غربت پهلوانان و تجلی فرومایگان

بدون شک دوستان آن بزرگ و اساتید فن درباره بزرگواری ها و هنرنمایی آن زنده یاد سخن خواهند گفت. پس سخن گفتن بنده بی هنر کمترین وجهی نخواهد داشت. با این حال گمان می کنم می توانم چند کلمه ای درباره غربت او بنویسم. استاد حسن کسایی علیرغم نام و آوازه ای که داشت از غریب ترین هنرمندان روزگار ما بود. غربت را به معنی سانتی مانتالیسم اش عرض نمی کنم. که این روزها سخت رایج است و هر کس که گمان می برد بهره ای از هنر دارد مدام از غربت می گوید و احوالاتی که درک نمی شود و فس ناله هایی از این دست. اتفاقا استاد کسایی اهل نک و نال هایی از این دست نبود. اما کدام منصفی است که نداند اگرهمه چیز بر قرار و قاعده خویش می بود زنده یاد کسایی ارج و قربی دیگر گونه می داشت و حتی در همین سایت خبرآنلاین، خبر درگذشت او به شکلی دیگر انعکاس می یافت.عظمت یک هنرمند هر چه بیشتر باشد غربت او سهمگین تر و جانسوز تر است و استاد کسایی از بزرگ ترین هنرمندان روزگار ما بود.نسل پرورش یافته در دامان رسانه های فراگیر ما چیز چندانی از او نمی دانند اما فلان شبه هنرمند مقلد خواننده های لس آنجلسی را به خوبی می شناسند و این از صدقه سر رسانه ای است که دعوی مبارزه با تهاجم فرهنگی دارد. اگر مدعیان مبارزه با تهاجم فرهنگی دغدغه فرهنگ می داشتند و به اندازه سر سوزنی در دعوی خود صادق می بودند اوضاع چنین نمی بود که هست. نوای نی کسایی، صدای تار جلیل شهناز و بانگ گرم و گیرای علی اصغر شاهزیدی اگر در گوش جوان ایرانی طنین می افکند دیگر چه جای هراس از آن بی هنری که با صوت نا به هنجار خود اعتقادات بنیادین دین داران را به سخره می گیرد. در نبود پهلوانان پلنگ افکن است که فرومایگان روبه صفت مجال خودنمایی و جولان پیدا می کنند. بر فرومایه روبه صفت حرجی نیست. او به اقتضای شأن وجودی اش رفتار می کند. بر کسی خرده می باید گرفت که مجال خود نمایی و تجلی را برای او فراهم می آورد. بی احترامی به هنر استاد کسایی و همگنان او بزرگ ترین ظلم و اجحافی است که مدعیان مبارزه با تهاجم فرهنگی در حق نه استاد کسایی که در حق فرهنگ و هنر این سرزمین می کنند. بدون شک نه تاریخ و نه دل سوزان حقیقی این سرزمین مدعیان را نخواهند بخشید و فردا روزی که نه از تاک نشانی ماند و نه از تاکنشان گریبان آنها را خواهند گرفت. پیکر استاد کسایی به تراب تیره فرو خواهد رفت اما نوای سحرانگیز ساز بی بدیل اش در گوش جان عاشقان و قلندران همواره طنین افکن خواهد بود تا بدانیم و بدانند :
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما