و همه مشکلات را به زمان جنگ مربوط می‌دانست. دولت اصلاحات خود را نخستین دولت مدنی ایران می‌پنداشت و ریشه مشکلات را در دولت سازندگی می‌جست.
دولت مهرورز هم خود را تنها دولت عدالت‌محور می‌انگارد و همه کاسه کوزه‌ها را بر سر دولت اصلاحات می‌شکند. پیش از انقلاب هم بسیاری از مسئولان حاضر به قبول اشتباهاتشان نبودند و بسیاری از معضلات را به خاندان پر از نکبت قاجار نسبت می‌دادند. به احتمال زیاد اگر پای درد دل حاکمان دوره قاجاریه می‌نشستیم، حق را به آنها می‌دادیم و همه تقصیرها را متوجه زندها می‌دانستیم و اصلاً نمی‌دانم چرا مسئولان با متهم ساختن آدم ابوالبشر خیال خودشان را راحت نمی‌کنند؟ اگر حضرت ایشان از میوه ممنوعه تناول نمی‌فرمودند، امروز نه دولتی در کار بود و نه مجلسی. نه وزیری داشتیم و نه نماینده‌ای. آن وقت وزیران هم مجبور نمی‌شد همه خطاها و ندانم‌کاری‌ها را به گردن مدیران پیشین بیندازد.
جالب است بیش از 5 سال از عمر دولت مهرورز می‌گذرد، اما هنوز هم همه تقصیرها را متوجه دولت‌های پیش از خود می‌دانند. می‌گویم اگر حقیقتاً فرصت 4 ساله و یا هشت ساله در سرزمین ما برای انجام دادن کاری توسط دولت اندک است و این بندگان خدا دستکم هفت سال از هشت سال را باید به ترمیم تخریب‌های دولت پیشین بپردازند، عقلای قوم فکری برای زمان ریاست‌جمهوری کنند. یعنی هر دوره را مثلاً 14 سال اعلام کنند تا هر دولتی هفت سال به ترمیم مشغول باشد و هفت سال هم به کارهای زیربنایی و اساسی اختصاص دهد. باور کنید همین الان متوجه شدم که این طرح هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد چرا که هر چه زمان بیشتری در اختیار یک دولت باشد، تخریب بیشتری توسط آن دولت صورت خواهد گرفت و دولت بعدی هم باید وقت بیشتری را صرف ترمیم و تعمیر خرابی‌های صورت گرفته توسط دولت قبلی کند.
یک پیشنهاد دیگر هم دارم که امیدوارم آن را شوخی فرض نکنید. اگر دو سال دیگر نمایندگان محترم مجلس متوجه شدند که همه خرابی‌های دولت‌های پیشین کاملاً تعمیر و ترمیم شده و دولت مهرورز دارد کارهای بنیادین و اساسی انجام می‌دهد قانونی تصویب کنند که این دولت با همین کابینه‌ای که دارد به کار خودش ادامه دهد. چه لزومی دارد وقت و انرژی مردم را صرف تبلیغات و منازعات سیاسی کنیم و دولتی را بر سر کار بیاوریم که پس از چند سال وقتی می‌پرسیم چرا عملکردتان این‌گونه است پاسخ بشنویم که ما مقصر نیستیم، بروید یقه قبلی‌ها را بگیرید.
نظر شما