رسالت دین‌داران در آسیب‌های اجتماعی

سلامت جسم انسان مرهون رعایت اصول بهداشتی و تأمین آب پاک و خوراک مناسب و دوری از میکروب هاست و سلامت جان جامعه نیز در گرو حفظ روابط اصیل خانوادگی و ترویج محبت و خدمت و دوری از آلودگی فساد است.
به طور طبیعی اگر ضوابط و قواعد لازم برای حفظ سلامت جامعه رعایت نشود آن جامعه دچار آسیب ها و آفت های جدی اجتماعی خواهد شد و بیماری هایی چون فقر و فساد اخلاقی و بیکاری و اعتیاد و کودک آزاری و امثال آنها دامن زندگی را خواهد گرفت.   
 
دین‌داران در چنین موقعیتی وظیفه خود را مشارکت در پروژه خدا برای خدمت به جامعه و نجات انسان می دانند و با دلخوشی وعده "إن تنصروا الله ینصرکم" به موفقیت خود امیدوارند.

این احساس تعهد و مسؤولیت اجتماعی که در رهنمود " کلکم راع و کلکم مسؤول" ریشه دارد به ما می آموزد که همه ما در شؤون مختلف امانت دار هستیم و چون دین‌دار و دی مداریم نمی توانیم نسبت به رنج بردن و درد کشیدن انسانهای محروم و گرفتار بی اعتنا باشیم.

دین‌مداران در میدان مقابله با آسیب های اجتماعی، انسان را حتی زمانی که از زخم های ناکامی و محرومیت مجروح شده و در حاشیه اتوبان زندگی افتاده است، دارای کرامت الهی می بینند و به گوهر درون او ایمان دارند و حتی در بدترین شرایط انسان را چون قطعه ای الماس می بینند که اگر کثیف و آلوده شد نمی توان دورش انداخت و از آن گذشت بلکه باید آن را قدر دانست و تمیزش کرد و از آن بهره برد.   

این رویکرد که ریشه آن باور به انسان و قدرت درونی اوست مبتنی بر قدرشناسی فطرت الهی انسان و به تعبیر امام موسی صدر "اعتماد به انسان" است و چنان که در کتاب نقش آزادی در تربیت کودک از شهید بهشتی نقل شده است بر اختیار و آزادی انسان تأکید دارد.    

تفاوت ها و اختلاف های امروز در این عرصه چندان مهم نیست که فرمود: "لو علم الناس کیف خلق الله الخلق لما لام أحد أحدا، اگر مردم می دانستند که خداوند هرکسی را چگونه (در چه شرایط ژنتیک و موقعیت های اجتماعی و محدودیت ها و مشکلاتی) آفریده است هیچ کس دیگری را سرزنش نمی کرد"

آنچه اینجا اهمیت دارد، فردای درخشانی است که می تواند جایی برای همه آسیب دیدگان محرومیت ها و ناکامی های اجتماعی داشته باشد. به شرط آن که دین‌داران و دین‌مداران به جای ملامت و سرزنش وظیفه خود را در مقابل "انسان" کرامت بنیان، این امانت الهی به درستی بشناسند و عمل کنند.

* منتشر شده در روزنامه خراسان