۰ نفر
۲۹ آذر ۱۳۹۲ - ۰۸:۰۴

کمتر کسی است که رمان معروف برباد رفته را نخوانده باشد یا فیلم آن را ندیده باشد. با این حال از ژانویه امسال نمایش موزیکال این اثر معروف مارگریت میچل در "رویال مانیتوبا تئاتر سنتر" به روی صحنه خواهد رفت. در نمایش های موزیکال آنچه حرف نخست را می زند، نه کارگردانی اثر، بلکه موسیقی و طراحی صحنه آن است. "سی بی سی مانیتوبا سین"، گفت و گویی کرده است با طراح صحنه این اثر موزیکال. "جان لی بیتی"، طراح صحنه ای است که سال ها در سالن های تئاتر برادوی به این حرفه هنری اشتغال داشته است. طراحی صحنه نمایش برباد رفته نامزد جایزه "تونی" نیز شده است.

 

برخورد شخصی شما با رمان برباد رفته چگونه بوده است؟

من برباد رفته را برای اولین بار وقتی پانزده ساله بودم و در بوگوتا کلمبیا زندگی می کردم خواندم. کتابی که بخش فرهنگی جذاب آن برایم مهم تر بود. وقتی طراحی صحنه برای برباد رفته را آغاز کردم، عمدا کتاب را دوباره نخواندم؛ زیرا این بار با یک نمایشنامه روبرو بودم. البته که برخی جزئیات را بررسی کردم. به هر حال شما می خواهید با قطعه ای درگیر شوید که به مثابه بخشی دست نخورده و مستقل نوشته شده است.

در کتاب و نمایشنامه شاهد شهرها و صحنه های مختلف هستیم. چگونه توانسته اید این صحنه ها را به وجود بیاورید؟

خب... این کار خیلی بزرگی بود. خدا را شکر که ما هیچ وقت جنوب را رها نکردیم. به عنوان اسکلت بندی اصلی اثر، من جنوب را از میان تصاویر بسیار انتخاب کردم و این تصاویر باعث شدند تا قسمت های مختلف جورجیا را دوباره به وجود بیاورم.

همانطور که می دانید از برباد رفته فیلمی هم ساخته شده و همه مردم آن را دیده اند. در ذهن مخاطبان تصاویر و انتظارات بسیاری وجود دارد. با این مسئله چگونه روبرو شدید؟

من عمدا تلاش کردم تا از تصاویر بی نظیر فیلم دوری کنم. (اگرچه تزئینات رمانتیک بسیاری در فیلم وجود دارند که حسی برنمی انگیزند.) من سعی کرده ام عصاره این مولفه را رقیق کنم. به عنوان مثال از "تارا" فقط به ایوان، ستون ها و پله های شگفت انگیز شیوه جنوبی آن توجه کردم. تنها نگاه واقع گرایانه من در صحنه پردازی نمایش برباد رفته همین بخش بوده است.

نکته دیگری که برایم مهم بود این بود که ما از لحاظ اقتصادی در کجا ایستاده ایم. این خیلی مهم بود که بتوانیم به کارمان ادامه بدهیم. شما می توانید داستان را دنبال کنید بدون آن که گروه قصد داشته باشد با فیلم رقابت کند.

در بسیاری صحنه ها من از رنگ اجتناب کرده ام. رنگ های مشخصی وجود دارند که با شخصیت های مشخص آمیزش پیدا کرده اند. با این حال بازهم از این رویکرد دوری کرده ام. جالب اینجاست که شما در طراحی باید از سایز دامن شخصیت های خانم داستان شروع کنید و به عقب برگردید.یعنی به زمانی که در حال طراحی صحنه هستید. قطر دامن خانم ها چیزی حدود 120 سانتی متر است. در حالی که عرض درهای امروزی حدود 80 سانتی متر است!

صحنه معروف آتش سوزی را چگونه به وجود آورده اید؟

به نکته خوبی اشاره کردید. خب ... ببینید ما در تئاتر هستیم. شما تخیل خود را می آورید. مطمئنا افکت ها و دستگاه های دود ساز مختلفی وجود دارند. در نگاه من قطعا تصاویر دوست داشتنی ای وجود دارند که در نهایت همه چیز در این آتش سوزی نابود می شود.

در پایان مایل هستید درباره محبوب ترین تصویری که در این اثر خلق کرده اید صحبت کنید؟

فقط این که طراحی صحنه این اثر بسیار مشکل بود و من نتوانستم در برابر این سختی ایستادگی کنم. واقعا یک چالش حقیقی بود. تلاش می کنم تا با استفاده از مهارت های هنری و برنامه ریزی ام بتوانم از عهده این کار بربیایم. ببینیم چه می شود!

منبع: سی بی سی/ مانیتوبا سین / آندره آ راتوسکی

 

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 328469

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 12 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 2
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • عرشیا A1 ۰۸:۲۶ - ۱۳۹۲/۰۹/۲۹
    9 1
    همه چیز هم که درست و بجا باشد ولی کلارک گیبل و ویوین لی نباشند بر باد رفته یعنی کشک !!!!!!
  • سهیلا امیرسیافی IR ۰۹:۰۲ - ۱۴۰۱/۱۰/۱۹
    0 0
    آقای عرشیای عزیز اگر شما داستان بر باد رفته را فقط در بازیگران آن میبینید یعنی مفاهیم عمیق این داستان رو درک نکردید. شخصیت پردازی در این داستان، روابط بین انسانها، حسهای عمیق و ... در این داستان بی نظیر هستند و توسط هر بازیگر خوبی که بتواند نقشها را به درستی اجرا کند، قابل انتقالند.