اگر چه نعیمه اشراقی ضمن عذر خواهی،مدعی هک شدن صفحه اش شد، اما حجم انتقاد ها و فشارها چنان زیاد بود که مطرح می شد او تنها راه خلاصی را در چنین ادعایی دیده است. دست آخر هم نعیمه اشراقی مجبور شد عطای فیس بوک را به لقایش ببخشد.
حالا این بار یک خبرگزاری و چند سایت خبری با انتشار تصویر یکی از نوشته های او در «وایبر» نوشته اند که : « نعیمه اشراقی در یکی از گروه‌های شبکه اجتماعی وایبر که بسیاری از خبرنگاران در آن عضو هستند، یکی از احکام اسلامی را مورد تمسخر قرار داد.»
آنچه خانم اشراقی این بار نوشته مربوط به تعدد زوجات در اسلام است و البته باز هم شوخی نامناسبی کرده است.اگر چه در متن اخبار منتشر شده،اشاره ای دقییقی به این نوشته نشده،اما در تصویری که از صفحه وایبر نعیمه اشراقی گرفته شده همه چیز به خوبی قابل خواندن است.
درباره این اتفاق اخیر یکی دو نکته قابل تامل است:
اول: خانم اشراقی باید حواسش بیشتر از این به نسبتش با رهبر کبیر انقلاب باشد.او تنها چهره معروفی نیست که در شبکه های اجتماعی فعالیت می کند.کم نیستند افرادی مثل او که با چهره های سرشناس کشور نسبت مستقیم دارند و در شبکه های اجتماعی هم هستند،اما هیچ کدام حاشیه های مشابهی نداشته اند.حجت الاسلام مرتضی اشراقی می تواند الگوهای مناسبی در این زمینه برای نعیمه اشراقی باشد.به نظر نمی رسد بیت محترم حضرت امام از این حواشی رضایت داشته باشند.کمترین پرسش از ایشان این است که شما در گروه خبرنگاران اجتماعی چه می کنید؟حضور پر رنگ در همه شبکه های اجتماعی و در همه جای فضای مجازی،عواقب اینچنینی هم دارد.
دوم: اقدام خبرگزاری ها و سایت های خبری در انتشار این مطلب،حتما مصداقی از بی اخلاقی وبی تقوایی رسانه ای است.البته رسانه های منتشر کننده این خبر می توانند با توضیحاتی مانند آزادی انتشار اطلاعات،از این بی اخلاقی دفاع کنند. اما واقعیت این است که نعیمه اشراقی اگر می خواست چنین حرفی را برای همه و رسانه ها بزند،جایی جز در یک گروه چند نفری در «وایبر» این کار را می کرد.پر واضح است که تصور او انتشار این حرف ها در یک فضای خصوصی یا نیمه خصوصی بوده است.نمی دانم آیا خبرنگاری که برای اولین بار اقدام به انتشار این مطلب از آن گروه کرده، حاضر است نام خود را اعلام کند یا خیر، اما شک ندارم او در این گروه با نام خبرنگار آن رسانه حضور نداشته است.من اسم این کار را یک جور سرقت می گذارم.ما خبرنگاریم،اما در روز جزا حتما خبرنگار ها و غیر خبرنگارها را از هم سوا نخواهند کرد و درباره آنچه کرده ایم باید جواب بدهیم.
سوم: «سواد رسانه ای» موضوع مهمی است که از آن غفلت کرده ایم.حالا یک گوشی هوشمند و نرم افزار های ارتباطی تقریبا دست همه هست.با چند هزار تومان ناقابل می شود با همین سرعت های پایین سیم کارت های وطنی،علی الدوام آن لاین بود.نرم افزارهای ارتباطی زندگی ما را محاصره کرده اند و این حلقه تنگ تر هم خواهد شد.همه به سادگی می توانند «وایبر» و دیگر نرم افزارهای مشابه را سریع و رایگان دریافت کنند،اما کجا می شود برای این موضوع آموزشی دید؟ آیا می دانیم در همین وایبر و در سرویس چت گروهی دیگران می توانند بدون اجازه،ما را به گروه های کوچک و بزرگ اضافه کنند و آن وقت همه اعضای گروه شماره تلفن و عکس پروفایل ما را در اختیار خواهند داشت؟کاربران این نرم افزار ها کی و کجا باید تنظیم های امنیتی این نرم افزار ها را بیاموزند؟ توجه به حریم خصوصی در جامعه ای با مختصات فرهنگی و اجتماعی ما اهمیت افزون تر دارد؟
خانم اشراقی که حواسش نبود،ما حواس مان هست ؟
پی نوشت : کمی بعد از انتشار این خبر،یکی از از خبرگزاری ها آن را از خروجی اش حذف و به جای آن عذرخواهی خانم اشراقی را منتشر کرد.این البته چیزی از اصل ماجرا و درس هایی که باید از آن بگیریم کم نمی کند...
نظر شما