جشن دلتنگی/ پوریا آذربایجانی
ساخت فیلم اپیزودیک بر محور یک موضوع (این جا
لابد موضوع روابط گسسته عاطفی و انسانی در اثر مراودات مجازی است) امری متداول
است، به شرط آن که در ریتم و قالب هم این اپیزودیک بودن منطق و انسجام و پویایی خود
را حفظ کند و در روایت‌های متعدد خود درجا نزند و به تشتت نرسد. جشن دلتنگی این
شرط را چندان رعایت نکرده است.
هایلایت/ اصغر نعیمی
وقتی موضوعی برای فیلم انتخاب شده است که با رویه
ها و هنجارهای حاکم موجود چندان جای مانور رویش نیست، نتیجه آن می شود که بعد از
روندی ایستا در میانه اثر (سوال و جواب تکراری مرد و زن داستان: پس کی می خواهیم
کاری کنیم؟ نمی دانم) ، فرجامش به پاستوریزه ترین شکل و پیش بینی پذیرترین قالب
رقم بخورد.
حذف فیزیکی یکی از اضلاع مربع، جواب رد ضلع دیگر، و ادامه همنشینی دو ضلع دیگر.
ماهورا/ حمید زرگرنژاد
ارجاع فیلم به یکی از وقایع واقعی روزهای نخست
جنگ ستودنی است، اما فیلم در ترسیم روابط بین شخصیت ها و موقعیت ها کم توان است و
هر چه پیش می رود این نقص در ترکیب با شعار و احساسات گرایی، بیش تر خود را می نمایاند.
منبع: کانال تلگرامی مهرزاد دانش
58243
نظر شما