ما چه خوشبخت بودیم، بچه های دوره جنگ و بزرگسالان امروزی. در تهران آبی زندگی می کردیم و به خاطر برف سنگینی که تا زانو می رسید نعطیل می شدیم. پای پیاده به مدرسه می رفتیم، امنیت داشتیم. بچه های امروزی چه؟ در تهران دودی زندگی می کنند، از ترس نا امنی با سرویس به مدرسه می روند و به خاطر برودت هوا یا آلودگی هوا تعطیل می شوند دلم برایشان می سوزد.
نظر شما