سعید عقیقی: من مثل هر سال هیچ توقعی از جشنواره ندارم. نه انتظار خاصی دارم و نه پیش‌بینی خاصی. جشنواره سال‌هاست طبق یک روال معین کار می‌کند: تعدادی فیلم نمایش داده می‌شود و چیزی تغییر نمی‌کند. بیش از پانزده سال است که این جشنواره هیچ تغییر کلان و بنیادینی نکرده است. فیلم‌های جشنواره هم مشمول همین قاعده‌اند؛ چند سال است که یک فیلم شاخص ـ به معنای واقعی کلمه ـ در جشنواره حضور نداشته، بلکه حداکثر یک یا دو فیلم قابل‌تأمل داشته‌ایم. هرچند، امسال حضور کارگردان‌هایی مثل بهرام بیضایی و واروژ کریم مسیحی مایه خوشحالی است.
محمد صالح‌علا: من مدت‌هاست از منظر کارشناسی سینما دور هستم و نمی‌توانم قضاوت چندان درستی داشته باشم. آن‌طور که از اصوات می‌شنوم، سینمایی که آدم را حالی به حالی بکند و یک رویداد جمال‌شناسی محسوب شود، تولید نشده است. اما جشنواره جهانی فجر به هر حال از یک جهت برای من مهم است: این جشنواره بدون اینکه دنگ و فنگ جشنواره‌ای مثل کن را داشته باشد، می‌تواند یک رویداد فرهنگی جمال‌شناختی مهم برای کشورهای مستقل باشد. این‌جور چیزها خیلی جادویی، خیلی عجیب و پیچیده و آسمانی است. سر و کله جهان‌های دور از هم کنار هم پیدا می‌شود؛ در یک سوی دنیا افلاطون پیدا می‌شود، طرف دیگر کنفوسیوس، سویی دیگر زرتشت و از طرف دیگر فلانی می‌آید. در حوزه هنر و آثار جمال‌شناختی هم همین‌طور است. یک امر غیبی است که من از آن سردرنمی‌آورم.
حبیب‌الله کاسه‌ساز: همه دوره‌های جشنواره شکل هم است. هیچ تغییر و تحول ریشه‌ای انجام نمی‌شود. فوقش برنامه مثلاً یک روز این‌ور و آن‌ور می‌شود. تغییری در سیاست‌ها صورت نمی‌گیرد. من انتظار دارم نوع برنامه‌‌ریزی‌ها و هماهنگی‌ها بهتر از این باشد. مردم توقع دارند وقتی گفته می‌شود فلان فیلم در فلان روز در فلان سینما اکران می‌شود، همین‌طور بشود. در این بیست‌وشش دوره‌ای که برگزار شده، معمولاً یک فیلم دیر می‌رسد و یکی نمی‌رسد و از این قبیل اتفاقات می‌افتد. دلیلش هم این است که ما تعداد محدودی لابراتوار و استودیوی صداگذاری داریم و اگر مشکلی برای یکی از مراکز پیش بیاید، کار همه لنگ می‌ماند. مثلاً ما پیش‌بینی‌مان این است که فلان روز فیلم را میکس می‌کنیم، اما همان روز دستگاه خراب می‌شود و ما می‌مانیم و فیلم‌مان.
شهرام مکری: فیلم‌های متنوعی در جشنواره امسال حضور دارند و من امیدوار بودم این تنوع با حضور این سه چهار فیلمی که در روزهای آخر حذف شدند، بیشتر هم بشود. اما همین فیلم‌های موجود هم نشان می‌دهند با یک جشنواره خوب روبه‌رو خواهیم شد و این نوید را می‌دهند که سال آینده اکران‌های خوبی خواهیم داشت. شاید این جشنواره باعث آشتی مخاطب با سینما بشود. در مورد برگزاری جشنواره باید بگویم دیدگاه‌ها و سلیقه‌هایی هستند که ما هر سال نقدشان می‌کنیم. مثلاً اینکه با جدا کردن بخش سینمای ایران از بخش بین‌الملل، جشنواره رسماً از پانزدهم شانزدهم بهمن برگزار می‌شود و انجام این کار تا حالا نتایج خوبی در بر نداشته. یا مثلاً اصرار مسئولین در برگزاری بخش بین‌الملل و گسترش آن با توجه به نحوه خرید و اکران فیلم‌ها محل بحث است و فکر می‌کنم اگر ما یک جشنواره آسیایی یا منطقه‌ای داشته باشیم، مسلماً جشنواره مهم‌تری خواهد بود نسبت به جشنواره‌ای که عنوان «بین‌المللی» دارد، اما اهمیت بین‌المللی ندارد.
