سید احمد نجیبی*

بافت تاریخی روستای ابیانه قدمت و اصالت قابل توجهی در همه مظاهر معماری تک بناها و همچنین معابر و فضاهای جمعی دارد. پیوند این معماری با طبیعت در کنار طبیعت زیبای منظر برزرود اثری بسیار هوشمندانه و دلنشین از تعامل انسان با محیط طبیعی و انسان ساخت خود به وجود آورده است که همین ارزش‌ها باعث ثبت روستای تاریخی ابیانه در فهرست آثار ملی ایران از سال ۱۳۵۴ شده است.

در سنوات اخیر تغییر در سبک زندگی و پیشرفت‌های تکنولوژیک ایجاد شده تغییرات اجتناب ناپذیری در حیات ابیانه به وجود آورده است که یک وجه مهم و مثبت این امر ایجاد رفاه و بستر آسایش برای اهالی ابیانه است. از این قبیل خدمات می‌توان از گاز و برق و مخابرات نام برد. با وجود تمام محاسنی که بر ارائه این خدمات به اهالی ابیانه مترتب است، قالب شکلی این خدمات هیچگونه هماهنگی با ساختار فرهنگی ابیانه ندارد به گونه‌ای که در هر چشم اندازی از ابیانه، تصویر ناهمگون و آزار دهنده عناصری چون کابل‌های برق و تلفن و یا علمک و کنتور گاز، سیمای این روستا را مخدوش کرده است.

این امر که در بدایت بدیهی و اجتناب ناپذیر به نظر آمده است، هم اکنون تبدیل به مشکل بزرگی در راه حفاظت منظر فرهنگی ابیانه و معرفی آن به جهان به عنوان یک میراث ارزشمند جهانی شده است.

باید به این واقعیت توجه داشت که قریب به ۶۰ محوطه ارزشمند میراث فرهنگی و طبیعی در سطح کشور در حال آمادگی برای ثبت جهانی هستند و اختصاص سهمیه محدود به هر کشور برای معرفی به دفتر میراث جهانی یونسکو، رقابت شدیدی برای کسب این سهمیه رقم زده است و در این میان بدون شک اولویت با محوطه‌هایی خواهد بود که بیشترین و بهترین شرایط حفاظت برای آن ایجاد شده باشد.

به نظر می‌رسد که در مورد منظر فرهنگی ابیانه، یکی از چالش‌های پیش رو، عدم تناسب تأسیسات خدمات رسانی با بافت تاریخی ابیانه است که به گفته کارشناسان اصلاح این تأسیسات در راه حفاظت منظر بافت تاریخی ابیانه امری اجتناب ناپذیر است. این دغدغه به خصوص در سال ۱۳۹۵ از طرف مسئولین شهرستان نطنز و روستای تاریخی ابیانه پیگیری شده است و در همین راستا در جلسه با استاندار استان اصفهان بر ضرورت اصلاح این تأسیسات تأکید شده است. مذاکرات اولیه با مدیر عامل شرکت گاز استان اصفهان و مدیر اداره مخابرات شهرستان صورت گرفته است تا با تشکیل کارگروه‌های تخصصی راه حل مناسبی برای اصلاح تأسیسات خدمات عمومی ابیانه اتخاذ شود.

بی شک حفاظت از یک منظر فرهنگی ارزشمند و ارزش‌های فرهنگی به وجود آورنده آن، امری خطیر و نیازمند همکاری و همفکری همه نهادهای مسئول و جامعه محلی است. امید که در روستای تاریخی ابیانه این امر به زودی و با همدلی و اتحاد محقق شود.

*مدیر پایگاه میراث فرهنگی ابیانه

۴۷۲۳۶

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 538755

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 9 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 3
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام A1 ۱۸:۴۱ - ۱۳۹۵/۰۳/۰۱
    26 0
    اول از همه فکری به حال زباله های ابیانه بکنید.
  • بی نام IR ۰۵:۲۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۰۲
    4 0
    ماسوله هم همین شکلی شده پر از سیم و علمک
  • یوسف IR ۱۳:۵۴ - ۱۳۹۵/۰۳/۰۲
    2 0
    نکته جالبش اون پنج هزار تومنیه که بدو ورود به روستا ازت می گیرن. همه جا شده نون دونی. به خدا که اگه منتشر کنی