کیارستمی و نگاه تازه به جهان

 کیوان کثیریان

در تاریخ تنها نام‌هایی ماندگار می‌شوند که چیزی خلق کرده‌اند، کاری کرده‌اند که پیش از آنها انجام نشده و بشر تا سالیان از این خلاقیت الگو می‌گیرد.

آنها نوابغی هستند که معمولا از زمانه‌شان جلوترند و غالبا در زمانه خود درک نمی‌شوند. «اصالت» کلیدواژه مشترکی است که کنار تمام این نام‌ها قرار می‌گیرد.
دیگر مهم نیست این نام ارسطو باشد یا زکریای رازی، کخ باشد یا گراهام بل، ویلبر رایت باشد یا یاسوجیرو اوزو، خیام باشد یا شکسپیر، کپرنیک باشد یا ماندلا، مارادونا باشد یا ون‌گوگ و داستایفسکی باشد یا عباس کیارستمی. گاه این نوآوری، وسیله‌ای است که اختراع می‌شود یا نایافته‌ای است که کشف می‌شود و البته همه اینها پیشنهادهای تازه و ماندگاری است برای نوع بشر که بهتر زندگی کند و نگاهش به زندگی متفاوت شود.
عباس کیارستمی، یکی از هنرمندانی است که لحن تازه‌ای در سینما ابداع کرده است. تازگی که در نگاه متفاوت او به همه‌چیز وجود دارد، از همه سینماگران پیش یا پس از خود متمایزش می‌کند. درست در همین نقطه است که ماندگاری اتفاق می‌افتد و احترام جهانیان، بی‌گفت‌وگو به سمت او جلب می‌شود. عباس کیارستمی، فیلمساز جهانی و صاحب سبک ما یکی از نام‌هایی است که بر تارک سینما، همیشه تاریخ خواهد درخشید. بی‌شک این درخشش، به گرفتن یک نخل طلا هیچ ربطی ندارد، چرا‌که فیلمسازان بسیاری دستشان به نخل و اسکار رسیده است. آنچه کیارستمی را متمایز می‌کند، نگاه تازه به دنیا و پدیده‌های آن و پیشنهاد تازه‌ای به انسان است.
حالا هرچه ما جماعت نخبه کش، فرهیختگانمان را منکوب کنیم و به آنان انواع برچسب‌ها را بزنیم، فرقی نمی‌کند. تاریخ پر است از نوابغی که در زمانه خود از سوی حاسدان و بداندیشان تخریب شدند یا به هیچ انگاشته و سرکوب شدند، ولی در درازنای تاریخ، جایگاه خود را پیدا کردند و ارزش واقعی‌شان برای جهانیان روشن شده است. کیارستمی، خوشبختانه از آن دسته سینماگرانی است که در زمان حیاتش شناخته شده و دست‌کم در برخی مقاطع و محافل قدر دیده است. او یک چهره برجسته در سینمای جهان است که به نوعی سلبریتی به حساب می‌آید؛ آن‌هم بی‌گمان فقط به دلیل تفکر انسانی و هنر والایش در سینما و هنر. سینمای کیارستمی، سینمای محبوب من نیست اما او را یکی از مفاخر بزرگ فرهنگی تاریخ کشورمان می‌دانم. زادروزش بر همه ما مبارک باشد و عمیقا به اینکه در دورانی که او زیسته زندگی کردم، افتخار می‌کنم. امیدوارم عباس کیارستمی سلامت‌ش را بازیابد و تمام جامعه هنر و دستگاه بهداشت و درمان ما در مقابل سلامت این هنرمند برجسته احساس مسئولیت بیشتری کنند.

روزنامه وقایع اتفاقیه