حمید نعمت‌الله: آدم تا فیلم‌ها و شرایط برگزاری جشنواره را نبیند، نمی‌تواند قضاوت کند. ولی پیش‌بینی من این است که این جشنواره با توجه به فیلم‌های خوبی که حضور دارند، باید جشنواره جذابی باشد. البته هر سال همان اشکالات تکراری وجود دارد؛ مثلاً اینکه بخش‌های جشنواره زیاد است و جشنواره می‌تواند متمرکزتر از این برگزار شود و تعداد جوایزش کاهش پیدا کند. همچنین لزومی ندارد بخش فیلم‌های تلویزیونی در جشنواره وجود داشته باشد. ضمن اینکه فیلم‌هایی هم که به صورت دیجیتال فیلم‌برداری شده‌اند، نباید از فیلم‌های سی‌وپنج میلی‌متری جدا شوند.
مهدی حجت: تفاوتی که جشنواره امسال می‌تواند با سالهای گذشته داشته باشد این است که سالهای گذشته «سینما برای سینما» یا «جشنواره برای سینما» بود، اما امسال در سی‌امین سالگرد پیروزی انقلاب، جهت‌گیری‌ها و عرضه فیلم‌ها و کیفیت داوری جشنواره باید معطوف به این جریان عظیم اجتماعی باشد. این تفاوت می‌تواند کاملاً مثبت باشد، اگر قابلیت‌ها و کاستی‌های سی سال گذشته سینمای ایران ارزیابی شود و نقاط قوت و ضعفش شناسایی شود تا کارنامه عبرت‌انگیزی برای سالهای آینده باشد و بتوان برنامه‌ریزی درستی برای آینده سینمای ایران سامان داد. اما این تفاوت می‌تواند جنبه منفی هم پیدا کند، در صورتی که فیلم‌های این سی سال آمیخته با برداشت‌های سیاسی ـ که تاریخ مصرف دارند ـ مورد ارزیابی قرار بگیرند و ما نتوانیم عبرت‌های لازم را بگیریم.
هر موجود زنده عاقلی حرکتش را با آزمون و خطا شروع می‌کند. من فکر می‌کنم سینمای ما هم در طول این سال‌ها در این جهت حرکت کرده و با آزمون و خطا و سنجش جریان‌های اجتماعی و تمایلات مردم و موقعیت ایران در جهان، سعی کرده خودش را اصلاح کند و قدم‌های بهتری بردارد. ولی این همه توقع ما از بیستوهفت سال تجربه نیست؛ توقع این است که حالا دیگر عده‌ای از عقلا بنشینند و با بررسی عملکرد این سال‌ها یک پلان کاری دربیاورند. الان وقت آزمون و خطا نیست، وقت برنامه‌ریزی و تقویت موقعیت سینمای ایران در جهان است. در این بیستوهفت سال آن‌قدر به در و دیوار زده‌ایم که طبعاً چیزهایی یاد گرفته‌ایم، اما الان دیگر نیازمند یک نگاه حکیمانه هستیم که راه‌گشای آینده سینمای ایران باشد.
محمدعلی نجفی: اگر دقت کرده باشید همیشه در مراسم افتتاحیه و اختتامیه، دستگاه‌های پخش و میکروفون‌ها ایراداتی پیدا می‌کنند. این قضیه آن‌قدر پیش آمده که دیگر عادی شده است. به همین ترتیب، خیلی از اشکالات هم در جشنواره نهادینه شده و اگر یک سال این ایرادات رفع شود، همه فکر می‌کنند یک جریانی پشت ماجراست! حس من این است و امیدی به رفع ایرادات ندارم. برای اینکه نمی‌شود یک چیزی بیست‌وشش سال ادامه پیدا کند و بعد امیدوار باشیم به شکل ناگهانی درست شود. اینطوری نه‌تنها درست نمی‌شود، بلکه سر و کله مشکل جدیدی هم پیدا می‌شود. علتش هم این است که مدیران مدام تغییر می‌کنند و ظاهراً تجربه هیچ معنایی ندارد. یعنی همین‌طور قرار است هرکس کار خودش را بکند و مهم نیست این کارها به هم ربط دارند یا نه. به این ترتیب همه‌چیز برای من عادی شده و نه توقعی بیش از این چیزی که الان هست دارم و نه اگر مشکل جدیدی پیش بیاید تعجب می‌کنم. اما به هر صورت، آن‌طور که شنیده‌ام، حدود ده فیلم قابل توجه و بحث‌برانگیز در جشنواره حضور دارند که می توانند بازار جشنواره را گرم کنند.
