مجید جویا: یکی از توصیههای پزشکی به سالمندان این است که " یا از آن استفاده کن، یا ولش کن" اما تحقیقی که در ژورنال سایکولوژیکال ساینس منتشر شده است، نشان میدهد که آنها مجبورند فعالیتهای صحیح را انتخاب کنند.
به گزارش دیلی تلگراف، یک مطالعه بر روی 200 فرد بازنشته نشان داده کسانی که برای یاد گرفتن چیزی که هیچ گاه آشنایی با آن نداشتند، یک دوره آموزشی را گذراندهاند، بعد از 12 هفته دارای حافظه بهتری نسبت به کسانی هستند که در این فاصله درگیر فعالیتهای اجتماعی و یا کارهای ساده فکری همچون گوش دادن به موسیقی کلاسیک در خانه بودهاند.
دکتر دنیس پارک از دانشگاه تگزاس در دالاس میگوید: «به نظر میرسد که تنها بیرون رفتن و انجام برخی چیزهای ساده کافی نیست، بلکه مهم این است که بیرون برویم و کارهایی را انجام بدهیم که با آنها آشنایی نداریم و از نظر فکری چالش برانگیز هستند تا امکان تحریک گسترده ذهنی و اجتماعی مغز خود را فراهم کنیم».
او همچنین میافزاید: «زمانی که شما در محدوده آسایش خود قرار دارید، شاید خارج از حیطه کارایی باشید. درست همان طور که میدانیم چطور سلامتی عروق را با رژیم غذایی و ورزش حفظ کنیم، به عنوان اعضای جامعه هم باید بیاموزیم که چگونه ذهن خود را سالم نگه داریم. در حالی که فعلا دانش ما در مورد آن بسیار محدود است».
پژوهشگران گروه او به طور تصادفی 221 نفر در سنین بین 60 تا 90 سال را انتخاب کرده و به آنها عکاسی دیجیتال، لحاف دوختن و یا هر دو را در یک بازه سه ماهه و به مدت 15 ساعت در هر هفته آموزش دادند، و یا اینکه از آنها خواستند که در خانه بمانند و به فعالیتهای آشناتر بپردازند.
اولی نیاز به مشارکت فعال داشت و حافظه بلند مدت در آن دخیل بود، درحالی که دومی مستلزم به کارگیری فرایندهای شناختی سطح بالاتر بود. دیگران به موسیقی کلاسیک گوش میدادند و جدول حل میکردند، یا اینکه به گروه اجتماعی که شامل رفتار متقابل با دیگران، گشت و گذار و سرگرمیهای دیگر میشد، میپیوستند.
دکتر پارک میگوید: «این یافتهها نشان میدهد که این مشغولیتها به تنهایی کافی نیستند. این سه گروه یادگیرنده به طور فشرده و سخت به یادگیری ادامه داده و در این کارها و مهارتها تخصص کسب کردند. اما تنها گروههایی که با چالش فکری ممتد مواجه شدند، از نظر حافظه بهبود یافتند».
یکی از نکات پر اهمیت این تحقیق این بود که محققان با قرار دادن داوطلبان در محیطهای جدید و تامین مهارتها و ارتباطات با دیگران، توانستند به طور سیستماتیک در زندگی آنها مداخله کنند.
دکتر پارک میگوید: «شرکت کنندگان با اینکه به طور تصادفی سبک زندگی خاصی برای سه ماه به آنها تخصص یابد، موافق بودند، در نتیجه ما به راحتی توانستیم ببینیم که محیطهای مختلف اجتماعی و یادگیری بر روی ذهن افراد چه تاثیری میگذارد.»
برنامه بعدی این پژوهشگران بررسی این موضوع است که با گذشت یک سال و 5 سال از انجام این کارها، آیا کماکان اثرش بر روی ذهن آنها میماند یا نه؟ آنها بر این باورند که این تحقیق میتواند اهمیت بنیادینی داشته باشد؛ خصوصا که تعداد سالمندان در دنیا رو به افزایش است.
53271
نظر شما