این استاد تاریخ دانشگاه تهران در آغاز مطلبش می‌نویسد: «پس از انتشار کتاب «مهدیان دروغین» احساس کردم می‌بایست به حکایت جزیره خضراء می‌پرداختم. زیرا این حکایت نیز به نوعی از منظر قرب ظهور اهمیت دارد... در دوره صفوی داستانی مورد توجه قرار گرفت که ریشه در یکی دو قرن پیش از آن داشت، هرچند هنوز این ریشه و عمق آن شناخته شده نیست. این داستان مربوط به جزیرة خضراء می‌شد، جزیره‌ای در نزدیکی جبل الطارق که نامش در تواریخ اندلس و مغرب وجود داشته و دارد و اخبار آن و دولت‌هایی که در طول قرونِ تسلط مسلمانان بر اندلس بر آن فرمانروایی کرده بودند، در منابع تاریخی آمده است.»
این عضو فعال وبلاگ نخبگان در ادامه مطلب خود نوشته است: «از جزیره خضراء در منابع کهن، به عنوان باب الاندلس یاد شده است، چنان که موقعیت جغرافیایی آن نیز همین مسأله را نشان می‌دهد. این همان شهر الخثیراس در جنوب اسپانیاست که جایی خوش آب و هواست و برخی بیماران برای گذراندن دوره نقاهت به آنجا می‌روند. منطقه یاد شده مانند دیگر شهرهای اندلس، قرنها زیر سلطه مسلمانان بود، مسلمانانی که اغلب سنی بودند و گهگاه در میان آنان که بعضی علوی النسب هم بودند، تمایلات شیعی یا چیزی شبیه به آن وجود داشت. زمانی که استفاده از القاب شایع بود، و شاید هم به تقلید از عباسیان، حکام آل حمود هم القاب مشابهی برای خود انتخاب می‌کردند. از میان آنان کسانی هم بودند که ملقب «مهدی» شدند چنان که محمد بن ادریس بن علی بن حمود (م 445) ملقب به مهدی شد و در عصر همو، عمو زاده وی در جزیره خضراء با نام محمد بن قاسم بن حمود نیز خود را را ملقب به مهدی کرد.»
برای خواندن متن کامل این کتاب، لطفا اینجا را کلیک کنید.
دکتر رسول جعفریان در مطلب تازه خود در وبلاگ نخبگان خبرآنلاین به «حکایت جزیره خضراء» پرداخته است.
کد خبر 279962
نظر شما