مجید جویا: وقتی مردم عبارت "اوردوز تصادفی دارو" را می‌شنوند، پیش‌فرض طبیعی آنها این است که شخصی اشتباها مقادیر زیادی از دارو را استنشاق کرده، تزریق کرده یا بلعیده است. اما اوردوز با هروئین مثل همین اتفاقی که برای فیلیپ سیمور هافمن، بازیگر معروف امریکایی رخ داده، به این سادگی نیست.
به گزارش نشنال جئوگرافیک، اوردوز هروئین به این دلیل رخ می‌دهد که مصرف آن، نورون‌های مغزی شخص معتاد را تغییر می‌دهد. اما این تغییرات در بخش‌های متفاوتی از مغز رخ می‌دهد و البته با سرعت‌های مختلف. مرکز شادی در مغز که راضی کردن آن نیز دشوار است، فریاد می‌زند بیشتر و بیشتر! اما مراکز اصلی مغز که تنفس و سرعت ضربان قلب را کنترل می‌کند، قدرت تحمل را با همان سرعت بالا نمی‌برند و هشدار می‌دهند که کافی است!
دیوید اسمیت، متخصص درمان اعتیاد و موسس کلینیک‌های آزاد هایت آشبوری سانفرانسیسکو می‌گوید: «با افزایش دوزهای مصرف، تغییر سریعی در پاسخ شادی رخ می‌دهد، اما شدت آن به اندازه تغییر پاسخ تنفسی نیست».
علاوه بر این دوگانگی بیولوژیک، یک سری مشکلات خیلی جدی رفتاری هم برای فرد معتاد پیش می‌آیند. از آنجایی که هروئین ماده‌ای غیر قانونی است، فرد معتاد به هیچ وجه نخواهد دانست ماده سفیدی که در این کیسه نایلونی قرار دارد، چیست. هروئین خالص؟ هروئینی که با شکر، نشاسته و یا شیر خشک مخلوط شده؟ یا هروئین مخلوط با ماده‌ای حتی قوی‌تر، مثل فنتالین (ماده مخدری چندین برابر قوی‌تر از هروئین) است؟
جیک استاین رئیس اداره سیاست‌ها و ارتباطات علمی در مرکز ملی سوء استفاده از مواد ایالات متحده، می‌گوید: «بر روی کاغذ، هر شخصی که هروئین را تزریق می‌کند، در معرض خطر اوردوز قرار دارد». و تعداد افراد در معرض خطر هم رو به افزایش است. در امریکا، تعداد استعمال کنندگان هروئین از 373 هزار نفر در سال 2007/1386 با 80 درصد افزایش به 669 هزار نفر در سال 2012/1391 رسیده است.
هروئین مغز را می‌دزدد
زمانی که تزریق انجام شود، هروئین راهش را به سمت سد خون- مغزی ادامه می‌دهد، تبدیل به مورفین می شود، روی یک دریافت کننده شبه افیونی میو در مغز می‌نشیند و آن را روشن می کند. پس از 7 تا 8 ثانیه، احساس شدید شادی به مصرف‌کننده دست می‌دهد. اندک زمانی پس از آن، فرد به حال نئشگی می‌رود و تا چندین ساعت در حالت بین خواب و بیداری می‌ماند.
شادی اولیه پس از استعمال هروئین، با استفاده ممتد از آن تکرار نمی‌شود. رضایت اولیه به خاطره ماندگاری تبدیل می شود که فرد معتاد همیشه به دنبال تکرار آن است. استین می‌گوید: «مواد مخدر مغز را می‌ربایند و دیگر آن حس شادی به شما دست نمی‌دهد. معتاد که قبلا از مواد استفاده می‌کرد تا حسی عالی داشته باشد، حالا خیلی خوش شانس خواهد بود اگر فقط اندکی حالش بهتر شود».
تجربه استعمال مداوم هروئین، مغز را تغییر می‌دهد. افرادی مانند هافمن که گفته می‌شد پیش از اعتیاد دوباره به هروئین، بیشتر از 20 سال پاک بوده، در برابر وسوسه اعتیاد مجدد آسیب پذیرند. استین می‌گوید: «مواد مخدر تاثیر قوی بر روی مراکز حافظه در مغز می‌گذارند و خاطره‌های بسیار مثبت و تقویت کننده استعمال مواد مخدر، واقعا در مغز ریشه می‌دوانند و در آنجا ماندگار هستند».
و وقتی که معتادان بین پاک شدن و اعتیاد دوباره نوسان می‌کنند، هر روز برایشان سخت‌تر می‌شود که سطح تحمل خود را درست محاسبه کنند. شاید تصور کنند که می‌توانند بدون اعتیاد مجدد فقط اندکی مواد مصرف کنند، اما اغلب سریع‌تر و بیشتر از دفعات قبلی به دام اعتیاد مجدد می‌افتند. اسمیت می‌گوید: «این شبیه به حساسیت به نیش زنبور است، وقتی که یک زنبور به شما نیش می‌زند، واکنش بسیار شدید خواهید داشت و هر بار که مجددا زنبورها را عصبانی کنید، واکنش حساسیتی شما از بار قبل بیشتر و بدتر می‌شود».
وقتی هروئین از حد بگذرد، مغز فرستادن پیغام‌ها را برای ادامه ضربان قلب و تنفس متوقف می‌کند و فرد از اوردوز می‌میرد.
البته اگر هافمن تنها نبود و فرد دیگری همراهش بود، شاید زنده می‌ماند. نالوکسن یک ماده قابل تزریق برای درمان اوردوز مواد مخدر است که در اغلب آمبولانس‌ها (اگر مجهز باشند) یافت می‌شود. استین می‌گوید: «دسترسی به این داروی پزشکی می‌توانست منجر به بازگشت معجزه آسای هافمن شود». این ماده بخش‌های اصلی مغز را دوباره فعال می‌کند و به مغز می‌گوید که بدن دوباره تنفس کند و قلب دوباره شروع به تپیدن کند.
53271
نظر شما