مخالفت غرب با فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران در حالی صورت می‌گیرد که این کشورها به رغم عدم پذیرش پیمان NPT از سوی رژیم صهیونیستی، همچنان توسعه و انباشت تسلیحات کشتار جمعی از این رژیم را عاملی برای تثبیت امنیت منطقه خاورمیانه اعلام می‌کنند. همزمان با تحولات اخیر پافشاری ایران بر حقوق حقه خویش، مقامات امریکایی در سفر به کشورهای منطقه بار دیگر کوشیدند تا ایران‌هراسی را به عنوان یک محور تبلیغی علیه برنامه‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران، تبدیل سازند. با این وجود، کشورهای مستقل و عضو غیرمتعهدها معروف به «نم» ضمن اعتراض به اقدام گروه 1+5 در تصویب قطعنامه‌های ضد ایرانی تداوم این رفتار دوگانه غرب را مغرضانه و دور از واقعیت‌های جهانی می‌دانند.
در بررسی دلایل رفتار دوگانه غرب نسبت به فعالیت‌های هسته‌ای ایران و رژیم صهیونیستی می‌توان به مسائل ذیل اشاره نمود:
1) رژیم صهیونیستی بعنوان عامل اصلی نا امنی در منطقه بیش از 50 سال است که با پیشتیبانی و حمایت صریح غرب یک برنامه خطرناک و سری تسلیحات هسته‌ای با گریز از نظارت جامعه جهانی بر این برنامه‌ها را، به کمک حامیان خود پیش می‌برد؛ برنامه‌هایی که با تأیید آژانس بین‌الملللی انرژی هسته‌ای (IAEA) تا کنون به تولید 200 بمب هسته‌ای انجامیده است که مؤید عناد این رژیـم با پادمان‌های بین‌المللی است. رژیم صهیونیستی در انباشت و تولید سلاح‌های هسته‌ای ماهیت تروریستی و تجاوز و تهدید علیه دیگر کشورها را نیز مخفی نمی‌کند بطوریکه سران این رژیم در جنگ‌های گذشته با اعراب اعلام داشتند که اگر کشورهای عربی نفت دارند، این رژیم نیز کبریت دارد. یا پس از موشک‌پرانی کور صدام حسین در جنگ خلیج فارس علیه این رژیم بار دیگر مقامات رژیم صهیونیستی تهدید کردند که در صورت تداوم حملات، این رژیم از بکارگیری تسلیحات هسته‌ای علیه عراق ابایی ندارد.
2) تشدید جنگ روانی غرب علیه ایران با همسویی کامل رسانه‌های رژیم صهیونیستی، در حالی صورت می‌گیرد که ایران برعکس این رژیم، عضو معاهده NPT با همان منع تکثیر تسلیحات هسته‌ای است و همچون هر کشور دیگری حق دارد از تمام مزایای انرِژی صلح‌آمیز هسته‌ای بهره‌مند باشد. بنابراین تشدید حملات علیه ایران ناشی از غرض‌ورزی‌های سیاسی غرب به رهبری امریکاست. از سوی دیگر بی‌تفاوتی به تسلیحات هسته‌ای رژیم صهیونیستی و حمایت همه جانبه از این رژیم نشان‌دهنده عدم صداقت دولت امریکا و موجب سردرگمی و افزایش تنش‌هاست.
3) ایران به همراه مصر در سال 1974 برای اولین بار «طرح خاورمیانه عاری از تسلیحات» را به مجمع عمومی سازمان ملل متحد ارائه نمود و این طرح با استقبال گسترده کشورهای عضو سازمان ملل روبرو گردید. ایران در نشست‌های خلع سلاح از این ایده همواره حمایت نموده است. بنابراین تنها راه حل عملی شدن این طرح، پیوستن رژیم صهیونیستی به پیمان NPT و نگاه واقع‌بینانه غرب نسبت به لحاظ حقوق مستقل کشورهای عضو آژانس است.
