کفش تبریز به دلیل استفاده ازمواد اولیه درجه یک، دارای کیفیت قابل توجهی است. به همین دلیل طرفداران زیادی، چه در داخل و چه در خارج ازکشور به خود اختصاص داده است.
درحالی است که این صنعت ارزآور، اکنون با رکود مواجه شده است. در واقع رکود اقتصادی در بازار که کاهش قدرت خرید مردم را به دنبال داشته، تاثیر بسزایی بررکود اقتصادی صنعت کفش تبریز گذاشته است.
از این رو اتحادیه کفاشان تبریز سعی کرده با فرهنگسازی، مانع ازخرید کفش‌های ارزان‌قیمت و بی‌کیفیت چینی و ترکیه ای در بازار توسط خریداران شود.
رکود بازار تبریز به اندازه‌ای عمیق شد که علیرضا جباریان فام رئیس اتحادیه کفاشان تبریز در اقدامی ایده طرح ایجاد کمپین برای حمایت از تولیدات داخل را ارائه کرد.
ترکیه رقیب خطرناک کفش تبریز
علیرضا جباریان گفت: از یک ماه پیش ٤ بازرس اتحادیه برای بازرسی به بازار رفتند و بنا شد فروشندگانی را که تنها کفش ایرانی می‌فروشند، شناسایی کنند.
وی در ادامه عنوان کرد: ما برای این فروشندگان یک تابلو با عبارت با افتخار فقط اجناس ایرانی می‌فروشیم طراحی کردیم و دراختیار آنها قرار دادیم. با شروع این حرکت تعدادی از بازاری‌ها هم که کفش خارجی می‌فروختند، به ما پیوستند و با خارج کردن اجناس خارجی از مغازه‌شان تصمیم گرفتند تولید ایرانی را حمایت کنند.
وی با اشاره به حرکت همسوی ٤٠٠ فروشگاه تبریز ادامه داد: این فروشگاهها در مدت یک ماه دست به دست هم دادند تا فقط کفش ایرانی بفروشند. خراسانی‌ها، مراغه‌ای‌ها، شبستری‌ها، مرندی‌ها و آذرشهری‌ها نیز به حرکت بزرگ بازاریان تبریز پیوستند.
وی ادامه داد: علاوه بر این تولیدکنندگان و صادرکنند گان کفش تبریز درصدد طراحی کنسرسیومی صادراتی هستند که بتوانند کفش مرغوب ایرانی را به کشورهای کنیا، امارات، ارمنستان و جمهوری آذربایجان صادر کنند.
جباریان تصریح کرد: از بیان مشکلات به دولت و تشکیل جلسات خسته شدیم و تصمیم گرفتیم از خودمان شروع کنیم و بازار بحران‌زده تولید داخلی را از دست کفش خارجی و قاچاق نجات دهیم. به نظر من اگر چند نفر برای حمایت از تولید ملی کمر همت ببندند، بدون شک انقلاب صنعتی ژاپن در ایران تکرار می‌شود. این یک واقعیت است که در حال حاضر تولیدکننده ناچار است کفش مرغوب ایرانی را با برچسب ساخت ترکیه به هموطنش بفروشد.
رئیس اتحادیه کفش تبریز عنوان کرد: ترکیه، ایران را به عنوان یک رقیب خطرناک برای خود احساس می‌کند. مرغوبیت کفش ایرانی به اندازه‌ای است که در برخی موارد واردکنندگان روی کفش چینی برچسب کفش ایرانی می‌زنند تا بتوانند آن را در بازار داخلی بفروشند.
وی بیان کرد: 2هفته پیش از این تصمیم، کانتینری از کفش ایرانی را برای صادرات به مرز ترکیه بردیم. متوجه شدیم که این کشور تعرفه واردات کفش ایرانی را به ٧٠درصد رسانده است. در حالی که برای واردات کفش چینی تنها تعرفه ١٥درصدی اعمال می‌کند. این موضوع نشان می‌دهد که ترکیه، ایران را به عنوان یک رقیب بزرگ برای تولیدکنندگان خود می‌داند و به همین دلیل تعرفه سنگینی برای واردات کفش ایرانی لحاظ کرده است. بنابراین کیفیت بالای کفش تبریز بهترین ویژگی برای رقابت در بازارهای جهانی است.
این تولید کننده کفش تبریز گفت: عده‌ای کیفیت کالای ایرانی را مناسب نمی‌دانند و به این خاطر است که بسیاری از تولیدکنندگان در شرایط ناگوار و دشواری فعالیت می‌کنند. در بسیاری از موارد واردات بی‌رویه و قاچاق به کسب‌وکار آنها ضربه زده است و اگر مردم در یک حرکت جمعی از کالای ملی‌شان حمایت و آن را توانمند کنند، تولیدکنندگان زیادی هستند که می‌توانند با استانداردهای کیفی بالا دست به تولید بزنند و برای سایر مردم هم اشتغال ایجاد کنند.