محمدرضا شرف‌الدین: این جشنواره را کلمه مبارک «فجر» تعریف می‌کند که برگرفته از نص صریح قرآن است و حال و هوای کمال انسانی را به آدم القا می‌کند. بنابراین جشنواره فجر تعریفی را به خودش الصاق کرده، و حداقل انتظار من این است که بعد از گذشت سی‌سال با این تعریف متناسب باشد. البته من در مورد جشنواره پیش‌بینی خاصی نمی‌کنم، چرا که یک وقت‌هایی پیش‌بینی‌ام امیدوارانه بود، اما ناامید شدم و یک وقتی هم رویکردم ناامیدانه بود، اما با فیلم‌های خوب و قضاوت‌های سالم، پیش‌بینی‌ام غلط از آب درآمد.
احمد طالبی‌نژاد: من قصد ندارم در جشنواره شرکت کنم و در جریان هیچ چیز هم نیستم. فقط حضور دو فیلمساز برای من جای امیدواری است؛ بهرام بیضایی و واروژ کریم‌مسیحی. فیلم این دو را هم بعد از جشنواره اگر جایی اکران شد، می‌بینم. واقعاً نمی‌دانم جشنواره چه حال و هوایی خواهد داشت، اما طبعاً حال و هوایش متأثر از حال و هوای فرهنگی این روزهای جامعه ما است. هیچ توقعی از جشنواره ندارم. ما هم در این سال‌ها عادت کرده‌ایم که پا به پای جشنواره، سطح سلیقه و نگاهمان را پایین بیاوریم. به هر شکل جشنواره برگزار می‌شود و همین که برگزار می‌شود، جای شکرش باقی است.
محمد نیک‌بین: انتظار من این است که جشنواره از لحظه انتخاب فیلم‌ها تا لحظه اعلام نام برنده‌ها در قالب یک رقابت سالم برگزار شود. متأسفانه این رقابت در دوره‌های مختلف و در بخش‌های مختلف همیشه دچار مشکل بوده. مثلاً همه فیلم‌ها درست دیده نمی‌شوند و شانس بازبینی در هیئت انتخاب را به خاطر سلیقه‌های شخصی از دست می‌دهند. حتی در بخش فیلم منتخب مردم هم می‌بینیم واقعیت منعکس نمی‌شود. این مسائل باعث بی‌اعتباری جشنواره و برگزارکنندگانش می‌شود.
نمی‌توانم پیش‌بینی خاصی درباره جشنواره بکنم. یعنی یاد گرفته‌ام که درمملکت‌مان هیچ‌چیز را پیش‌بینی نکنم. البته ترکیب خوبی از فیلم‌ها از نسل‌های مختلف فیلم‌سازان کشور در جشنواره حضور دارند و همه عوامل برای برگزاری یک جشنواره خوب مهیاست. بقیه‌اش برمی‌گردد به برگزارکنندگان، که جشنواره امسال را یا به یک تجربه خوب تبدیل کنند یا به تجربه‌ای پر از دلخوری و حرف و حدیث.
فرزاد مؤتمن: امسال تعداد زیادی از فیلم‌سازان مهم و سرشناس در جشنواره فیلم دارند، به همین خاطر فکر می‌کنم امسال جشنواره‌ای گرم‌تر و بانشاط‌تر و پرشورتر از جشنوارههای دو ـ سه سال اخیر خواهیم داشت. امیدوارم تماشاگرانی که طی سالهای گذشته به‌ندرت توانستند فیلم خوب در جشنواره ببینند، امسال به تماشای فیلم‌های خوب زیادی بنشینند و لذت ببرند.
