به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، برادران رایت با پرواز تاریخی خود در دسامبر ۱۹۰۳ تاریخ‌ساز شدند. بیش از شش دهه بعد، درک ما از پرواز به حدی پیشرفت کرد که یوری گاگارین در سال ۱۹۶۱ به عنوان اولین انسان به فضا سفر کرد؛ اما در میانه این دو دستاورد بزرگ تاریخ پرواز، رویدادی دیگر رخ داد که گاهی به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است. در سال ۱۹۳۹، ایگور سیکورسکی اولین هلیکوپتر مدرن را اختراع کرد. از آن زمان، نام سیکورسکی مترادف با هلیکوپتر شده و بر برخی از برجسته‌ترین هلیکوپترهای جهان نقش بسته است. درواقع، در اوت ۲۰۲۴، جو بایدن، رئیس‌جمهور پیشین ایالات‌متحده، اولین پرواز خود را با یک هلیکوپتر از ناوگان VH-۹۲A Patriot انجام داد که برای خدمت انتخاب شده بود؛ اما پیش از این، اولین هلیکوپتر سیکورسکی، یعنی VS-۳۰۰، اهمیت ویژه‌ای دارد.
این هلیکوپتر در سپتامبر ۱۹۳۹ با هدایت خود سیکورسکی پرواز کرد و دستاوردی را محقق کرد که ذهن‌های درخشان متعددی، ازجمله لئوناردو داوینچی، رویاهایش را در سر می‌پروراندند اما قادر به تحقق آن نبودند: پرواز هلیکوپتر! این پرواز، همانند پرواز تاریخی برادران رایت، کوتاه بود، اما سیکورسکی با این موفقیت نام خود را در تاریخ هوانوردی جاودانه کرد.
با این حال، یک نکته مهم وجود دارد: این اولین پرواز موفق هلیکوپتر با نیروی محرکه نبود. آن دستاورد سه سال پیش‌تر توسط مدل Fw-۶۱ که توسط هنریش فوکه، گئورگ وولف و دکتر ورنر نائومان طراحی شده بود، به دست آمد؛ اما آن‌چه سیکورسکی انجام داد، توسعه طرحی بود که به نوعی الگویی برای هلیکوپترهای مدرن شد.
مشکل پیچیده تحقق پرواز واقعی هلیکوپتر، مسئله‌ای نبود که به‌راحتی حل شود. تصور دستگاهی که ممکن است به صورت نظری کار کند، دشوار است، اما ساخت ماشینی کاربردی که بتواند پرواز هدایت‌شده با روتور را حفظ کند، نوآوری کاملا جدیدی بود. سیکورسکی ابتدا با هواپیماها به موفقیت اولیه دست یافت؛ فناوری‌ای که هرچند اثبات‌شده بود ولی هنوز در مراحل ابتدایی خود قرار داشت. این مهندس متولد کی‌یف که در کالج مهندسی مکانیک مؤسسه پلی‌تکنیک کی‌یف و سایر نهادهای اروپایی آموزش دیده بود، با سفر به نقاط مختلف به تسلط بر حرفه آینده خود پرداخت.
سری هواپیماهای S او از مراحل مختلفی عبور کرد، همان‌طور که اختراعات معمولا این گونه‌اند تا این‌که S-۶ در نمایشگاه هوانوردی مسکو در سال ۱۹۱۲ مورد تحسین قرار گرفت. این موفقیت فرصتی بود که او برای ارتقای برنامه‌های جاه‌طلبانه خود نیاز داشت. بیش از ۱۰ سال بعد، او شرکت مهندسی هوانوردی سیکورسکی را در لانگ آیلند نیویورک تأسیس کرد. برند سیکورسکی به‌سرعت در دنیای هواپیماها جایگاه خود را تثبیت کرد، اما کلید توسعه یک هلیکوپتر پایدار و قابل‌اعتماد تا اواخر دهه ۱۹۳۰ همچنان دست‌نیافتنی بود.
اکنون می‌دانیم که روتور دم، عنصری حیاتی در بسیاری از هلیکوپترها است که به خلبانان کمک می‌کند کنترل پرواز حساس پرنده خود را به دست گیرند. این ویژگی بزرگ به VS-۳۰۰ افزوده شد تا بتواند رؤیا را به واقعیت تبدیل کند. این ویژگی همچنین کار سیکورسکی را از تعداد کمی هلیکوپترهایی که در اطراف او وجود داشتند، جدا کرد. مدل Fw-۶۱ یادشده دارای دو روتور در کنار هم بود، درحالی‌که طراحی روتور دم واحد سیکورسکی ادامه یافت و در مدل‌های دیگر به کار گرفته شد.
اکنون که سیکورسکی ثابت کرده بود هواپیمایش می‌تواند پرواز را حفظ کند، نیروی هوایی ارتش ایالات‌متحده مشتاق استفاده از آن بود. نسخه‌ای که ابتدا خدمت کرد، R-۴ بود که در میانه جنگ جهانی دوم به کار گرفته شد. این هلیکوپتر توسط نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا و نیروهای ایالات‌متحده استفاده شد و R-۴B با نام هورفلای یا تخم‌مرغ‌زن برای کسانی که آن را هدایت و فرماندهی می‌کردند، شناخته می‌شد. این هلیکوپتر دارای برد تنها ۲۱۰ کیلومتر بود، اما موتور ۲۰۰ اسب بخاری وارنر R-۵۵۰ آن سخت کار می‌کرد تا آن را به سرعت ۱۲۰ کیلومتر در ساعت برساند.
هورفلای ساده اولین بار کاربردی بودن هلیکوپتر در جنگ را نشان داد و مأموریت‌هایی را در مکان‌هایی که هواپیماها نمی‌توانستند فرود بیایند، انجام داد. از آن زمان، هلیکوپترهای سیکورسکی ارزش عظیمی هم در نقش‌های تهاجمی و هم دفاعی داشته‌اند. هلیکوپتر معروف جالی گرین جاینت یک مدل سیکورسکی است، همان‌طور که مدل‌های بسیار ویژه‌ای مانند بلک هاوک نیز از این برند هستند.
در نوامبر ۲۰۱۵، سیکورسکی توسط لاکهید مارتین، غول هوانوردی مشهور، خریداری شد. درنتیجه این ادغام برجسته، سیکورسکی در موقعیتی عالی برای ادامه توسعه ماشین‌های پرنده منحصربه‌فرد و قدرتمند قرار گرفت، همان‌طور که شایسته میراث ایگور سیکورسکی است.
منبع: شاهین احمدزاده، پایگاه اینترنتی پدال
۲۵۹
نظر شما