(هدیه)
ماه رمضان، لبریز انرژی و زمان مناسبی است برای ایستادن زیر بارانی که بر همه یکسان می بارد اما همه از آن استفاده همگون نمی کنند. این ماه ارجمند می تواند یاری مان کند اسب سرکش نفس را مهار کنیم. مجموعه حاضر، از زندگی بزرگان عرفان شیعه و کتابهای معتبر شیعی استخراج شده اند و نگارنده، فقط «تدوین کننده» آنها برای همه بندگان خداست... کسانی که شاید مانند من، راهی به آستان مردان حقیقی خدا ندارند و فقط می توانند در حاشیه شبستان رحمت خدا قدمی بزنند.
امیدوارم تکثیر و اهدای آن از سوی من و شما به دیگران، حقیر و شما را از عنایت ویژه خداوند و نظر کریمانه و خطاپوش اهل بیت بهره مند کند. این تلاش کوچک، هدیه ای مختصر به آستان امام حسن مجتبی(ع) باشد.
الف) دقتهای همیشگی و مشترک
* رعایت «کامل» نظافت فردی از جزئی ترین امور فردی تا نکته های مشترک گروهی.
* احترام فراوان به «همه»... به ویژه نزدیکان.
* پرهیز جدی از شکستن دل دیگران با زبان یا رفتار.
* پرهیز جدی از سخن گفتن کنایه آمیز، تهمت، غیبت یا قضاوت درباره دیگران.
* دعای از سرِ مهربانی برای همه به ویژه کسانی که از آنان دلگیریم.
* احترام فراوان و مهربانی در زندگی مشترک با پدر و مادر، همسر و اطرافیان(خویشاوندان و دوستان).
ب) عبادت هایی برای تکمیلِ روزه
1- ذکر و دعای سحر:
* دست کم یک ساعت پیش از اذان صبح، بیدار شویم و ابتدا«سَحَری» را بخوریم(تا فرصت و ذهن آسوده ای برای عبادت داشته باشیم).
* خواندن نماز شب، هر چند به اندازه نمازهای شفع و وتر باشد... و هر بار از خدا بخواهیم توفیق عبادت ودرک آن را عطا کند.
* خواندن دعای سَحَر... هر چند به اندازه«بخشی از آن» باشد.
* نماز صبح و یک یا هر چهار دعای پس از نمازها که در در کتاب مَفاتیحُ الجَنان، پس از هم چاپ شده اند(اللهم رب شهر رمضان...، یا علی و یا عظیم...، اللهم ادخل علی اهل قبور السرور...، اللهم بک و منک اطلب حاجتی...).
* 70 مرتبه استغفار: اَستَغفِرُ اللهَ رَبّی وَ اَتوبُ اِلَیه.
* دست راست را به سینه بگذاریم و 70 مرتبه بگوییم: یا فَتّاح!(از خداوند می خواهیم که به ما ظرفیت دریافت انرژی های مثبت و عنایت های ویژه اش را بدهد).
* خواندن دعای کوتاه و چند سطریِ هر روز ماه رمضان.
* خواندن زیارت عاشورا یا یکی از زیارت های حضرت سیدالشهدا(ع)... هر چندبه اندازه«یک سلام ساده» باشد.
* خواندن دعای عهد با امام زمان(ع) یا زیارت نامه کوتاهی که در کتاب مَفاتیحُ الجَنان، پیش از دعای عهد است.
2- طول روز
* دقت در خواندن نمازهای واجب در اولِ وقت.
* صلوات بر محمد و آل محمد، به تعداد عددهای مشهور: 7، 14، 70، 110 یا...
* سخن گفتن رازگشایی صمیمانه و مؤدبانه با پروردگار و ارواح مطهر چهارده معصوم، به ویژه حضرت امام زمان(ع)... هر کدام از ما با روح بزرگواری مأنوسیم و خوب است همین انس را در ماه مبارک رمضان، از «تک گویی» به «گفتگو» تبدیل کنیم.
* در اجرای امور خیر کوچک و بزرگ، تردید نکنیم. وقتی پاداش را به «نیت» می دهند؛ اگر بفهمیم که کار خیرِ پیش آمده زیاد هم خیر نبوده(!)، به خاطر نیَّتمان، چیزی را از دست نخواهیم داد.
