به گزارش خبرآنلاین، چاپ پنجم «جانستان کابستان» روایت سفر به افغانستان نوشته رضا امیرخانی از سوی نشر افق وارد بازار نشر شد. این کتاب بیش از آنکه سفرنامه ای خواندنی با ذکر جزئیات باشد، نگاهی است انتقادی به فاصله های فرهنگی - تمدنی میان ایران و همسایه هایش با تاکید بر افغانستان بحران زده ای که به اعتقاد نویسنده ایران در صورت ادامه روند گسل های فکری - حزبی در کشور، فاصله رسیدن ما به افغانستان کمتر از 10 سال است.
این کتاب خواندنی و سراسر انتقادی در 352 صفحه حاصل سفر نویسنده به افغانستان در سال 88 است و در 8 فصل تنظیم شده است. یکی از بحث برانگیزترین بخش های این کتاب فصل «انتخاباتیات» کتاب است که ضمن بررسی انتخابات ریاست جمهوری در سال 88 به برگزاری انتخابات در کشورهای عراق، فلسطین و افغانستان و ئتاثیر انتخابات ایران بر آنها پرداخته است و با نگاهی انتقادی به برخی رفتارهای سوء مدیریتی در جریان قبل و بعد انتخابات اشاره کرده است.
سه فصل به نام‌های «مشهوراتِ هرات»، «متواتراتِ هرات» و «تحریراتِ هرات» پیرامون شهر هرات نوشته شده است؛ شهری که نویسنده آن را معادل تیموری اصفهان صفوی دانسته است.
در توضیح فصل انتخاباتیات کتاب آمده است: «انتخاباتیات، جزوِ فصولِ «جانستان کابلستان» نبود. اصلا به این سفر آمده بودم برای فراموشی... اول بار که به «انتخاباتیات» به عنوانِ یک فصل، اندیشیدم، برمی‌گشت به چند ماهی بعد از سفرِ افغانستان؛ وقتی در چله زمستان، پشتِ میزِ پذیرشِ سفارت‌خانه یک کشورِ درجه سه اروپایی منتظرِ نظرِ کنسول بودم. کنسول مدتی معطلم کرد. بعد، سه صفحه پایانی پاسپورتم را جلوِ چشمم ورق زد و عذرخواهی کرد.
نفهمیدم منظورش را. پرسیدمش دلیلِ ندادنِ ویزا را. دوباره گذرنامه‌ام را ورق زد و این بار چشمکی هم زد و گفت: شما باید متخصصِ ریاست جمهوری باشید!
متلک‌ش را فهمیده - نفهمیده جواب ندادم. عصبانی بیرون آمدم و پاسپورت را گذاشتم توی جیب و نشستم پشتِ اتومبیلِ کرایه‌یی و رفتم به سمتِ اتواسترادِ جونیه، در شمالِ بیروت تا دستِ کم به کاری دیگر برسم...
در راه مدام به کنسول بد و بی‌راه می‌گفتم که به پاسپورتِ ایرانی من اشاره کرده بود و عذرخواهی کرده بود... یادِ اشاره‌اش به چند صفحه پایانی افتادم. با خود گفتم نکند منظوری داشته باشد. زدم بغل، کنارِ اتوبان و دوباره پاسپورت را از جیب در آوردم: صفحه‌ی آخری، ویزای لبنان بود، قبلی، ویزای عراق و قبل‌تر، ویزای افغانستان... همه در فاصله چند ماه و در یک سالِ شمسی...
متخصصِ ریاستِ جمهوری؟ ایران، افغانستان، عراق، لبنان؟»
بر اساس این گزارش، همچنین در بخش زائر زار و نزار مزار می خوانیم:
کمی بیاندیشیم که چرا امام در نوفل لوشاتو روزی چند ساعت را برای مصاحبه های پرشمارش وقت می گذارد؟ مگر نه اینکه رسانه مهمترین سلاح و سرمایه است در دنیای مدرن؟ ابزار او برای مبارزه چیست؟ چرا او با مبارزه مسلحانه مخالفت می کند و مبارزه فرهنگی و مردمی را مهمترین راه اسقاط سلطنت پهلوی – به عنوان کارگزار امریکا – می داند؟ در زمان او نوار کاست به عنوان مدیوم انتقال پیام آیا مدرن ترین ابزار نیست؟ بیاد بیاوریم که پیش از انتشار نوارهای سخنرانی امام در خانه بسیاری از متدینان حتی دستگاه پخش و ضبط صوت وجود نداشته است همه اینها نشان می دهد که انقلاب اسلامی با شناخت اقتضائات دنیای مدرن و استفاده از آنها به پیروزی می رسد...فتامل...
و حالا اگر مسئولی میانی در همین جمهوری اسلامی مصلحت را در این ببیند که مثلا برای سرکوب آشوبهای خیابانی پس از اتنخابات به جای یک رفتار مدرن مثلا ماشین آب پاش که از صدسال پیش در اروپا مرسوم بوده است؛ از لباس شخصی و زنجیر و میلگرد استفاده کند؛ او فقط یک خطای ساده مرتکب نشده است، خطای او یک خطای ساده نیست که بگوییم افکار عمومی نسبت به این افکار معترض خواهند بود...خطای او یک خطای ریشه ای است. او از ابزار دنیای سنتی در یک پدیده مدرن استفاده کرده است. او یک خطا در مورد انقلاب اسلامی نکرده است، او مثل حکومت همان سلطان سنتی، مصلحت سنتی را لحاظ کرده است پس با ذات امروزی انقلاب اسلامی مخالفت کرده است...فتامل تر...
این کتاب خواندنی و انتقادی با قیمت 6500 تومان در بازار نشر عرضه شده است.
ساکنان پایتخت برای تهیه این کتاب کافیست با شماره 20- 88557016 سامانه اشتراک محصولات فرهنگی؛ سام تماس بگیرند و کتاب را در محل کار یا منزل _ بدون هزینه ارسال _ دریافت کنند. هموطنان سایر شهر‌ها نیز با پرداخت هزینه پستی ارسال، می‌توانند تلفنی سفارش خرید بدهند.
6060
نظر شما