مجله اقتصادی فوربس با اشاره به این که ایران و آمریکا طی دو سال گذشته درگیر یک جنگ اقتصادی تمام عیار شده اند نوشت: با وجود تحریمها علیه ایران این کشور محکم و استوار به نبرد اقتصادی با آمریکا ادامه داده است.
مجله اقتصادی فوربس طی گزارشی نوشت: در طی سالهای ۲۰۱۲ و ۲۰۰۱۳، آمریکا و ایران درگیر یک جنگ اقتصادی تمام عیار بودند.
بر اساس این گزارش یک تحلیلگر آمریکایی به نام جیم ریچاردز، در حال نگارش کتابی با عنوان «مرگ پول: سقوط آینده سیستم پولی بینالمللی» است که به بحث در مورد تحریم ایران پرداخته است.
در مارس ۲۰۱۲، آمریکا و اتحادیه اروپا تحریمهای اقتصادیای را علیه ایران به اجرا گذاشتند و ارتباط این کشور را با شبکه پرداختهای جهانی، سوئیفت قطع کردند. همچنین در مارس ۲۰۱۲، صادرات طلای ترکیه به ایران نسبت به ماه پیش از آن دو برابر شده و نسبت به ماه مارس ۲۰۱۱، رشد انفجاری ۳۷ برابری را تجربه کرد.
گاز طبیعی سوخت مورد نیاز برای تولید تقریبا کل برق ترکیه است...بیش از ۹۰ درصد صادرات گاز ایران به ترکیه صورت میگیرد. ایران ۱۸ درصد گاز طبیعی مورد نیاز ترکیه را تامین میکند. بدون ایران، ترکیه تقریبا برای تامین کل گاز مورد نیاز خود به روسیه وابسته خواهد بود. بر اساس تحریمها، ترکیه نمیتواند پول گاز ایران را به دلار بپردازد. بنابراین آن را به طلا پرداخت میکند.
هند نیز به همین صورت، پول نفت ایران را به طلا پرداخت میکرد. ایران سپس با استفاده از طلاهای دریافتی میتوانست مواد غذایی یا کالاهای تولیدی را از روسیه و چین وارد کند.
ریچاردز در کتاب خود مینویسد: «آمریکا... با قطع ارتباط ایران با سیستم پرداختهای جهانی، ارزش پول ملی این کشور را کاهش داد، موجب رشد تورم و ایجاد محدودیتهای بانکی شد و از این طریق به ایران لطمه زد و موجب کمیاب شدن مواد غذایی، بنزین و کالاهای مصرفی در این کشور شد.» طلا به تنها وسیله ادامه حیات ایران تبدیل شده بود.
تا جولای ۲۰۱۳، وزارت خزانهداری آمریکا مجموعه تحریم فروش طلا به ایران را طراحی کرد و به اجرا گذاشت.
با بسته شدن مسیر طلا، ایران معاملات خود را با استفاده از ارزهای کشورهای طرف معامله و از طریق بانکهایی که تحریم نبودند انجام میداد. ریچاردز مثالی در این زمینه نقل میکند: «ایران میتوانست به هند نفت صادر کند و پول نفت را به روپیه دریافت و در حسابی در یک بانک هندی سپردهگذاری نماید.»
«ایران همچنین از بانکهای چینی و روسی برای پرداختهای غیرقانونی از طریق کانالهای تحت تحریم استفاده میکرد... این کشور قبل از آغاز تحریمها مقادیر زیادی پول در بانکهای چینی و روسیه ذخیره کرده بود. در دوران تحریم این بانکها از طریق شبکه سوئیفت به نقل و انتقال عادی معاملات مربوط به ایران میپرداختند، بدون اینکه افشا شود که ذی نفع اصلی در این تراکنشها ایران است.»
به نوشته ریچاردز، «ایران... همچنین نشان داد که چگونه میتوان جنگ اقتصادی را با نبرد سایبری در یک سیستم حملهای دو وجهی با هم تلفیق کرد.»
این گزارش افزود: به اعتقاد کارشناسان، در ماه می سال گذشته، هکرهای ایرانی وارد سیستمهای نرم افزاریای شدند که کنترل خطوط لوله صادرات نفت و گاز به نقاط مختلف جهان را بر عهده داشتند. «ایرانیها با دستکاری این نرم افزار... نه تنها توانستند ضربه قابل توجهی به شبکههای عرضه فیزیکی بلکه به بازار مشتقات انرژی نیز که به عرضه فیزیکی و میزان تقاضا برای تعیین قیمت وابسته است، وارد کنند.»
در اواخر سال گذشته میلادی، ایران و آمریکا در خصوص از سرگیری مذاکرات بر سر برنامه هستهای این کشور به توافق رسیدند.
در قالب این توافق، دولت اوباما تحریمها در زمینه فروش طلا توسط ایران را لغو کرد. این یکی از معدود راههایی بود که اوباما میتوانست بدون نیاز به نظر مثبت کنگره تحریمهای ایران را کاهش دهد.
«تا کنون و به رغم اختلالات عظیمی که در اقتصاد ایران به وجود آمده است، این کشور محکم و استوار به نبرد اقتصادی با آمریکا ادامه داده است. نبرد اقتصادی سالهای ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ ایران و آمریکا نشان میدهد که کشورهایی که نمیتوانند از بعد نظامی در مقابل آمریکا بایستند، چگونه میتوانند در عرصه نبرد اقتصادی یا الکترونیکی به سختی با آمریکا درگیر شوند.»
یک گام دیگر پیش برویم. زمانی که ایران با از سر گیری مذاکرات موافقت کرد، عدهای در واشنگتن با مغرور شدن به خود گفتند که «تحریمها موثر واقع شده اند.» و ایرانی ها ناگزیر به نشستن پای میز مذاکره گشتهاند.
اما ویلیام میلر، دیپلمات سابق آمریکایی که در دهه ۱۹۶۰ در ماموریت ایران به سر برده است و با حکومت فعلی تهران در ارتباط است، چنین اعتقادی ندارد. وی در مصاحبه با لس آنجلس تایمز گفت: «تحریمها تنها آنها را جسورتر کرد.»
اما دلیل میلر برای این ادعا چیست؟ ایران در مذاکرات سال ۲۰۱۳ همان پیشنهادی را روی میز گذاشت که در سال ۲۰۰۳ گذاشته بود و با مخالفت آمریکا مواجه شده بود. در حقیقت، موضع ملایمتر این بار از سوی واشنگتن اتخاذ شد. در سال ۲۰۰۳، ایران تنها ۱۶۴ سانتریفیوژ در اختیار داشت. اما در سال ۲۰۱۳، این کشور ۱۹ هزار سانتریفیوژ در اختیار دارد. این توانمندی، قطعا در مذاکرات آینده قدرت چانهزنی به مراتب بیشتری را به ایرانیها خواهد بخشید.
45503
نظر شما