جنبش اجتماعی برزیل شبیه هیچ یک از الگوهای متون سیاسی از انقلاب تا قیام نیست،در عین حال متکثر و شبکه ای از همه ی آن هاست.آن را نمی توان انقلاب،شورش،جنبش،براندازی نرم،رفرم به تنهایی دانست،درحالی هریک از عناصر در برگیرنده ی همه ی این ها در آن مندرج است.پدیده ای سیال با ویژگی شکل گیری سریع و همه جانبه که اکتیویسم سیاسی را به دنیای مجازی قدرتمند و حضور فیزیکی ملت پیوند می زند.این جنبش بی سر و بی رهبر یک مطالبه کلان دارد:نقد مطلق قدرت و خروجی ضد فساد از آن.همه چیز در برزیل با فساد آغاز می شود:پدیده ی شوم و مسری تساهل و چشم پوشی از فساد.اکنون دیگر نمی توان مانند سابق استدلال کرد که فساد امری پذیرفتنی در برزیل است ،و بگذارید کار کنند در حالی که می دزدند .وقتی ملت از 3سال پیش پاکسازی و تخریب حاشیه نشین ها و کپرنشینان حومه برازیلیا،سائوپولو و ریودوژانیرو را در رسانه های خود دیدند،ابتدا با خوش بینی گمان کردند که جام جهانی فوتبال رفاه هم برایشان می آورد،اما همه تنها خوش بینی بود.دولت نه تنها بودجه را به سمت نمایش برای کسب پرستیژ جهانی خود پیش برد ،بلکه حتی توجهی هم به شبکه ی کهنه ِ حمل و نقل عمومی و بهداشت کشور نکرد.این علامت هشدار و خطری برای سیاست مداران دنیای امروز است که همه منابع را صرف سیاست خارجی نکنند و به فساد،پیامدهای آن و نظارت بر طبقه ی حاکمان سیاسی به عنوان با اولویت ترین مسائل نگاه کنند.
به نظر من جنبش سراسری برزیل در طول جنبش های تونس،مصر،ترکیه،بحرین یک پیام عمده دارد و آن هشدار به دولت هاست که بیشتر از هر زمان شبیه ترین به مردم باشند و دولت را بازیچه ی هدف های گوناگون خود برای ثروت اندوزی و کسب رفاه فردی و خاندانی نکنند.این پیام ضد فساد را دیلما روسف از ابتدای تصدی ریاست جمهوری خود دریافت و در 2011 به ترمیم کابینه دست زد،گرچه دیر،اما او اکنون گفته است که اصلاحات را با همه پرسی انجام خواهد داد،اما بدنه ی حکومت برزیل هنوز پیام را نگرفته است.پارلمان برزیل به اختلاف دامن می زند و هنوز صحنه را بازی قدرت می داند و مدعی است هر اصلاحی باید از پارلمان آغاز شود.سیاستمدارانی که پیام اصلاح و تغییر از سوی ملت را زودتر درک کنند ،خوشبختند و محبوب ملت.
جنبش سراسری برزیل قدرت شبکه های مجازی جدید و قدرت جوانان و عدالت خواهان در نظام دولت -ملت را به همه منعکس کرده است و اینکه ساختن داخل کشورها با کامیاب کردن ملت اصل است،نه سیاست خارجی یا قضاوت دیگران درباره ی یک حکومت.
نظر شما