با بررسی مجلات و نشریات خانواده که از سال 1929 تا سال 2006 به چاپ رسیده و منتشر شدند مشخص شد بسیاری از روش‌های تربیت فرزندان که در چند دهه گذشته مورد استفاده واقع می‌شدند در سال‌های اخیر کاملاً محو شده‌اند و به هیچ وجه توسط والدین امروزی مورد استفاده واقع نمی‌شوند.
مارکلا راترفورد از کالج ولسلی در ماساچوست در این باره گفت: والدین امروزی می‌خواهند از نزدیک و به طور مداوم روی فرزندان خود نظارت داشته باشند. شاید این موضوع که کودکان امروزی در خانه آزادی بیان و استقلال بیشتری دارند و به راحتی با نظرات والدین خود مخالفت می‌کنند پاسخی است به محدودیت‌هایی که آنها در زندگی بیرون از خانه دارند. بررسی‌ها نشان می‌دهد کودکان امروزی برای شرکت در فعالیت‌های اجتماعی نسبت به نسل‌های گذشته با محدودیت‌های بسیاری روبه‌رو هستند.
شاید یکی از دلایلی که پدرو مادرهای امروزی مشکلات زیادی با رفتار فرزندان خود در محیط خانه دارند و در بسیاری از مواقع قادر به کنترل کردن آنها نیستند همین محدودیت‌های بیش‌از اندازه‌ای است که این کودکان در محیط بیرون از خانه با آن مواجه هستند.
کم شدن آزادی اجتماعی کودکان می‌تواند دلایل زیادی داشته باشد. شیوه طراحی شهرها و شهرک‌ها یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین فاکتورها در کاهش مشارکت اجتماعی کودکان در محیط بیرون از خانه است. به نظر می‌رسد در طراحی شهرهای امروزی فقط روانی ترافیک و در حقیقت آسایش خودروها منظور شده تا آرامش و آسایش کودکان و بزرگسالان.
رشد روز افزون خطراتی که کودکان امروزی را تهدید می‌کند مانند سرقت‌ها، سوء استفاده‌ها و آدم‌ربایی‌ها همه از عواملی است که سبب شده والدین ترجیح بدهند تمام مدت فرزندان خود را در خانه نگاه دارند و از شرکت آنها در فعالیت‌های بیرون از خانه جلوگیری کنند.
برای مثال در اوایل قرن بیستم بسیاری از موضوعات مهم برای پدر و مادرها اطاعت فرزندانشان در زمینه‌هایی مانند رژیم غذایی، ظاهر و مانند آنها بوده است.
برای مثال مقاله‌ای که در سال 1929 در یکی از مجلات خانوادگی به چاپ رسیده بود به شرح زیر است:
برای این که فرزندان شما به نظم و انضباط اهمیت دهند لازم است شما آن‌هارا طوری تربیت کنید تا از قوانین ساده‌ای مانند غذا خوردن در سر وقت، به موقع خوابیدن، رعایت اصول اخلاقی و مانند آنها پیروی کنند.
در دهه 50 بسیاری از کودکان در کارهای خانه مانند تمیز کردن محیط خانه، خرید کردن، آماده کردن غذا، مرتب کردن محیط خانه و مانند آن شرکت داده می‌شدند و در بسیاری از کشورها این گونه کارها جزو وظایف کودکان محسوب می‌شد و اجتناب از این کارها در حقیقتت نوعی بی‌ادبی و نافرمانی به حساب می‌آمد و والدین می‌توانستند فرزندان خود را به دلیل سرپیچی از این گونه کارها مواخذه و تنبیه کنند.
اما در عین حال، والدین در عوض به فرزندان خود اجازه می‌دادند با فراغ بال در محیط بیرون از خانه به بازی‌کردن بپردازند، دوچرخه سواری کنند، سوار بر وسایل عمومی مانند اتوبوس‌به گردش در سطح شهر بپردازند و در تیم‌های ورزشی دلخواهشان عضو شوند.
اما ناگهان با شروع نیمه دوم قرن بیستم همه چیز تغییر کرد. بسیاری از توصیه‌های خانوادگی به این سمت حرکت کرد که شما باید به فرزندان خود اجازه اظهارنظر در خانه بدهید به طوری که آنها بتوانند آزادانه به مخالفت با نظرات شما بپردازند حتی اگر این اظهارنظر آزادانه سبب شود آنها به مقابله کردن با شما برآیند و حتی با شما به بحث و جدل بپردازند.
امروزه بسیاری از والدین زمانی که از فرزندان خود می‌خواهند اندکی در کارهای خانه به آنها کمک کنند، برای مثال ظرف‌ها را بشویند با مخالفت و حتی خنده فرزندان خود روبه‌رو می‌شوند، گویا از آنها درخواست عجیبی را مطرح کرده‌اند.
به نظر می‌رسد بسیاری از والدین با این موضوع کنار آمده‌اند و در حقیقت به طور ناخواسته با فرزندان خود معامله‌ای را انجام داده‌اند. فرزندان آنها در محیط داخل خانه آزادی عمل بیشتری دارند ولی در عوض در محیط بیرون از خانه از کوچکترین آزادی برخوردار نیستند.
Msnbc / پنجم آگوست / مترجم: ابوالفضل کریمی
بررسی‌ها نشان می‌دهد معیارهای پدر و مادر خوب بودن در دوران فعلی نسبت به نیم قرن گذشته تفاوت پیدا کرده است.
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 14900
نظر شما