مسعود ده‌نمکی: امسال جشنواره فجر یکی از شاخص‌ترین جشنوارههای پس از انقلاب خواهد بود. فیلم‌های شاخصی از کارگردانان سینمای ایران در این جشنواره به نمایش درمی‌آیند که به طور حتم مورد توجه قرار خواهند گرفت. در سی‌امین سالگرد انقلاب اسلامی، برگزاری چنین جشنواره‌ای مورد استقبال سینماگران و مردم قرار می‌گیرد.
منیژه حکمت: امسال بهترین جشنواره فجر در ده سال اخیر را خواهیم داشت. طیف‌های مختلف فکری برای اولین بار در جشنواره شرکت دارند. حضور مبارک بهرام بیضایی، واروژ کریم مسیحی و دیگران باعث پربار شدن جشنواره شده، که همه این‌ها را مدیون مدیریت آقای جعفری جلوه می‌دانم. در این شرایط خاص و سخت، تلاش ایشان منجر به برگزاری این جشنواره شده است. فکر می‌کنم امسال بیست فیلم خوب در جشنواره داریم که نفس تماشاگر با دیدن آن‌ها بند می‌آید.
کمال تبریزی: فیلم‌های خوبی در جشنواره امسال حضور دارند، اما فکر می‌کنم مشکل اساسی، نحوه برگزاری جشنواره باشد. افتتاحیه و اختتامیه و نوع نمایش فیلم‌ها و برخوردی که با بعضی از فیلم‌ها می‌شود، روی جشنواره تأثیرگذار است و باعث بروز بعضی مشکلات در روند جشنواره فجر می‌شود. با این حال فکر می‌کنم برای پیش‌بینی درباره جشنواره کمی زود است و باید در چند روز آینده درباره آن به اظهار نظر پرداخت.
افسانه بایگان:چون امسال حضور زیادی در جشنواره فجر ندارم، تنها می‌توانم امیدوار باشم که جشنواره‌ای خوب و پربار برگزار شود و جایزه‌ها به‌حق و بر اساس توانایی‌ها و قابلیت‌های دست‌اندرکاران سینما به آنان اهدا شود.
محمدرضا فروتن: (پیش از سؤال): فکر نمی‌کنم سؤالتان را جواب بدهم، ولی بپرسید ... (پس از سؤال): ببخشید، ببخشید، من این سؤال‌ها را جواب نمی‌دهم؛ هیچ‌وقت. هیچ‌وقت هم هیچ سالی برای این سؤالات به من زنگ نزنید.
پولاد کیمیایی:البته من چون سر کار بودم، خیلی توی حال و هوای جشنواره نیستم و قضاوت درستی ندارم، اما به نظرم چیزی که همیشه در جشنواره بوده، ماجرای داوری فیلم‌ها است. در خیلی از مواقع، داوری‌ها عادلانه نبوده است. امیدوارم امسال داوری شایسته سینمای ایران انجام شود. امسال جشنواره داغ‌تر است و فیلم‌های خوبی حضور دارند. البته منظورم این نیست که از پیش تعیین شده چه فیلم‌هایی قرار است جایزه بگیرند، اما همیشه یک جوی در هیئت داوری جشنواره وجود دارد که داوری‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ به‌خصوص درباره فیلم‌های کوچکی که از پروداکشن جمع‌وجوری برخوردارند. اصولاً ما عادت داریم به فیلم‌هایی توجه کنیم که یا هزینه زیادی برایشان شده یا حساسیت زیادی رویشان وجود دارد. اما مهم آن است که ما در فیلم‌ها ببینیم کجا هنر اتفاق افتاده و کجا خلاقیت به کار رفته است. در سالهای گذشته جو حاکم بر جشنواره همیشه باعث می‌شد خیلی راحت بتوانیم نتایج داوری را حدس بزنیم. امیدوارم امسال داوری‌ها خالصانه و بی‌جهت باشد.
