گاهشمار ذیل مختصری از مهمترین تحولات ونزوئلا از زمان روی کارآمدن چاوز است که ما را در درک بهتر وضعیت و شرایط ونزوئلا یاری میرساند:
1992
فوریه: گسترش ناآرامی و زمزمههای کودتا در ونزوئلا علیه دولت کارلوس پرز به رهبری ژنرال هوگو چاوز به دلیل اعتراض به سیاست ریاضت اقتصادی. چاوز در رأس نظامیان ناراضی قرار داشت.
1998
می: کارلوس پرز به دلیل اختلاس 17 میلیون دلاری از پست خود برکنار شد.
1998
دسامبر : چاوز در انتخابات ریاستجمهوری با کسب 56،2% از آراء برنده اعلام میشود.
1999
آوریل: 90 درصد از شهروندان ونزوئلایی به رفراندوم تشکیل مجلس ملی رأی مثبت میدهند.
دسامبر: 70 درصد از ونزوئلالیاییها، اصلاحات در قانون اساسی برای تغییر در اختیارات ریاستجمهوری را میپذیرند.در همین زمان سیل ویرانگر قریب به 30 تا 50 هزار قربانی بر جای میگذارد.
2000
ژوئیه: چاوز با کسب 59 درصد از آراء بار دیگری برای یک دوره شش ساله ریاست جمهوری انتخاب میشود.
2001
6دسامبر: مهمترین سازمان مشاغل و اصناف برای اعتراض به مجموع لوایح تصویب شده توسط مجلس ملی در خصوص اختیارات مجلس همه شهروندان را به اعتصاب و تظاهرات گسترده فرا میخواند.
2002
7 فوریه : کلنل پدرو سوتو درخواست استعفای چاوز را علنی و همین مسئله راه را بیان آزاد اعتراضات و شورشهای نظامیان باز میکند.
4 مارس: اعتصاب و شورش گسترده کارکنان شرکت ملی نفت ونزوئلا در خیابانها که خواهان برکناری مدیری شدند که به فرمان چاوز در این پست قرار گرفته بود.
9 آوریل: آغاز تظاهرات سراسری به فراخوان صورت گرفته از سوی کنفدراسیون کارگران ونزوئلا و سازمان اصناف برای حمایت از تظاهرات کارکنان شرکت نفت.
11 آوریل: تظاهرات با حضور 50 هزار نفر از شهروندان ونزوئلایی که توسط سازمان اصناف و مشاغل صورت گرفته بود و مسیر آنها به سمت کاخ ریاستجمهوری بود که طی درگیریها صورت گرفته میان پلیس و تظاهرکنندگان 15 نفر کشته شدند.
12 آوریل: فرمانده نیروی زمینی ارتش استعفای چاوز را رسما اعلام و پدرو کارمونا رییس سازمان اصناف ریاست موقت حکومت انتقالی را در دست میگیرد.وی مجلس ملی را ملغی و انتخابات پارلمانی و ریاستجمهوری جدیدی را برگزار کرد.
13 آوریل: ناآرامی باز هم سراسر کشور را فرا میگیرد.ارتش زمینی و گارد ملی،تأسیس مجلس را اعلام میکند. در همین زمان صدها تن از طرفداران چاوز در مقابل کاخ ریاستجمهوری تحصن و در نهایت کارمونا مجبور به استعفا شده و فردای آن روز چاوز مجددا به کاخ ریاستجمهوری باز میگردد.
22 اکتبر : تعداد زیادی از نظامیان خواهان برکناری چاوز میشوند.
2003
29 می : توافق میان دولت و اپوزیسیون برای برگزاری رفراندوم برای پایان دادن به بحران.
2004
12فوریه: درگیری میان پلیس و تظاهرکنندگان که منجر به کشته شدن 11 نفر میشود.
15 اوت: 58 درصد از شهروندان ونزوئلا به برکناری چاوز از قدرت رأی منفی میدهند.
31 اکتبر : طرفداران حزب حاکم با کسب 20 تا 30 پست در درون دولت طی انتخابات محلی جایگاه خود را محکم میکنند ، در حالیکه جایگاه اپوزیسیون به شدت متزلزل میشود.
2005
24 آوریل: چاوز انحلال توافقنامه نظامی با آمریکا را اعلام میکند.
دسامبر: ائتلاف حاکم ملقب به MRV اکثریت کرسیهای مجلس را در انتخابات پارلمانی به دست میآورد.این انتخابات توسط اپوزیسیون تحریم شده بود.
3 دسامبر : انتخابات ریاستجمهوری، هوگو چاوز با کسب 61،3 % آراء در مقابل رقیب سوسیال دمکرات خود به پیروزی دست مییابد.
2 دسامبر : مردم ونزوئلا در رفراندومی با موضوع اصلاح قانون اساسی مبنی بر حذف محدودیتهای دوره ریاست جمهوری و همچنین محدودیت آزادی بیان مطبوعات مخالف میکنند .
2009
15 فوریه : رأی دهندگان ونزوئلا در رفراندومی با 54 درصد مجددا چاوز را رییسجمهور کشور میدانند.با این رفراندوم چاوز بار دیگر میتواند در انتخابات سال 2012 شرکت کند.
2010
26 سپتامبر: 22 سازمان سیاسی و در دهها تشکل محلی اعم از راست و چپ در یکدیگر ادغام شده و در قالب ائتلاف اپوزیسیون در انتخابات شرکت میکنند.اما با این حال حزب رییسجمهور اکثریت در مجلس را بدست آورد.با این حال اپوزیسیون جایگاه مهمی پیدا میکند.
17 دسامبر : نمایندگان پارلمان ونزوئلا با تصویب قانونی به چاوز اختیار دادند به مدت هجده ماه، دستوراتی هم طراز با قوانین صادر کند.سیلیا فلورس، رئیس پارلمان ونزوئلا اعلام کرد :این قانون به رئیس جمهور اجازه می دهد دستوراتی که صادر می کند، از ارزش و قدرتی برابر با قوانینی که نمایندگان تصویب می کنند، برخوردار شود.16346
روزنامه اکسپرس /ترجمه: زهرا خدایی
نظر شما