حتی با وجود این تفکر سنتی، دختران ورزشکار کشورمان از هر فرصتی برای بروز توانمندی‌ها و قابلیت‌های خود بهره می‌برند. آن از مدال باارزش کیمیای تکواندو که نگاه مسئولان به ورزش بانوان را تغییر داد و این هم از حرکت غرورآفرین سارا، بانوی شطرنج ایران که نگاه دنیا را به جامعه بانوان کشورمان تغییر می‌دهد.
ساراسادات خادم‌الشریعه، شطرنج‌باز ایرانی که می‌توانست با بی‌تفاوتی نسبت به ناراحتی روحی حریف اوکراینی‌اش در مبارزه با او پیروز شود و امتیاز کامل بازی را بگیرد، به احترام حرکت انسان‌دوستانه حریفش که شطرنج‌باز فرانسوی را به بیمارستان رسانده بود، بازی را در ۱۱ حرکت و با نتیجه مساوی تمام کرد تا رقابت‌های گرند‌پری تحت تأثیر این حرکت اخلاقی شطرنج‌باز ایرانی قرار بگیرد. سارا یک بازی شطرنج را «کوتاه» کرد تا ارزش‌های «بزرگ» انسانی را به نمایش بگذارد. او نماینده شایسته بانوان ایرانی بود، بانوانی که برای بار هزارم ثابت کردند که اگر در ورزش مورد توجه قرار بگیرند، هم در بعد قهرمانی از میادین بین‌المللی با مدال برمی‌گردند و هم از لحاظ اخلاقی و فرهنگی، مبلغین خوبی برای کشور عزیزمان هستند. نه اینکه مدال‌شان کم‌ارزش باشد، نه اما قطعاً صدها مدال کارآیی رفتارهای انسانی آن‌ها را ندارد که تصویر تازه‌ای از بانوی ایرانی در جهان ارائه می‌کند و تبلیغات منفی را بی‌اثر می‌سازد. حالا آن‌هایی که خبر حرکت ارزشمند سارای شطرنج را شنیده‌اند و از بازتاب این حرکت ارزشمند در رسانه‌های غربی خبردار شده‌اند، می‌توانند باز هم سرمایه‌گذاری در ورزش بانوان را پول دور ریختن تلقی کنند؟!
* این یادداشت در سرمقاله سه‌شنبه ۹ آذر روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.
نظر شما