جهانگیر کوثری:من نگاه مثبتی به جشنواره فجر دارم و فکر می‌کنم جشنواره ویترین سالانه سینمای ایران است. بیست و شش دوره جشنواره فجر همواره مکمل حرکت روبه‌جلوی سینمای ایران بوده و باعث رشد و بالندگی‌اش شده است. موفقیت ایران در عرصه بین‌المللی تا حدی مرهون جشنواره است؛ کما اینکه هر سال در جشنوارههای معتبر دنیا یا فیلم‌های ایرانی حضور دارند یا سینماگران ما به عنوان داور شرکت می‌کنند. موفقیت‌های سینمای ایران در عرصه بین‌المللی مدیون مفاهیم والای سینمای نجیب و شریف ایران است، ربطی به پیشرفت‌های تکنیکی ندارد؛ چرا که ما از نظر بهره‌گیری از تکنولوژی سینما فوق‌العاده ضعیف هستیم. امسال فیلم‌های جشنواره از تنوع محتوایی خوبی برخوردارند و ما در ژانرهای مختلف ـ از سینمای اجتماعی سیاسی گرفته تا سینمایی با بافت رئالیسم امروزی ـ فیلم‌های مهمی داریم. من با پدیده حذف تعدادی از فیلم‌ها موافق نیستم. اگرچه به نظرم نظارت و سانسور در سینمای ما اجتناب‌ناپذیر است و برای حفظ اخلاقیات در جامعه لازم است، اما نباید در این نظارت زیاده‌روی کرد به نحوی که باعث حذف فیلم‌ها شود. به اعتقاد من این فیلم‌ها باید پخش شوند و سینماگران و مسئولان سینمایی درباره آن‌ها بحث کنند.
حمید فرخ‌نژاد:پیش‌بینی‌ای ندارم، هیچ توقعی هم ندارم. من اصلاً الان توی آبادان هستم، توی جشنواره نیستم. من توی آبادانم، تا عید هم توی آبادانم، پیش‌بینی‌ای هم ندارم. جشنواره همین است که هست. قربانت بروم!
خسرو دهقان: انتظار خاصی ندارم. من از خدا می‌خواهم که دلم هیچ‌چیز از خدا نخواهد! به نظرم جشنواره امسال چیز ویژه‌ای نیست؛ مثل هر سال است. فقط امیدوارم پایین‌تر از سالهای قبل نباشد. فکر نمی‌کنم جشنواره تغییرات عجیب و غریبی داشته باشد. مثل هر سال است؛ مثل همیشه. من خیلی ایده‌آل به دنیا و زندگی نگاه نمی‌کنم، پس جشنواره اگر روال همیشگی‌اش را حفظ کند، خوب است دیگر. ما هر سال هِی می‌گوییم «بهتر بشود»، نمی‌شود. خب پس در همان حد و اندازه خودش بماند، بهتر است؛ واقع‌بینانه‌تر است. در مورد فیلم‌ها هم من خیلی تفاوتی با سالهای قبل نمی‌بینم. تفاوت فاحشی بین این سال و آن سال، و آن سال با این سال نمی‌بینم. این اعتقاد قلبی من است.
سعید قطبی‌زاده:از حیث فیلم‌های شرکت‌کننده در این دوره، فکر می‌کنم جشنواره امسال یکی از پربارترین جشنوارههای این بیستوهفت دوره است. جزو سه ـ چهار دوره‌ای است که فیلم‌های خوب زیادی درش پیدا می‌شود. این حدسم بر اساس شنیده‌هایم درباره فیلم‌ها و کارگردان‌هایی است که همه به‌شان امیدواریم. به هر حال مجموع این‌ها خبر از یک اتفاق ویژه می‌دهد. از نظر شیوه برگزاری، جشنواره افتضاح است. فیلم‌ها تا دقیقه نود مشخص نیستند و با وجود اینکه اعلام شد دبیرخانه جشنواره از خردادماه تشکیل شده و مهلت ارسال فیلم‌ها تا آخر مهرماه بوده، باز می‌بینیم هنوز که هنوز است می‌گویند «تردید» وسط جشنواره می‌رسد، «زادبوم» آخر جشنواره می‌رسد، و... این‌ها به نظرم مسخره است. از طرف دیگر، یک سری سیاست‌گذاری‌های غلط وجود دارد که هر سال به‌نوعی تکرار می‌شود: پارسال «تنها دو بار زندگی می‌کنیم» بهنام بهزادی را در بخش مسابقه شرکت ندادند و در همان بخش فیلم‌های اول هم جایزه‌ای به‌ش ندادند، امسال هم می‌بینیم «انگشتر متبرک» شهرام مکری را گذاشته‌اند در بخش «ویدیو ـ سینما» تا در کنار چند تله‌فیلم ارزیابی شود، در حالی‌که مکری نشان داده هر فیلمش می‌تواند یک اتفاق محسوب شود.
