به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین،به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، ابوالحسن داوودی با اشاره به آثار فیلم‌سازان جوان در این دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر گفت: این آثار من را به‌شدت خوشحال کرد و البته کمی نگران. نگران از اینکه نسل من که با انقلاب کارش را شروع کرده، باید سعی کند تا از قافله عقب نماند، باید تلاش کنیم تا زبان جدیدی که در سینما جاری‌شده را خوب بفهمیم وگرنه می‌بازیم.
او افزود: باید بپذیریم که این نسل بزرگ و ما پیر شدیم، و اگر امروز می‌خواهیم برای رده‌ی سنی 10 تا 40 سال فیلم بسازیم، باید به زبان جدید توجه داشته باشیم زیرا این جزئی از تکنیک کار است.
داوودی درباره داوری‌های سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر هم گفت: امسال جشنواره فیلم فجر عاقلانه‌ترین و جذاب‌ترین شکل داوری را داشت؛ چون گروه داوری متشکل از طیف‌های مختلف فکری بود.
او ادامه داد: چیزی که از همان ابتدای داوری برای همه ما اهمیت داشت، این بود که در این داوری‌ها به حواشی کاری نداشتیم و مشخصاً هنر- صنعت سینما را داوری کردیم و کاری هم به پیامدهای آن نداشتیم. از همان ابتدا هم محمد حیدری و حجت‌الله ایوبی این موضوع را پذیرفتند. باید توجه داشت که موقعیت فکری و جایگاه این داورها به‌گونه‌ای بود که از هرگونه جناح سیاسی و ... دور بودند و به همین دلیل معتقدم بهترین دوره‌ی داوری در جشنواره فجر را داشتیم.
داوودی در ادامه خاطرنشان کرد: در ابتدا پیش‌بینی می‌کردم داوری سختی داشته باشیم اما وقتی فیلم «ابد و یک روز» و «ایستاده در غبار» را دیدم خیالم راحت شد. باید توجه داشت که جشنواره فیلم فجر خط گذاری و ریل‌گذاری سینما را نشان می‌دهد. چیزی که امسال دیدیم، این بود که نسل جدید فیلم‌سازان و زبان این نسل، باید درک شود.
داودی گفت: نسل من باید از فضای تابوی سلطه اسم‌ها خارج شود؛ یعنی بانام کارگردان‌ها حق کسی ضایع نشود. به همین دلیل معتقدم جشنواره‌ی امسال توانست این فضا را جا بیندازند که باید خارج از دنیای نام‌ها، زبان سینما را درک کنیم.
این کارگردان افزود: جشنواره فیلم فجر، یک جشن آیینی در دهه فجر است، اما نتوانسته تعریف مشخصی به‌عنوان جشنواره داشته باشد. در جشنواره فیلم فجر هر فردی یک توقعی دارد به همین دلیل هم هرسال با حواشی همراه است. این توهم توطئه‌ای که درباره‌ی جشنواره وجود دارد، باعث می‌شود تا جشنواره در موقعیت اصلی خود تعریف نشود.
داوودی بابیان اینکه جشنواره فجر سال‌ها از بی تعریفی رنج می‌برد، ادامه داد: فایده مسابقه در جشنواره این است که فیلم‌ساز باور می‌کند که دیده‌شده است و این دیده شدن بسیار مهم است. به‌عنوان‌مثال، در مورد فیلم‌های امسال دو فیلم‌ساز اول، کارهای ویژه‌ای ساختند که اگر این فیلم‌ها را داوران نادیده می‌گرفتند، موجب سرخوردگی جوانان می‌شد.
داوودی افزود: صداوسیما انحصاری است و اغلب اوقات نگاهش به سینما ملی نبوده و جناحی بوده است. باید متوجه شده باشد که وقتی یک شبکه دم‌دستی به‌راحتی می‌تواند جریان سینما را پیش ببرد برای تلویزیون خوب نیست که عقب بماند و توجه داشته باشد که سینما و رسانه ملی می‌توانند به هم کمک و همدیگر را کامل کنند و امیدوارم رفاقت بین سینما و تلویزیون روزی به وجود آید.
خودسانسوری‌های نسل ما بیشتر شده است
راعی هم در ادامه‌ی این برنامه گفت: نسل ما با محدودیت‌های زیادی رشد کرده است و هرسال خودسانسوری‌های درونمان را بیشتر کردیم. در مورد موضوعاتی که انتخاب می‌کنیم هم باید توجه داشته باشیم که کلیشه نباشد زیرا اگر کلیشه شود که دیگر جذابیتی ندارد بنابراین کلیشه‌های ذهنی‌مان چارچوب‌هایی در ذهن خودمان پیداکرده و دیگر خوب فکر نمی‌کند، اما جوان‌های امروز رها هستند و متوجه کلیشه‌های ذهنی ما نمی‌شوند. فیلم‌ساز جوان امروز رفته تحقیق کرده و فیلمش را می‌سازد، اما ما زمانی که می‌خواهیم فیلم بسازیم با نبایدهایی مواجه هستیم.
وی درباره داوری‌ها نیز گفت: بیشتر جایزه‌ها، بیش از 5 رأی داشتند، البته تعدادی هم 7 رأی داشت. داوری سختی‌اش این است که باید با یک معیارهای تخصصی داوری کنید، درحالی‌که فیلم‌ها ممکن است خارج از داوری رنگ و بوی دیگری داشته باشد. آیا همه آن فیلم‌ها باید انتظار داشته باشند که همه آن‌ها در داوری هم رأی بیاورند؟
راعی بابیان اینکه داوری سخت بود زیرا فشارهای حاشیه‌ای زیادی داشتیم، افزود: سلامتی که داروها در برخوردها داشتند موجب آسانی کار می‌شد. زمانی که فیلم‌ها خوب هستند، داورها هم روی خوب بودن آن می‌ایستند.
او ادامه داد: اگر «ابد و یک روز» نبود کار ما سخت‌تر می‌شد. جالب است که عده‌ای می‌گفتند روی این فیلم فضاسازی شده است عده‌ای می‌گفتند، شما فیلم «جان‌پاس» را رد کردید تا حاتمی کیا مظلوم بماند درحالی‌که چنین نبود. اگر همهی کسانی که کشور را دوست دارند اجازه دهند فرهنگ درگیر اهداف سیاسی نشود، به نفع همه است.
وی ادامه داد: یادم می‌آید یکی از سایت‌ها درباره «ابد و یک روز» نوشته بود داورها در راستای پروژه نفوذ کارکردند.
راعی درباره مسابقه‌ای بودن جشنواره نیز گفت: جشنواره فیلم فجر ایرانی شده به همین دلیل هم به‌سادگی نمی‌تواند مسیر مشخصی پیدا کند. زمانی که سینما نبضش آرام می‌تپید همین جشنواره موجب تند شدن نبض سینما شده است؛ بنابراین مسابقه باید باشد به‌شرط آنکه داوران آن مستقل و کارشناس باشد.
وی ادامه داد: همهی کسانی که این کشور را دوست دارند و فکر می‌کنند مردم باید فیلم‌های ایرانی ببینند باید به سینما کمک کنند.
58245
نظر شما