حامیان و مسئولان دولت سیزدهم در سال های گذشته برجام را خسارت محض می خواندند و بعد از انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ مدعی این بودند «می توانند طوری مذاکرات را پیش ببرند که منافع حداکثری ایران تأمین شود» اما این روزها صحبت آنها معطوف به آن است که برجام میراث دولت گذشته بود و در مذاکرات وین نمی توان فراتر از برجام انتظار عایدی داشت.
مهدی مطهرنیا درباره عقب نشینی دولت و حامیانش از طرح خواسته های حداکثری در جریان مذاکرات وین و قناعت آنها به برجام گفت: دولت انقلابی سیزدهم با وعده مذاکره خوب به میز مذاکرات وین بازگشت و بدون نام بردن از برجام و مذاکره با آمریکا، درخواست های محکمی را در قالب پیش نویس به طرف مقابل ارائه داد اما اکنون در آستانه امضای یک توافق نامه موقت در چارچوب همان برجام قرار گرفته است. حالا این نوع واژه پردازی ها می تواند زمینه پرور احیای بیشتر پرسش در این زمینه قرار گیرد.
وی افزود: دولت های پیشین در جامعه حکومتی ایران قرار دارند. دولت به معنای قوه مجریه مجموعه نظام حکومتی حاکم بر یک کشور است و نظام حکومتی حاکم بر یک کشور در زمان های گوناگون یک مجموعه به هم پیوسته است و به واسطه همین معنا هر دولتی یا هر قوه مجره ای که سر کار می آید با عاملیت گوناگون حزبی از جناح های گوناگون فکری موجود در یک نظام، نمی تواند مسئولیت عملکردهای پیشین آن قوه و عاملیت های موجود در آن قوه در زمان های گذشته را نپذیرد.
بیشتر بخوانید:
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی اظهار کرد: نمی توان به واسطه انتخاب مردم در یک زمانی براساس چارچوب های مشخص تنظیم شده برای انتخاب عده ای محدود، مسئولیت را به دوش مردم گذاشت و انتخاب آنها را دلیل شمرد. باید بر این نکته توجه داشته باشیم که براساس همین تشکیل جامعه حکومتی و زیر مجموعه قرار گرفتن قوای مجریه، مقننه و قضائیه در نظام حکومتی، مجموعه این جامعه در زمان های گوناگونی که رسمیت پذیرفته و قانونمندانه حاکم شده اند، همه مسئولیت ها را در عین پذیرش نقد به یکدیگر، پذیرا باشند.
وی افزود: اکنون دولت در اختیار رویکردی انقلابی وعده داده شده، شایسته و بایسته با عاملیت های قابل اطمینان مدعی کارکرد و کاربرد اثرگذار پیرو فرمایشات رهبری انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی و در مسیری متعالی در تشکیل دولت اسلامی است.
۲۱۲۱۷
نظر شما