به گزارش خبرآنلاین، اسماعیل آذری روحانی جوانی است که در مناطق محروم کهگیلویه و بویراحمد زندگی میکند و راوی رنج مردمان این منطقه است. روایتهایی که صرفا بر اساس تجربه زیسته او طبقهبندی شده و تحلیل عمیقی نمیتواند داشته باشد. مشاهداتی که او را وادار به آموزشهایی کرده تا بتواند حتی ذرهای از این رنج بکاهد.
یکی از مصادیقی که او مطرح میکند، سوگواریهای طولانیمدتی است که زنان این منطقه دارند.
«از او پرسیدم چرا بعد از ۸ سال هنوز سیاه میپوشی؟ گفت بهخاطر دخترم» سوگواریهای طولانیمدت بین زنان روستاهای دورافتاده در کهگیلویه و بویراحمد به یک عرف تبدیل شده؛ عرفی که جایگاهش «ترس از حرف مردم» است. «زنان این منطقه عموما بسیار افسرده هستند؛ یکی از دلایل این افسردگی هم سوگواریهای طولانیمدت است. همین هفته پیش به روستایی رفتم که ۸ سال پیش یک خودکشی در آن اتفاق افتاده بود و مادر خانواده هنوز لباس مشکی پوشیده بود. از او پرسیدم چرا بعد از ۸ سال هنوز سیاه میپوشی؟ گفت به خاطر دخترم. عروس آن خانواده را هم دیدم که فقط ۲۷ سالش بود و سیاهپوش. از او پرسیدم تو دیگر چرا مشکی پوشیدهای؟ گفت ۴ سال پیش برادرم فوت کرده و از آن موقع لباس سیاهم را درنیاوردهام و هیچ عروسی و مهمانیای نرفتهام.»
انگار که زنان این منطقه بهجای همه سوگواری میکنند. زنی که تمام سال سیاه میپوشد و از دست دادن یک همراهِ نزدیک، او را چندین سال در یک حاشیه غم فرو میبرد. غمی که از یک زن به خانوادهاش هم منتقل میشود و افسردگی احتمالا آخرین نشانهای است که روی آن دست میگذارند. یک سوگ مستمر و در نهایت تصمیم بر خودکشی. اسماعیل آذری این سوگ طولانیمدت را از اولین دلایل خودکشی و خودسوزی زنان این منطقه میداند و معتقد است غم، ناامیدی، دست رد زدن به هر نوع شادی و خوشی آنها را به سمت مرگ میکشاند. «اکثرشان میگفتند دوست دارم لباس مشکیام را دربیاورم و رنگی بپوشم اما از حرف مردم میترسم.»
گزارش کامل را از اینجا بخوانید
۴۷۲۳۸
نظر شما