4) رژیم صهیونیستی با بهانه قرار دادن دشمنی ایران با این رژیم، تولید و انباشت تسلیحات هسته‌ای خود را الزامات امنیتی دانسته و از امضای پیمان NPT خودداری می‌ورزد. عدم الزام‌آور بودن قطعنامه شورای حکام آژانس در مورد این رژیم و حمایت کشورهای غربی از توانمندی هسته‌ای آن، موجب نوعی احساس نا امنی در منطقه شده است. با اوج گرفتن مسئله برنامه هسته‌ای ایران و تبدیل آن به اولویت خبری و افزایش مخالفت آژانس با برنامه هسته‌ای ایران به عنوان کشوری اسلامی، ملت‌های مسـلمان بیش از پیش برخورد دوگانه غرب را احساس می‌کنند.
5) کنفرانس گسترش NPT در سال 1995 و کنفرانس بازنگری در سال 2000 با ابزار نگرانی از گسترش تسلیحات هسته‌ای اسرائیل و عدم رعایت قوانین بین‌المللی خواستار بررسی جدی این موضوع شد. اکثر کشورهای عربی و اسلامی که عضویت گروه نم را نیز دارند به این نتیجه رسیدند که رفتار دوگانه غرب نسبت به تسلیحات هسته‌ای کشورهای خاورمیانه باید تصحیح شود. لذا خواهان گنجاندن قابلیت‌ها و توانمندی هسته‌ای رژیم صیهونیستی در کنفرانس نیویورک شدند؛ این در حالی است که امریکا و انگلیس این موضوع مهم حقوقی را برنمی تابند و مطرح شدن بحث هسته‌ای رژیم صهیونیستی را بر خلاف منافع خود تشخیص می‌دهند. اذعان به مالکیت تسلیحات هسته‌ای ازسوی رژیم صهیونیستی در کنفرانس عمومی سال گذشته، مثال روشنی برای سیاست‌ها و استانداردهای دوگانه غرب نسبت به خلع سلاح هسته‌ای است. بنابراین تا زمانیکه معیارهای دوگانه غرب همچنان تداوم داشته باشد نه تنها امیدی به تحقق خاورمیانه عاری از تسلیحات هسته‌ای نیست بلکه شرایط برای تداوم تنش و فضای نا امنی بیشتر خواهد گشت.
6) مساله مهم در امر خلع سلاح و عدم اشاعه این است که بازیگران فرا منطقه‌ای (مانند امریکا، فرانسه و انگلستان) نباید برای خود حق تولید و خرید و انباشت جنگ‌افزارهای خطرناک مانند سلاح‌های اتمی را محفوظ دارند، چراکه پس از گذشت تقریباً 20 سال از پایان جنگ سرد، 12 هزار سلاح اتمی در زرادخانه‌های این کشورها نگهداری می‌شود بنابراین همانطوری که در کمیسیون خلع سلاح کشتار جمعی نیز آمده باید بکارگیری و تولید این سلاح بدون ملاحظات خاص که از همگان منع گردد.
7) بی تردید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) پاسخگویی واقعی اجرای مفاد کامل پیمان NPT در جهان می‌باشد. عدم جامع‌نگری و دقت در اجرای بندهای این پیمان به ویژه بند 4 و 6 و تبعیض‌های ناروا میان کشورهای عضو باشگاه هسته‌ای و کشورهای در حال توسعه از چالش‌های اخیر و پیش روی این نهاد بین‌المللی است. اصولاً تقسیم کشورها به دو گروه دارا و ندار در حوزه هسته‌ای و منع گروه دوم در دستیابی به انرژی صلح‌آمیز در این حوزه محل مناقشه است. لذا کمیسیون خلع سلاح سازمان ملل متحد باید با جامع‌نگری فارغ از هر گونه تبعیض، بستر لازم را برای امحای تسلیحات هسته‌ای و نیز گسترش فناوری صلح‌آمیز در اقصی نقاط جهان فراهم سازد.
نظر شما