مردم داری

چند وقت قبل در مراسم ختمی شرکت کرده بودم که صاحب(بزرگ) آن مراسم کارگری روز مزد است و از تمکن مالی بالایی برخوردار نیست.اما از ابتدا تا انتهای مراسم مردم بسیاری برای ابراز همدردی شرکت کرده بودند بگونه ای که همه انگشت به دهان مانده بودند.نکته ای که در این مراسم مورد اتفاق بسیاری از کسانی بود که با آنها صحبت کرده بودم این بود که معتقد بودند:این همه جمعیت نشانه ای است از «مردم داری» صاحب مراسم .بله واقعا اینگونه بود.شرکت مستمر در مراسم عزا و عروسی،ملاقات بیماران،بدرقه زوار و مسافران و استقبال از انها،انجام صله رحم،مشارکت در برنامه های جمعی و همگانی،احساس مسئولیت در قبال دیگران و همسایگان و ....برخی از ویژگی های این انسان بزرگ است.این در حالی است که هفته قبل نیز مراسم مشابهی در آن مکان برگزار شده بود که طبق گفته اهالی محل کمتر از 50 نفر شرکت کرده بودند.نفردوم کسی بود که کمتر با مردم انس داشت و در برنامه های شادی و غم مردم محل- هم خود و هم فرزندانش - کمتر شرکت می کردند.
به درستی مردم در رفتار خود با دیگران به نکات مختلفی توجه می کنند که یکی از مهمترین آنها «مردم داری» است.مردم داری موجب می شود تا احساس تنهایی نکنیم و این نقطه اتکا بسیار خوبی است.چون انسان موجودی است اجتماعی و لازمه زندگی اجتماعی هم با مردم بودن و در کنار یکدیگر برای رسیدن به سعادت و کمال تلاش کردن است.گرچه مشغله ها و مشکلات زندگی امروزی موجب شده است که تا صله رحم و توجه به دیگران در زندگی اجتماعی کمتر شود.ولی نباید فراموش کرد که نیکی ها و بدی ها همیشه در ذهن مردم می ماند و در شرایط مناسب واکنش نشان می دهند.همه ما در زندگی اجتماعی به یکدیگر نیاز داریم.چرا که به اصطلاح« از هر دستی که بدهیم، از همان دست می گیریم».این که شما چگونه هستیداطلاع ندارم ولی باور دارم که همه ما می توانیم«مردم دار» باشیم و با اعتمادبه نفس بالا زندگی کنیم چون تنهایی در زندگی اجتماعی انسان های مردم دار جایی ندارد.خوشا به حال انسان هایی که این فضیلت ا خلاقی را درزندگی خود و در تعامل با دیگران نهادینه کردند.