هوشنگ گلمکانی:باید بگویم برخلاف نظر بعضی‌ها که هر سال آیه یأس می‌خوانند، امسال هم اتفاقاتی می‌افتد و مثل همیشه سر و کله چند تا فیلم خوب پیدا می‌شود. اما چیزی که من را اذیت می‌کند آشفتگی و بی‌سروسامانی است که طبق روال هر سال، گریبان جشنواره ما را گرفته است. امسال هم طلیعه ماجرا با بی‌نظمی و آشفتگی بوده و قطعاً در روزهای جشنواره نمود بیشتری پیدا می‌کند و همه‌چیز به وقت اضافه می‌کشد.
مسعود فراستی:من جواب این سؤال را نمی‌دهم؛ یعنی بلد نیستم جواب بدهم. تا وقتی‌که جشنواره نروم و فیلم‌ها را نبینم، چیزی نمی‌گویم. حال و هوای جشنواره را هم از بچه‌های خبرنگار بپرسید؛ آن‌ها بهتر بلدند از این حرف‌ها بزنند.
علی معلم:من توقع خاصی ندارم. یعنی عادت کرده‌ام توقعی از جشنواره فجر نداشته باشم. امیدوارم امسال به خوبی و خوشی برگزار شود. فکر می‌کنم یکی از مشکلات جشنواره فجر، درس نگرفتن از گذشته‌اش است. هر سال این امیدواری را داریم که از دوره‌های گذشته‌اش درس بگیرد، امسال هم امیدواریم از دوره پیشین که توسط همین مدیریت برگزار شد، درس گرفته باشد. در مورد فیلم‌ها هم من مثل کشاورزها هستم؛ یک سال‌هایی حس می‌کنم سینما محصولات خیلی خوبی دارد و خیلی امیدوارم. اما در این فضا و دوره کاری اخیر، منتظر محصول برجسته‌ای نیستم. اما امیدوارم بی‌اعتقادی من به حضور فیلم‌های خوب، با دیدن فیلم‌های خوب برطرف بشود.
رضا درستکار:یاد یک مثل افتادم که می‌گوید «مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان»! امسال جشنواره فجر برای من این شکلی است. فکر نمی‌کنم خبری باشد. وقتی سیستم، وظایف خودش را نمی‌داند و فعالیت‌هایش را درست انجام نمی‌دهد و خوب کار نمی‌کند و از ظرفیت‌های موجود در جامعه درست استفاده نمی‌کند و برای فیلم‌سازها معذوریت‌های بی‌شمار ایجاد می‌کند و از همه مهم‌تر، منتقدان را تبدیل به مداحان خودش می‌کند: «مرا به خیر تو امید نیست...»
آرش خوشخو:فکر می‌کنم بعد از تجربه سال گذشته و سختگیری‌های بیجایی که در مورد فیلم‌ها اعمال شد، امسال با یک فضای بازتر روبه‌رو باشیم. با توجه به تنوع فیلم‌ها و نام کارگردانان حاضر، در مجموع حس می‌کنم جشنواره خوبی باشد. امیدوارم فیلم‌ها هم فیلم‌های خوبی باشند، چون سیاست‌گذاری‌های معاونت سینمایی یک‌ذره تغییر کرده و با تساهل بیشتری با ماجرا برخورد می‌کنند. مثلاً شنیدیم به فیلم آقای فرمان‌آرا پروانه نمایش داده‌اند و فیلم آقای امیریوسفی (آتشکار) هم بالاخره در جشنواره امسال پخش می‌شود و به هر حال فضا را سهل‌تر و راحت‌تر در نظر گرفته‌اند. امیدوارم امسال به جای اینکه جر و بحث و حاشیه داشته باشیم، فیلم ببینیم.
سعید سعدی:فکر می‌کنم فیلم‌ها در جایگاه بهتری نسبت به سالهای گذشته قرار دارند، چراکه آثار بهتری به جشنواره آمده است. اما هنوز نمی‌دانم سیاست‌ها بر چه اساسی است و آیا همه فیلم‌ها می‌توانند حضور داشته باشند یا نه. الان سیاست‌های جشنواره در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و هنوز اطلاعاتی به بیرون نیامده است. فیلم‌هایی هستند که اسمشان به دفتر جشنواره رفته است، ولی اینکه آیا پذیرفته شوند یا نه، هنوز معلوم نیست. اگر آن فیلم‌ها موفق به حضور در جشنواره شوند، فکر می‌کنم جشنواره پررونق و باکیفیتی داشته باشیم.
