به گزارش مهر؛دکتر بهرام عکاشه اولین پایگاه لرزه نگاری در کشور را مربوط به سال 1960 دانست و گفت: اولین پایگاه در امیرآباد شمالی نصب و راه اندازی شد و با توجه به اینکه در آن موقع امیرآباد شمالی خارج شهر بود از این رو با افزایش بزرگ نمایی دستگاه امکان ثبت زلزله ها فراهم شد. این پایگاه در مطالعات مربوط به یافتن کانونهای زلزله در کشور بسیار موثر بود.
وی به افزایش تعداد ایستگاههای لرزه نگاری در کشور اشاره کرد و افزود: در سالهای 1962 تا 64 به منظور شناخت کره زمین، برنامه جهانی اجرا شد که در این راستا در ایران سه پایگاه لرزه نگاری در شهرهای تبریز، شیراز، مشهد و در کل جهان 120 پایگاه مستقر شد که تاکنون نیز این پایگاهها فعال هستند. با ایجاد مثلث شیراز، مشهد و تبریز توانستیم زلزله های بزرگتر از چهار ریشتر را ثبت کنیم.
عکاشه تاسیس اولین پایگاه لرزه نگاری بزرگ در منطقه جنوب غرب تهران را مربوط به سالهای 1973 و 74 دانست و اظهار داشت: موسسه ژئوفیزیک با استفاده از این تجهیزات توانست کوچکترین زلزله را ثبت کند و با تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده متوجه شد که تهران فوق العاده زلزله خیز است.
رئیس دانشکده علوم پایه دانشگاه آزاد با تاکید بر اینکه تهران به اشتباه به عنوان پایتخت معرفی شده است، اضافه کرد: پیش از این شهر ری پایتخت کشور بود که بارها بر اثر زلزله تخریب شده بود و با مهاجرت مردم به تهران و انتقال پایتخت به آن، تهران آن قدر رشد کرد که پدیده حاشیه نشینی را ایجاد کرد. حاشیه نشینی یعنی ساختن خانه های غیر مقاوم و موقتی و جمعیت زیاد با فرهنگهای مختلف که اعتقادی به زلزله ندارند.
نظر شما