این شاعر در گفتگو با خبرآنلاین درباره شعر دهه هفتاد گفت: «شعر دهه هفتاد عکس‌العملی طبیعی و تسویه حساب نسبت به زیبایی شناسی و ایدئولوژی‌گرایی شعر گذشته بود. مثل همیشه یک عکس‌العمل طبیعی است، یک توپ که به دیوار می‌خورد به همان شدت بر می‌گردد تا آرام به زمین برسد، بنابراین آن افراط طبیعی بود و فکر می‌کنم دستاوردهای شعر امروز بی‌تاثیر از جریان شعر دهه هفتاد نبود.»
او ادامه داد: «نیما می‌گوید کارهای بزرگ به دنبال کارهای پراکنده است که پیدا می‌شوند، آن‌ها همه تاثیر دارند. سرخوردگی مخاطب از شعری که برایش قابل درک نیست شاعران را به این موضوع توجه می‌دهد که چه اتفاقی افتاده است و چرا این‌گونه شده است، آن توپی که به دیوار خورده بود فرو نشست. شعر الان ترکیبی از همه دستاوردهای امروز است.»
شمس لنگرودی یادآور شد: «دو نوع شعر هست. یک شعری که علاقه به غموض و پیچیدگی دارد و نوع دیگر شعری که به سادگی و زبان ساده‌تر توجه دارد. در هر دو خطر هست؛ در شعر غامض خطر این است که به هذیان تبدیل شود که معمولا هم می‌شود، در شعرهای ساده هم این خطر هست که به روزنامه‌نویسی و خبر تبدیل شود و چیزی که می‌خوانید همان باشد و چیز دیگری پشت آن نباشد.»
به اعتقاد این شاعر خطری که مخاطب را از شعر دهه هفتاد دور کرد الان هم از سوی دیگر وجود دارد؛ یعنی یک ذوق‌زدگی عده‌ای را به سمت روزنامه‌نویسی در شعر ببرد. همیشه این طور بوده است. با تفریح نمیشود کار جدی کرد.
متن کامل گفت‌و‌گوی خبرآنلاین با شمس لنگرودی را اینجا بخوانید.
58244
نظر شما