محمدمهدی حیدریان:پیش‌بینی من الان مبتنی بر اطلاعات نیست، پس نمی‌تواند خیلی کمک بکند. اما به نظرم وقتی حدود پنجاه و پنج تا شصت فیلم داریم، حتماً کارگردانان هر دو ـ سه نسل کار خواهند داشت. وقتی هر دو ـ سه نسل کار داشته باشند، یعنی کارها ان‌شاءالله متنوع است. خب البته بخشی از کارگردانان موفق نشدند امسال کار داشته باشند که خیلی هم غیرطبیعی نیست، چون خیلی از دوستان سینماگر معمولاً یک سال در میان کار می‌کنند؛ اما با توجه به همان‌ها که هستند، فکر می‌کنم امسال کارهای دیدنی و قابل توجهی داشته باشیم. تجربه‌های جدیدی مثل «ملک سلیمان» و برخی دیگر از این دست فیلم‌ها هم وجود دارند که امیدوارم تجربه‌های موفقی باشند و زمینه‌ای برای حرکت‌های بزرگ‌تر سالهای آینده فراهم کنند.
امیر پوریا:بحث توقع خیلی قابل طرح نیست. ما عادت کرده‌ایم چیزی تحت عنوان توقع را حتی بعد از برآورده نشدنش هم نتوانیم مطرح کنیم. مثلاً برگزاری جشنواره در تمام این سال‌ها نظم نداشته. ما صبر کرده‌ایم و بعد از برگزاری هم که مطرح کرده‌ایم، باز مورد شماتت مسئولان واقع شده‌ایم که «چرا نقدتان منصفانه نیست؟»! درباره پیش بینی حال و هوا هم من تصور می‌کنم به دلیل اینکه در این چند دوره اخیر جشنواره فجر سال به سال پیکره ضعیف‌تری پیدا کرده، این دوره هم همین روند را ادامه بدهد. این پیکره ضعیف یکی به لحاظ تحمیلی بودن بخش بین‌المللی‌اش است که فیلم‌هایی را می‌خرند و اعلام می‌کنند این‌ها در بخش بین‌الملل شرکت کرده‌اند، در حالی‌که سازندگان آن فیلم‌ها اصلاً خبر ندارند که فیلمشان در جشنواره به نمایش درمی‌آید، و دیگری در ابعاد مربوط به بخش سینمای ایران است که در دو ـ سه سال اخیر تنها مجموعه‌ای از چند فیلم متوسط و نیمه‌متوسط داشته و هیچ اتفاق شاخصی که در خاطره‌ها بماند رخ نداده.
پیش‌بینی‌ام این است که به هر حال به دلیل پایان یک دوران خاص، قطعاً دوستان می‌خواهند روی بعضی موارد، مانور خیلی زیادی بدهند؛ مثل نمایش دادن فیلم به تأخیرافتاده «سوپراستار»، تکمیل شدن فیلم آقای بیضایی که یک فیلم دیگر را به خاطرش نیمه‌کاره گذاشت و نمایش فیلم‌های قدیمی‌تر مثل فیلم‌های سامان مقدم و بهمن فرمان‌آرا. همچنین اتفاقات تازه‌تری افتاده که محصول خلاقیت فردی آدم‌هاست؛ مثل «بی‌پولی» و «درباره الی». پیش‌بینی‌ام این است که در این دوره دورخیز کرده‌اند که خلاقیت فردی آدم‌ها را به حساب هوشمندی مدیریت واریز کنند و بگویند «ببینید ما در این دوران چه فیلم‌های خوبی داشته‌ایم و این دوران، دوران رونق و شکوفایی است». بعضی فیلم‌ها از قبل نگه داشته شده‌اند که امسال کنار هم بیایند تا جشنواره ادعای شکوفایی و رونق داشته باشد.
مهدی کرم‌پور:جشنواره فجر همیشه بر یک منوال حرکت کرده و من فکر می‌کنم امسال هم همان اتفاق‌های قبلی بیفتد: حتماً چند فیلم خوب خواهیم داشت، بیشتر فیلم‌ها متوسط خواهند بود و چند تا فیلم هم کمتر مورد اقبال قرار می‌گیرند. تا فیلم‌ها را نبینیم، نمی‌شود پیش‌بینی ویژه‌ای بکنیم، چون فکر می‌کنم پیش‌داوری راجع به کیفیت فیلم‌ها تنها بر اساس نام کارگردان‌ها، غلط باشد.
