نحوه رویارویی امام خمینی با سنت و تجدد

این پژوهشگر تاریخ معاصر در بخشی از مطلبش می نویسد:
«یکی از بحث‌های گرم و دائمی یکصد سال اخیر در کشورمان موضوع رویارویی سنت و تجدد است. این بحث به خصوص در زمان‌هایی که اندیشه‌ها و صاحبان آن مجال بروز می‌یابند گرم‌تر و عمومی‌تر می‌شود. در طول این دوره، با موضوع یاد شده برخوردی یکسان صورت نگرفته. همیشه عده‌ای از طرح این رویارویی دچار وحشت شده‌اند؛ عده‌ای از آن استقبال کرده‌اند؛ گروهی مطرح شدن آن را مقدمه‌ای برای غلبه یکی بر دیگری دانسته‌اند و در واقع آرزوی آن را داشته‌اند...
وقوع انقلاب و جایگزینی جمهوری اسلامی به جای نظام سلطنتی نشان داد که رهبر این نهضت، امام خمینی، طرفدار همزیستی و سازگاری سنت و تجدد است. گزینش ترکیب «جمهوری اسلامی» از طرف امام و تأکید چند باره ایشان روی این مشی سیاسی، روشن‌ترین دلیل این امر است. امام دو خواستگاه اساسی داشت: اول آیین اسلام و دوم زمانی که در آن می‌زیست. او در واقع با ترکیب منطقی این دو خواستگاه به همزیستی و رفاقت سنت و تجدد رأی داد. ..»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلب خود نوشته است:
«امام با اعلام جمهوری اسلامی آینده انقلاب را تعریف کرد، آینده‌ای که سنت و تجدد نه رو در روی هم، بلکه دست در دست هم به دور از آفریدن بحران‌های اجتماعی، کشور را به دو پیشرفتی که آرزویش را دارد، برساند: پیشرفت انسانی و پیشرفت مادی. رمز زندگی ایران، در رفاقت سنت و تجدد نهفته است. جدایی این دو پدیده در بخش سیاسی ره‌آوردی جز دیکتاتوری، در بخش فرهنگی پیامدی جز تحجر یا وادادگی، و در بخش اجتماعی نتیجه‌ای جز ناامیدی محض یا سراب تنعم ندارد.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.