ما درزندگی باانسان هایی برخورد می کنیم که
از آزار دیگران لذت می برند.بیشترین خاطرات شان
به این بر می گردد که کی و کجا ،چه کسانی را اذیت کردند.
جبران خلیل جبران در خصوص این افراد این گونه می گوید:
از مترسکی سئوال کردم:
آیا از تنها ماندن در این مزرعه بیزار نشده ای؟
پاسخم داد:
درترساندن دیگران برای من لذت به یاد ماندنی است.پس من از کار خود راضی هستم و هرگز از آن بیزار نمی شوم!
اندکی اندیشیدم و سپس گفتم:
راست گفتی! من نیز چنین لذتی را تجربه کرده بودم!
گفت:
تو اشتباه می کنی!
زیرا کسی نمی تواند چنین لذتی را ببرد مگر آن که درونش مانند من با کاه پر شده باشد!!!
نظر شما