متأسفانه هیچ‌وقت در جشنواره شاهد استمرار مدیریتی نبوده‌ایم و به دلیل نداشتن دبیرخانه دایمی و مدیریت ثابت جشنواره، هر دفعه با خطاهایی مواجه هستیم. مدیریت جشنواره هر بار با تغییر مدیران معاونت سینمایی عوض می‌شود و بنابراین؛ بر یک منوال جلو نمی‌رویم.
امیر قادری: سینمای ایران ثابت کرده که هیچ‌وقت قابل پیش‌بینی نیست. مثلاً فیلم‌سازی که فیلم قبلی‌اش را خیلی دوست داشته‌ایم، فیلم بعدی‌اش خیلی بد بوده، یا بالعکس. برای همین، نمی‌شود پیش‌بینی کرد. اما امسال انگار نسبت به سالهای قبل نویدبخش‌تر است. احتمالاً همه‌جور فیلمی داریم: چه فیلم خوب، چه کمدی ناخواسته و چه هنری معناگرا که به‌ش بخندیم. در نتیجه جشنواره متنوع‌تر برگزار می‌شود.
فکر می‌کنم امسال با توجه به برنامه‌ریزی‌هایی که کرده‌اند، فیلم‌ها به‌موقع برسند و بی‌برنامگی‌های قبلی کمتر باشد. یک مشکل دیگر هم همیشه هست که فیلم‌های خارجی معمولاً چیزی ندارند و همه می‌دانیم دلیلش چیست و گفتنش فایده‌ای ندارد. اما امیدوارم فیلم‌های ایرانی امسال از همیشه پر و پیمان‌تر و با برنامه‌ریزی بهتر باشند.
سروش صحت: فکر می‌کنم امسال جشنواره شور و حال همیشگی خود را دارد. تعداد فیلم‌های خوب هم زیاد است. در مورد برگزاری هم باید بگویم ما در این بیست‌وشش دوره گذشته شاهد بودیم که برنامه‌هایی که باید پیشاپیش بسته شوند تا شب آخر هم معلوم نبوده‌اند و همه‌چیز خیلی حساب‌شده نبوده است. بعید می‌دانم در این دوره هم اتفاق خاصی بیفتد. فکر می‌کنم مثل همان بیست‌وشش دوره قبلی باشد.
سیدمحمد بهشتی:دارید از بد آدمی سؤال می‌کنید! من سال‌هاست جشنواره فجر نرفته‌ام. دنبال هم نمی‌کنم، متأسفانه. بنابراین نمی‌خواهم در موقعیتی قرار بگیرم که مجبور بشوم نظر بدهم. واقعاً سال‌هاست که جشنواره را از نزدیک تعقیب نمی‌کنم، لذا قاضی حاذقی نیستم که اظهار نظر بکنم. طفره نمی‌روم، واقعاً در جریان نیستم.
مهدی سجاده‌چی:چون دقیقاً در جریان نیستم امسال چه فیلم‌هایی شرکت کرده‌اند، پیش‌بینی خاصی ندارم. مهم این است که چند فیلم از کارگردانان معروف در جشنواره باشد. همیشه همین مهم است. جشنواره هر سال با چند فیلم خوب، تعدادی فیلم متوسط و چند فیلم بد برگزار می‌شود. این یک سنت است و همیشه همین‌جوری بوده. نمی‌دانم فیلم‌های خوب امسال کدام‌ها هستند و چند تا هستند. از این بابت نمی‌توانم نظری بدهم، اما نظر کلی‌ام این است که اگر جشنواره چند فیلم خوب داشته باشد کافی است. یعنی نه فقط جشنواره ما بلکه هر جشنواره‌ای در دنیا اگر به تعداد انگشتان یک دست، فیلم خوب داشته باشد برایش بس است. هیچ جشنواره‌ای نمی‌تواند 20 فیلم خوب داشته باشد. امکان ندارد. در مراسم اسکار هم این تعداد فیلم خوب وجود ندارد، چه برسد به جشنواره خودمان.
نظر شما