بی‌رودربایستی با مخالفان دولت

عدم مشروعیت برخی مخالفت‌های براندازانه علیه دولت، در دوبعد زمانی و اوضاع جاری کشور در داخل و جامعه جهانی بروز دارد. به عبارت روشن‌تر، به نظر می‌رسد دولت دوازدهم به رغم همه کاستی‌ها و انتقادهای وارد برآن، از دو سو زیر فشار مداوم است؛ در داخل، اقدام‌های ایذایی و گاه شکننده برای افزایش مطالبات مردم و در این‌حال ناتوان نشان دادن دولت در پاسخ به مطالبات. در خارج، اقدام ائتلافی واشنگتن و متحدانش در جامعه جهانی برای بازگرداندن ایران به دوران انزوا. هدف اصلی در این‌کار، محروم کردن دولت و بالتبع آن ایرانیان از دستاوردهای بازگشت هوشمندانه ایران به جامعه‌جهانی و سرانجام شکست دولتی است که امید را به مردمش وعده داده است.

مخالفان داخلی و خارجی دولت در یک هم‌سویی اعلام نشده اما معلوم، می‌کوشند با انبوه‌سازی مشکلات و تبلیغ در این‌باره، دولت و شخص روحانی را در وضعی قرار دهند که در وهله نخست و به‌عنوان یک متغیر اصلی، دچار بی‌تصمیمی و انفعال کنند. این‌کار با محدود‌نمایی نقش و دایره اختیارات او و دولتش انجام می‌شود. متغیر مکمل در این‌باره، دیوان‌سالاری و سیستم بوروکراسی درهم تنیده‌ای است که فرصت هرگونه اقدام پیشتازانه را در پاسخ به مطالبات مردم از دولت می‌گیرد. در اینجا دو متغیر اوضاع اجتماعی و جامعه جهانی نیز مزید بر جنبه‌هایی شده که هدف ناکامی دولت را دنبال می‌کنند.

اگر مخالفان بیرونی، ناکامی دولت برخاسته از آراء مردم را دستمایه ایجاد نابسامانی سیاسی-اجتماعی ساخته‌اند، مخالفان داخلی به‌جای نگاه به منافع ملی با آشفته‌سازی چشم‌انداز و تلاش برای القای ناتوانی دولت در مدیریت اوضاع، ناشیانه از این نمد می‌خواهند برای خود کلاه بدوزند. این روزها زمزمه استعفای دولت، عدم کفایت رئیس‌جمهوری و جایگزینی این و آن به جای دولت کنونی را آغاز کرده اند. این گروه از مخالفان در آشفته‌سازی اذهان علیه دولت، خام اندیشانه براین تصورند که مشروعیت زدایی از دولت به ایجاد اعتبار برای آنان خواهد انجامید. این در حالی است که اعتبار آنان پیش از این و با آثار زنده از نتایج عملکردشان، مدت‌هاست نزد مردم از میان رفته است. مشکل مخالفان دولت نه تنها بحران اعتبار بلکه ناکارآمدی ایشان است که در هشت سال استقرار دولت‌های نهم و دهم، آثار تخریبی خود را برجا گذاشت. آنان تنها در سودای کسب دوباره قدرت هستند، بی‌آنکه حداقل در مدت استقرار دولت‌های یازدهم و دوازدهم به بازخوانی عملکرد گذشته خود، اصلاح آن و ارائه ایده‌های تازه همٌت کنند. آنان هنوز برهمان سبک و سیاق گذشته رفتار می‌کنند. تصورشان براین است که زمانه، مردم و اوضاع مانند گذشته بی‌هیچ تغییر، همان است که بود. بی‌رودربایستی به مخالفان برانداز دولت باید گفت؛ مسیر را اشتباه می‌روید.