ای که کردی وقوف در عرفـــات

ای که کردی وقوف در عرفـــات     ای که وِرد همــــــیشه ات صلوات

ای که از درگَهِ خــــدای بــزرگ     بخششی را تــو خـــواهی از زلّات

ای که خواهی خـــدا کند قسمت      بر دل و مغـــــز تو بسی جَلــَـوات

حـج ابراهیمــــیت بود مقبــــــول    طوعِ اسماعیــــلیت بهیـن صــدقات

یاد مســــــلم سفیـــر حق می کن     که بشد اولیـــــن قتیل بر عَبــَـرات

می طلب از مقـــــام قدســـیِ وی      بر خود و غیـــر خیر و هم  برکات

پس بخــــواه از مقام شـــامخ  وی     شور و شــــادی به باقیِ سنـــوات

گـــــردی آزاد از غـــــــم روزی     پس به طــوفان زنی و بر کُـــرُبات

تا که گردد زبــــان و هم قلبــــت     مهبــــط نیــک خواهی و حسـنات

می نبــــــاشد بدی به افعــــــالت      می نخواهی زیـــــاده در طلَبـــات

پس نبــــاشی مخــــلّ آســـــایش     مردم آزاریــــت یک از فقـــرات!

خیـــر و خوبی برای خــــلق بخواه    از خدا خواه فیـــض و هم کَرَمات

حــق برایت چنــــــان شود روشن    جَلوتت کم نیــــــارد از خَـــلَوات

دست و دل را گشاده سازی نیـک     مرکز ثقـــل گردی در خـــــدمات

از خدا جـــو عـــــزت و توفیــــق     در رهش جو تحمـــــل صدمـــات

از خــدا خــواه چون که بر گشتی     نزنی بر مـــرام حـــــق لطمــــــات

شغل و کاشانه ات شود شفـــــاف     عــــاری از نقص کارَت و کلمـات

بر «رضــــا»یش رضـــــایت دائم     استــــواری به عزم و هم عـَـــزَمات