وی با اشاره به همت بازاریان برای حفظ بازار کفش تبریز گفت: تولیدکنندگان کفش تبریز برای حفظ بازار داخلی به طور مداوم تلاش می‌کنند تا کیفیت تولیدات خود را افزایش دهند. به عبارت دیگر کیفیت کفش تبریز یکی از عوامل موثر مطرح شدن این صنعت در نقاط مختلف کشور است.
وی در ادامه افزود: نکته قابل توجه در این میان این است که استقبال مردم از کفش‌های چینی موجب شد تا فعالان این صنف، ذائقه وسلیقه مردم را بدانند و درآن سبک وطرح، کفش تولید کنند. باتوجه به ادامه روند تولید مذکور، قطعا مردم به خرید کفش ایرانی به ویژه کفش تبریز روی می آورند.
جباریان به میزان فعالیت اصناف کفش تبریز اشاره کرد و گفت: درحال حاضر بیش از 4هزار واحدصنفی تحت پوشش اتحادیه کفاشان تبریز قرار گرفته‌اند. که 2500 واحد صنفی در بخش تولید و سایر اعضا در زمینه خدمات و فروش فعالیت می‌کنند. اما طبق بررسی های صورت گرفته، رکود اقتصادی صنعت کفش درسال جاری به 40 درصد رسیده است.
این فعال اقتصادی گفت:اتحادیه کفاشان تبریز با فرهنگسازی چندساله خود، توانسته مانع از فروش کفش‌های قاچاق در بسیاری از واحدهای صنفی شود و بیش از90 درصد کفش‌های وارداتی را جمع آوری کند. باتوجه به اینکه بیش از80 درصد کفش‌های وارداتی ترکیه، به صورت قاچاق از مرز ماکو وارد می‌شود، آسیب جدی به اقتصاد کفش تبریز وارد کرده است.
جباریان عنوان کرد: درحال حاضر قیمت مواد اولیه نسبت به کشورهای ترکیه، پاکستان و سایر کشورهای مجاور، بیشتر است. باتوجه به اینکه فعالان صنعت کفش به دلیل تنوع تعرفه‌های مواد اولیه، در تهیه آن با مشکل مواجه می شوند، اتحادیه باتشکیل کمیته رسیدگی به تعرفه‌های مواد اولیه صنعت کفش، توانسته نقش موثری در رفع این مشکل ایفاکند. علاوه براین، جلسات متعددی در زمینه حذف تعرفه‌های اضافه مواد اولیه ، با وزارت صنعت، معدن وتجارت برگزار شده است.
بر اساس اعلام وزارت صنعت، معدن و تجارت ایرانی‌ها سالانه ١٠٠میلیون جفت کفش مصرف می‌کنند که از این میان ٣٠ تا ٣٥میلیون جفت کفش از خارج از کشور وارد می‌شود. البته فعالان صنعت این اعداد و ارقام را چندان قبول ندارند و معتقدند، سهم بالای قاچاق کفش نادیده گرفته شده است. اگر تعرفه بالای واردات کفش به کشور را در نظر بگیریم، به راحتی متوجه می‌شویم که فعالان صنعت کفش چندان بیراه نمی‌گویند و تعرفه بالا، انگیزه قاچاقچیان را افزایش می‌دهد. تعرفه واردات کفش در سال ٩٤ معادل ٧٥درصد بود که این عدد با هدف کاهش قاچاق به ٥٥درصد رسید، اما هنوز کفش‌های چینی در بازار ایران جولان می‌دهند. البته چینی‌ها تنها مهمانان ناخوانده بازار کفش ایران نیستند و کفش‌های ترکیه‌ای، ویتنامی و کره‌ای نیز چند سالی است پای خود را به ایران باز کرده‌اند.
یک فعال تولید کفش درباره وضع بازار کفش تبریز گفت: بسیاری از کارشناسان از کمبود واحدهای تولیدی کفش در استان انتقاد می‌کنند، در حالی که اکنون حدود 2000 واحد تولیدی کفش در تبریز فعال است.
این تولید کننده ادامه داد: در سال‌های اخیر تولید کفش دست‌دوز به دلیل مواد اولیه گران، رنگ باخته و جای خود را به واحدهای تولیدی کفش ماشینی داده که این امر سبب شده است کفش دست‌دوز که برند تبریز به شمار می‌رود کم‌کم منسوخ شود.
وی با اشاره به اینکه همه اقشار مردم توان خرید کفش‌های دست‌دوز را ندارند، تاکید کرد: مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم موجب عدم توانایی برای خرید کفش دست دوزشده و این امر خسارت جبران ناپذیری به این صنعت کهن وارد کرده است.
این فعال اقتصادی بیان کرد: تولید کفش در تبریز به سمت صنعتی شدن می‌رود،ولیکن کارگران جدیدی به صنعت کفش ورود نمی‌کنند و کارگران قدیمی نیز بیشتر به سمت تولید کفش‌های ماشینی رفته‌اند.
