انتشار این خبر، بلافاصله بازتاب گسترده جهانی یافت مخالفت سریع جامعه بین‌المللی ــ به‌ویژه از سوی سازمان ملل متحد، کشورهای اروپایی، دولت‌های عربی و حتی آمریکا ــ موجب شد نتانیاهو اعلام کند که این اقدام در شرایط فعلی در اولویت نیست و صرفاً یک تحرک سیاسی بوده که با هدف مدیریت مخالفت‌های داخلی صورت گرفته است.در ارتباط با این اقدام کنست، نکات زیر حائز توجه است.
1.پس از اجلاس شرم‌الشیخ و آغاز مراحل اجرایی طرح صلح،جنبش مقاومت اسلامی حماس با هوشمندی توانست شرایط را مدیریت کند؛ به‌گونه‌ای که ضمن آزادی تعدادی از اسرا و آغاز کمک‌رسانی به مردم بی‌دفاع غزه، اسرائیل ناچار شد از شدت حملات خود بکاهد و عقب‌نشینی نظامی به مرزهای میان نوار غزه و سرزمین‌های اشغالی را شروع کند.این تحولات و اقدامات به منزله زیان و شکست آشکار برای رژیمی بود که مدعی نابودی حماس و کوچاندن اهالی غزه شده بود.لذا پیش‌بینی می‌شد رژیم صهیونیستی، برای سرپوش گذاشتن بر این ناکامی، افکار عمومی جهان را منحرف سازد و با طرح موضوعی تازه، ناکارآمدی خود در مواجهه با مقاومت فلسطین را پنهان کند. تصویب دو لایحه مربوط به الحاق کرانه باختری و مناطق شرقی قدس اشغالی به رژیم صهیونیستی در کنست را باید در این مسیر مورد توجه قرار داد.
2.با این حال نمی توان تصور کرد که مخالفت کنونی کشورهای غربی بخصوص آمریکا با طرح الحاق کرانه باختری به اسرائیل به معنای خاتمه این پرونده است.در واقع باید این اقدام را آغاز مرحله‌ای جدید برای اشغال بخش های دیگری از سرزمین فلسطین تلقی کرد؛حرکتی که علی‌رغم مواضع اعلامی آمریکا و عقب‌نشینی ظاهری نتانیاهو،ممکن است درآینده دنبال شود. درحال حاضر مخالف‌خوانی ظاهری ترامپ با طرح الحاق، دو دلیل دارد: نخست آنکه وی مایل است طرح صلح خود را به نتیجه برساند؛ دوم آنکه در برابر فشار افکار عمومی و مواضع منفی نهادهای بین‌المللی، کشورهای اروپایی و اسلامی، نمی‌خواهد آمریکا بیش از پیش در جامعه جهانی منزوی شود.احتمال بسیار می‌رود که پس از عبور از مراحل کنونی طرح صلح، موضوع الحاق مجدداً مطرح گردد و حتی با همراهی یا سکوت آمریکا همراه شود.
3. اندیشه الحاق کامل کرانه باختری به عنوان یک راهبرد مستمر آمریکایی-اسرائیلی،از حمایت سیاسی و امنیتی واشنگتن برخوردار است.نباید فراموش کرد که هدف اصلی ترامپ در دور اول ریاست جمهوری در طرح موسوم به«معامله بزرگ قرن»،الحاق کرانه باختری به سایر مناطق اشغالی تحت کنترل رژیم صهیونیستی بود.براساس این طرح،بخش‌هایی از فلسطین شامل نیمی از کرانهٔ باختری و بخشی از بیت‌المقدس شرقی به اسرائیل واگذار و شهر ابودیس جایگزین بیت‌المقدس به‌عنوان پایتخت فلسطین می‌شد.در آن زمان،محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین و بسیاری از جنبش‌های فلسطینی همچون حماس و جهاد اسلامی و کشورهای اسلامی با این طرح به شدت مخالفت کردند و ترامپ تهدید کرد که در صورت مخالفت فلسطینی ها، مانع رسیدن برخی کمک‌ها به این سرزمین می شود.آمریکا برای تثبیت طرح معامله قرن، سفارت خود را به بیت‌المقدس منتقل کرد و از متحدین خود خواست،همین اقدام را انجام دهند.امروز نیز اگرچه ترامپ به‌منظور پیشبرد طرح صلح مورد نظر خود، از توقف موقت الحاق سخن می‌گوید، اما چنانچه این طرح نتواند منافع رژیم صهیونیستی را تأمین کند، احتمال بازگشت به سیاست توسعه‌طلبی در کرانه باختری وجود دارد.
4.از سوی دیگر الحاق کرانه باختری به اسرائیل با طرح موسوم به «راه‌حل دودولتی» در تضاد است و در اجرای طرح الحاق، فلسطینی‌ها باید از حق بازگشت به سرزمین خود که بر طبق قطعنامهٔ ۱۹۴ مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۸ به رسمیت شناخته شده، صرف‌نظر کنند.مصوبه سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۸، تشکیل دو دولت عربی (فلسطین) و یهودی (اسرائیل) را مقرر کرده بود و اقدام اخیر رژیم صهیونیستی نه‌تنها مغایر با این مصوبه بین‌المللی است، بلکه با دیدگاه امروز اکثر کشورهای جهان که خواهان شناسایی رسمی کشور فلسطین هستند، نیز متضاد است.
بر این اساس، جامعه جهانی و به‌ویژه جمهوری اسلامی ایران باید با دقت تحولات را رصد و برای جلوگیری از اجرای طرح الحاق رایزنی کنند. موضوع الحاق کرانه باختری به اسرائیل امری ساده و گذرا نیست و این روند در صورت اجرا، قطعاً موجب افزایش وسعت اراضی اشغالی و تشدید واکنش و مقاومت مردم فلسطین خواهد شد و در نتیجه می‌تواند غرب آسیا را وارد یک بحران جدید کند.
نظر شما