.
*اصولگرائی، اکنون در ادبیات سیاسی ما از مظلوم‌ترین کلمات است. کلمات، هر چند خود فریادند ولی هنگامی که دچار مظلومیت می‌شوند فریادرسی ندارند. ما اگر به ادبیات سیاسی خود رحم نمی‌کنیم، لااقل به سرنوشت سیاسی نظام جمهوری اسلامی و ملتی که برای برپائی این نظام بهای سنگینی پرداخت، اندکی اندیشه کنیم و برای روسفیدی نزد نسل‌های آینده که حق دارند از ما انتظار داشته باشند فرهنگ سیاسی متکی به اخلاق اسلامی را نهادینه شده به آنها منتقل نمائیم، کاری انجام دهیم.
* در تاریخ 9/2/1379 یعنی 12 سال قبل و زمانی که هنوز اصولگرائی به عنوان یک جریان سیاسی سهم‌خواه مطرح نبود، مقاله‌ای تحت عنوان "ما اصولگرا هستیم" در روزنامه جمهوری اسلامی به چاپ رسید که یکی از محورهای آن این بود: "امروز، معیار معیارگزاران اینست که "هر کس با من نیست با دشمن من است!" و عجیب‌تر از این معیار مادیگرایانه اینکه اینان دشمنان اصلی را به فراموشی سپرده‌اند و از میان خودی‌ها به دشمن‌تراشی مشغولند. این، حکایت فقط امروز نیست، متأسفانه اینگونه فکر کردن بیماری قدرتمندان است. تشنگی قدرت است که انسان‌ها را این چنین بیمار می‌کند. این بیماری راست و چپ نمی‌شناسد."
*ما هم اکنون نیز به اصولگرا بودن خود افتخار می‌کنیم، اما در عین حال بشدت نگران سرنوشت اصولگرائی هستیم و برای این جریان اصیل احساس خطر می‌کنیم.
*امروزه در کشور ما به نام اصولگرائی به قانون بی‌اعتنائی میکنند و خارج از ضوابط مشخص شده در قانون اساسی، برای اجرای قانون شرط می‌گذارند. این، نه تنها اصولگرائی نیست بلکه درست نقطه مقابل اصولگرائی است. قانون در نظام جمهوری اسلامی تا زمانی که قانون است لازم‌الاتباع است حتی برای کسانی که به آن ایراد داشته باشند. کسانی که خود را اصولگرا میدانند باید در تبعیت از قانون از دیگران سبقت بگیرند و برای همه الگوی قانونمندی باشند، ولی متأسفانه کسانی که خود را معیار اصولگرائی میدانند و دیگران را خارج از جرگه اصولگرائی تصور میکنند در صف مقدم تخلف از قانون قرار دارند.
*از جمله مظلومیت‌های اصولگرائی اینست که کسانی با همین شعار و همین نام و همین عنوان، دروغ می‌گویند و به این و آن نسبت دروغ می‌دهند و برای اثبات خود دیگران را با توسل به ابزارهای خلاف شرع و خلاف اخلاق نفی میکنند.
*اصولگرایان واقعی به کیسه بوکس صحنه‌گردانانی تبدیل شده‌اند که از راه رسیده‌اند و با استفاده ابزاری از اصولگرائی دنیای خود را آباد میکنند و انقلاب و نظام دینی را که مردم برای آن بهای سنگینی پرداخته‌اند به غربت می‌کشانند. هشدار که اگر همین امروز اصولگرائی از این غربت نجات داده نشود، فردا بسیار دیر است.
/27217
نظر شما