آقای شجونی چرا؟!

"یک مشت زن بی حجاب به امید آزادی حجاب به آقای  روحانی رای دادند " و " ایشان باید استعفا دهند" و " نباید به عنوان یک روحانی دروغ می گفتند ." اینها قسمتی از مصاحبه روزنامه اعتماد با جناب آقای شجونی است که سایت خبرانلاین در تاریخ آخرین روز خرداد ماه سال جاری نسبت به انتشار آن اقدام نموده است .

ایشان مطالبی را فرمودند که شاید خالی از لطف نباشد کمی بیشتر مورد بررسی قرار دهیم .

یادآوری کنیم اقای روحانی رئیس جمهور منتخب مردمی است که با توجه به تعداد آرایی که وزارت کشور دولت مورد حمایت ایشان شمارش نمودند پیروز قاطع انتخابات بود و حتی کار به دور دوم هم کشیده نشد . همچنین چون شبهه و ابهاماتی نیز از سوی هیچ یک از رقبای اصول گرای ایشان مطرح نشد ، علی الاصول صحت انتخابات بیش از پیش مورد تایید بوده و تنفیذ حکم ریاست جمهوری نیز از سوی مقام معظم رهبری مهر تاییدی است بر روند صحیح و سالم انتخاباتی که با سرمایه های ملی برگزار شد .

حال با عنایت به فرمایشات ایشان ، باید رای حدود هجده میلیونی را مختص یک مشت زن بی حجاب بدانیم که چنانچه این صحبت صحتی داشته باشد ، باید 8 سال گذشته و همچنین دوره ریاست جمهوری های گذشته تا پایان جنگ تحمیلی را از نظر فرهنگی کاملا مردود بدانیم ، و این عملا برای کشوری که تقریبا 26 نهاد تخصصی و دارای ردیف بودجه خاص فرهنگی است تاسف برانگیز خواهد بود . و قاعدتا باید علیه تمامی کسانی که این اتلاف عظیم بودجه ای کشور را رصد می کنند نیز در کنار مدیران آنها کیفر خواست صادر کنیم .چرا که 18 میلیون زن بی حجاب که یکباره پا به عرصه اجتماعی و سیاسی کشور نمی گذارند!و اگر این تعداد بی حجاب وجود خارجی دارند ، پیشنهاد بدهیم که من بعد برای رای دهندگان نیز احراز صلاحیت هایی در نظر بگیرند!!!

همچنین با معیار های عرفی جامعه نیز اینگونه نتیجه گیری می کنیم که از حدود 37 میلیون رای ماخوذه یازدهمین دوره ریاست جمهوری ، آقای روحانی بیش از 18 میلیون رای را به خود اختصاص دادند که چنانچه نیمی از رای دهندگان را نیز به طور نسبی مرد در نظر بگیریم ، 9 میلیون نفر زن آن هم همگی" بی حجاب" خواهند بود!

بنظر به غیر از خارج از منطق دانستن فرمایشات ایشان - که اتفاقا برخی افراد مورد حمایت ایشان نیز جایگاهی را که به عنوان نماینده بدست آورده اند از همین مسیر انتخابات آزاد مردمی است - و درک عصبانیت ایشان ، از شکست سنگین اصول گرایان بیانی نمی توان داشت  .

 درست در زمانی که آرام آرام معضلات گذشته و همه گیر کشور در حال مرتفع شدن می باشد - البته نویسنده اعتقاد ندارد که تمام مشکلات حل خواهد شد - اینگونه اظهار نظر ها و همچنین درخواست استعفا از مسئولیتی چنین سنگین ، که خود می تواند آبروی حکومت را به خطر بیاندازد ، جز افزایش تنش های بی حاصل سیاسی آن هم در سالی که مزین به "همبستگی ملی" است کاملا بر خلاف منافع ملی خواهد بود و اگر نگوییم مستقیم ، ولی قطعا غیر مستقیم در ساختار امنیت ملی کشور دخالت خواهد داشت .

در زمانی که تمامی دشمنان کافر و جاهل با انواع حمایت های استکباری هر روز در حال برنامه ریزی برای تضعیف این ملت هستند آیا سعه صدر را نباید بیش از گذشته از سوی افرادی که ملبس به لباس پیامبر(ص) هستند توقع داشت؟  آیا بالا و پایین شدن های سیاسی و جناحی را باید اسبابی برای تضعیف کیان دموکراتیک یک ملت قرار دهیم؟ 

هرچند ایشان فرمایشات دیگری نیز مطرح کردند که البته در این مقال مجالی برای بررسی آنها نیست .