به یاد دارم وقتی شعار «جنگ جنگ تا رفع فتنه در عالم» در یکی از دیوارهای بزرگ شهر جایش را به شعار «ما شریک غم همه مظلومان جهان هستیم» داد، بسیاری از انقلابیون آن را نشانه تغییری اساسی در سیاست‌های کلان نظام تلقی کردند. البته تغییر سیاست فی‌نفسه امر قبیح و مذمومی نیست، به شرط آن که تغییر، اصول و مبانی ما را مورد تهدید قرار ندهد.
وقتی شعار «فرزند بیشتر» جایش را به شعار «فرزند کمتر، زندگی بهتر داد» نه تنها هیچ‌کس - جز عده معدودی که حکم النادر کالمعدوم بر آنها جاریست - این تغییر را تغییری ماهوی در شعارها و اهداف انقلاب و نظام ندید، بلکه از آن به سیاستی در راستای پیشرفت و توسعه کشور تعبیر شد. اما این روزها اوضاع به گونه دیگریست.
شعارهایی مورد نفی و انکار و تشکیک قرار گرفته‌اند که اصل و اساس نظام سیاسی کشور را مورد تهدید قرار می‌دهند. این که معاون محترم وزیر صنایع و معادن می‌فرمایند اگر امام (ره) بودند، معلوم نبود باز هم بر سر جمله «جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم و نه یک کلمه بیش» تأکید می‌کردند یعنی همه تلاش‌های این سی و دو سال بر سر چیزی موهوم بوده که اصلاً معلوم نیست تا چه اندازه اهمیت و اصالت داشته.
این که آقای رئیس‌جمهور سخن بنیانگذار جمهوری اسلامی را درباره اهمیت مجلس دارای تاریخ مصرف می‌دانند، یعنی دفاع ایشان از آرای مردم صرفاً یک نوع استراتژی بوده برای مشروع و مقبول جلوه دادن نظام. یعنی انقلاب صرفاً یک حرکت سیاسی بوده برای خارج ساختن قدرت از دست خاندان پهلوی وگرنه بین نظام سلطنتی و جمهوری اسلامی تفاوت ماهوی و بنیادینی وجود ندارد. شاید هم حق با آقای رئیس‌جمهور و دوستان ایشان باشد.
شاید اصلاً خاصیت سیاست همین است. یعنی در ظاهر از شخصیت و منش امام (ره) دفاع کنیم و همه را حتی خانواده امام (ره) را به تخطی از آرمان‌های او متهم کنیم، اما در روز روشن شعارهای بنیادین او را منکر شویم و یا تحریف کنیم. ایرادی هم ندارد، منتهی اگر آقای رئیس‌جمهور و دوستانش لطف کنند و علاوه بر وجه سلبی تفکرشان وجه ایجابی آن را هم بیان کنند، ممنون می‌شویم. یعنی بگویند حالا که مجلس در رأس امور نیست چه چیزی و یا چه شخصی در رأس همه امور است؟ یا این که اگر تعبیر «جمهوری اسلامی» دیگر تعبیر رسا و دقیقی نیست، چه تعبیری را باید جایگزین آن کرد؟
اگر چه هر سلبی نوعی ایجاب را هم در پی خواهد داشت، اما برای رفع هرگونه سوء تفاهم و هم‌چنین جلوگیری از قرائت‌های مختلف و متنوع و حتی متضاد از یک «شعار» بهتر نیست آقای رئیس جمهور و دوستانشان که به صراحت شهره هستند، صاف و پوست‌کنده منظورشان را بیان بفرمایند تا آدم‌های ساده‌ای مثل من راه را از چاه تشخیص دهند و بدانند که در کدام جاده گام برمی‌دارند و مقصد نهایی‌شان کجاست؟
نظر شما