به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از مرکز اسناد انقلاب اسلامی، حسنعلی منصور در اسفند ۱۳۴۲ با حمایت دربار و برخی جریان‌های سیاسی داخلی، به عنوان نخست‌وزیر ایران انتخاب شد. نقش آمریکایی‌ها در نخست‌وزیر شدن او را می‌توان در چارچوب سیاست‌های کلان ایالات متحده در ایران در دوران جنگ سرد تحلیل کرد. در دهه ۱۹۶۰، آمریکا از برنامه‌های اصلاحات اقتصادی و اجتماعی در کشورهای هم‌پیمان خود، به‌ویژه در خاورمیانه، حمایت می‌کرد. یکی از مهم‌ترین برنامه‌های این دوره، اصلاحات موسوم به «انقلاب سفید» بود که شاه ایران با حمایت آمریکا در پیش گرفت.
حسنعلی منصور و حزب ایران نوین از جمله گروه‌هایی بودند که این اصلاحات را دنبال می‌کردند، و به همین دلیل مورد حمایت آمریکا قرار گرفتند. حزب «ایران نوین» که در سال ۱۳۴۲ توسط حسنعلی منصور و هویدا تأسیس شد، مورد حمایت آمریکا بود، زیرا این حزب از مدیران تکنوکرات، تحصیل‌کردگان غربی و نیروهای تجددگرا تشکیل شده بود که می‌توانستند برنامه‌های توسعه‌ای شاه را به‌خوبی اجرا کنند. بسیاری از اعضای این حزب روابط نزدیکی با آمریکا داشتند. اگرچه آمریکایی‌ها و دربار ایران از حسنعلی منصور حمایت می‌کردند، اما او با مخالفت‌های شدیدی از سوی جریان‌های مذهبی و ملی‌گرا مواجه شد. او درنهایت در سال ۱۳۴۳ توسط محمد بخارایی، یکی از اعضای گروه فدائیان اسلام، ترور شد. بسیاری معتقدند که سیاست‌های ضد مذهبی و نزدیکی او به آمریکا یکی از دلایل اصلی این ترور بود.
در ادامه به مرور سندی درخصوص نقش و اهمیت آمریکا در تأیید نخست‌وزیری منصور می‌پردازیم:
تاریخ وصول: ۴۲/۷/۲۹
تاریخ گزارش: ۴۲/۷/۲۹
طبق اطلاع واصله آقای حسنعلی منصور گفته است موضوع نخست‌وزیری من تمام شده است و این مسأله را با آمریکایی‌ها هم حل کرده‌اند.
اطلاع رسیده دیگر در باره فعالیت‌های اخیر آقای منصور حاکی است که نامبرده روزی که برای انتخاب صندلی خود به مجلس شورای ملی رفته بود، در حضور چند نفر از نمایندگان مجلس و اعضا بازرسی مجلس گفته است:
صندلی من و اعضاء فراکسیون ما را سمت چپ مجلس قرار دهید، ما با دولت مخالفت خواهیم کرد.
گیرندگان: ساواک
نظر شما