نیاز ایجاد دانشکده کفش
شهرام پیر اولاد از تولید کنندگان قدیمی،کفش تبریز در خصوص صنعت کفش تبریز گفت: تولیدکنندگان با مشکلاتی مواجهه هستند گران بودن نهایی محصولات به دلیل دستمزد بالای کارگران و نیز دستگاههایی با قدمت و کهنه گی بسیار تولید محصولات را گران کرده و مقرون به صرفه نمی کند.
پیر اولاد در ادامه گفت: از دیگر مواردی که کفش ایرانی را دچار مشکل ساخته است، طرح و رنگ‌های تولیدات داخلی دارای تنوع بسیار کمی است و اکنون کفش‌های تولید داخل فقط در دو رنگ سیاه و قهوه‌ای در بازار تبریز قابل مشاهده است که این امر سبب می‌شود رغبت خریداران به خرید محصول داخلی کاهش یافته و در نتیجه فرصت به تولیدات کشورهای چینی برای قشر کم درامد و ترکیه بیشتر داده شود.
این فعال اقتصادی که سابقه 40 ساله تولید کفش را از پدر ادامه داده درخصوص شرایط تولید کفش در استان آذربایجان شرقی گفت: صنعت کفش تبریز سرآمدی دیرینه دارد و بخش تولید بدون حمایت دولت و اتحادیه های مربوطه شرایط حمایتی را ندارد.
وی خاطر نشان کرد: مواد اولیه بسختی در اختیار کارگاههای تولیدی قرار می گیرد و از طرفی بازگشت نقدی در فروش کالاها نیست و با طولانی شدن بازپرداخت مالی فروش چرخه این صنعت دچار مشکل شده و درنتیجه شاهد رکود کارگاههای تولیدی هستیم.
این تولید کننده کفش عنوان کرد: وجود کفش های ترکیه و چینی هویت کفش تبریز را علی رغم سابقه درخشانش خدشه دار کرده است.
شهرام پیر اولاد با تاکید براینکه باید این صنعت را حفظ و نگهداری کرد گفت: با تامین مواد اولیه و رفع مشکلات بیمه، دارایی و گمرکات و اهمیت دادن به حقوق کارگران این صنعت که از دیر باز در این حرفه مشغولند از دیگرمواردی است که باید به آنها اهمیت ویژه‌ای داده شود.
وی در خصوص توسعه و احیاء صنعت کفش تبریز بیان داشت: لازمه تولید مناسب و در خورمصرف کننده ، تامین مواد مرفی با قیمت مناسب و دستگاههای به روز است.
وی افزود: نبود تکنولوژی به روز و نیز حتی ضعف در طراحی های جدید بر ضعف این صنعت د امن زده است و از سویی نبود مواد اولیه مرغوب همچون چسب، چرم و زیره در کشور کم است و تولیدکنندگان باید این مواد را از کشورهای دیگر وارد کنند و به علت تعرفه‌های بسیار بالای گمرکی، شاهد استفاده از مواد نامرغوب در تولید کالای داخلی بوده که این در کیفیت و نام برند کفش تبریز تاثیر گذار است.
این تولید کننده باسابقه کفش به تجار دیرین این کفش و حضور در بازارهای خارجی اشاره کرد و گفت: بازار آذربایجان و عراق سالها در اختیارتولید کنندگان کفش تبریز بوده است ولی در سال‌های اخیر با وجود این مشکلات، روند صادرات بسیار کاهش یافته و فقط می‌توانیم به میزان دو درصد از سهم بازارهای برخی از کشورها همانند افغانستان و عراق اشاره کنیم و این در حالی است که ظرفیت کفش تبریز می تواند به اروپا نیز صادرات داشته باشد.
شهرام پیر اولاد در ادامه افزود: حرکت بالایی که رئیس اتحادیه کفش تبریز به فعالان و فروشندگان ابلاغ کرد حرکتی است که باید تقدیر شود، زیرا موجب احیای صنعت کفش تبریز و بیداری مشتریان برای خرید کالاهای ایرانی شدند و با استقبال چشمگیر اصناف مواجه شد.
وی تصریح کرد: برای اصلاح فرهنگ مصرف زمان لازم است و این اصلاح فرهنگ باید در بین تولیدکننده، فروشنده و خریدار انجام شود.
وی با اشاره به ضرورت ایجاد دانشکده کفش خاطرنشان می‌کند: صنعت کفش تبریز دارای قدمتی 130 ساله است و به همین دلیل دانشکده‌هایی برای آموزش تولید کفش با امکانات صنعتی روز دنیا در دستور کار اتحادیه اصناف قرار گرفته تا از تولید تا شرایط نهایی آموزش دیده و تخصصی شود و جوانان با نگاهی کارشناسی به رونق این صنعت کمک کند.
3535
نظر شما