* پرهیز از: دیدار آدم های بی احساس معنوی، حضور در مهمانی هایی که بیش از «بندگی» انگیزه نافرمانی خدا را تقویت می کنند، زیاده روی در ارتباط دوستانه با همکاران نامَحرَم، زیاده روی در مطالعه یا تماشای فیلم ها، تئاترها یا تصویرهایی که که خاصیت تقویت معنوی یا بالا بردن آگاهی دینی نداشته باشد، رنجیدن از ناگواری های رفتار دیگران، جدل و جدال با اطرافیان درباره مسایل زندگی، شتاب در استفاده از چیزی که دلمان می طلبد و...
* تمایل به: زیارت مکان های مقدس و دیدار با آدم های معنوی ساده یا مردان حقیقیِ خدا، گفتگوی معنوی با همفکران و دوستان اهل بیتی، بخشیدن نامهربانی های دیگران، پیشقدم شدن در رفع مشکل های روحی یا مالی دیگران، انگیزه دادن به اطرافیان برای ارتباط بهتر با خدا و اهل بیت، تفکر در گذشته و آینده معنوی و بازنگری در رفتار با دیگران، مهربانیِ بی چَشمداشت با همه، تقدیم پاداش معنوی عبادت ها به ارواح بزرگان به ویژه شهیدان شریف کربلا، مطالعه یا تماشای فیلم ها، تئاترها یا تصویرهایی که که خاصیت تقویت معنوی یا بالا بردن آگاهی دینی داشته باشند و...
* تلاوت قرآن و دقت در ترجمه و مفهوم آیه ها و تمرین در تطبیق خود با سفارش های قرآنی.
3- پیش و پس از افطار(تا سَحَر)
* صلوات بر محمد و آل محمد، به تعداد عددهای مشهور: 7، 14، 70، 110 یا...
* زِمزِمِه کردن ذکرهای مشهور دیگر: ذکر یونُسیه: لا اِلهَ الّا اَنت... سُبحانَک اِنّی کُنتُ مِنَ الظّالِمین(تو پروردگار مهربان منی و می دانم که هر چه بر سرم آمده، به خاطر بی دقتی خودم آمده است)- 7 یا 14 بار، استغفار، اسمهای متبرک پروردگار یا اسمهای شریف و پر برکت اهل بیت(با لحن خطاب و توجه قلبی مانند گفتگو).
* سکوت و سپاس از خداوند به خاطر روزه گرفتن یا توفیق حضور در ماه رمضان.
* دعا برای خیر، سلامتی، شادکامی و تقویت ایمانِ«همه» از دوست تا غیر دوست.
* زِمزِمِه کردن ذکرهای مشهور دیگر.
* دقت در خواندن نمازهای واجب در اولِ وقت و یک یا هر چهار دعای پس از نمازها که در در کتاب مَفاتیحُ الجَنان، پس از هم چاپ شده اند(اللهم رب شهر رمضان...، یا علی و یا عظیم...، اللهم ادخل علی اهل قبور السرور...، اللهم بک و منک اطلب حاجتی...).
* خواندن همه یا بخشی از دعایی که امام سجاد(ع) به ابوحمزه ثمالی آموختند و بیش از خواندن، اندیشیدن به ترجمه و مفهوم.
* خواندن همه یا بخشی از دعای افتتاح.
* مرور ترجمه و مفهوم دعاهای گنجینه ای که نزد ماست و از آن کمتر استفاده می کنیم: صحیفه سجادیه.
* احوال پرسی از خویشاوندان و دیدار با آنان.
* وسیله شدن در رفع مشکل یا ناراحتی های روحی اطرافیان؛ حتی به اندازه شنیدن دردِ دل آنان.
* مطالعه، تماشای فیلم ها، تئاترها، تصویرها یا حضور در محفل هایی که خاصیت تقویت معنوی، بالا بردن آگاهی دینی و دیدار دوستان همدل و مؤمن را داشته باشند.
* انگیزه دادن به دیگران در عبادت و جلب بندگان «قهرکرده خدا» به آشتی با پروردگار مهربان و اهل بیت.
* اندیشیدن به ستمی که در تاریخ به خاندان «پیامبراکرم(ص)» شد و احساس بیزاری از بدخواهان اهل بیت.
* شب زنده داری همراه با تفکر در عنایت های فراوان خدا و معجزه های مادی و معنوی اهل بیت در زندگی خود و اطرافیان و ذکر و نیایش صادقانه، خالصانه و عاشقانه.
التماس دعا
نظر شما