فواد ایزدی
سخنرانی اوباما حاوی چند نکته بود؛ شاید مهمترین نکتۀ سخنرانی وی این بود که او کوچکترین اشاره ای به نقش آمریکا در حمایت از حکومت های دیکتاتوری منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا نداشت. بسیاری از این حکوکت ها با کمک های مالی، اطلاعاتی و امنیتی آمریکا بر سر کار بودند و اگر حرکت های مردمی در شکل قدرتمندی که امروز ظاهر شده اند، به خیابانها نمی آمدند این دولتها همچنان به حیات خود ادامه می دادند.
فراموش نکنیم که پیش از آغاز بهار انقلاب های عربی، مخالفت هایی در درون این کشورها از سوی مردم در اعتراض به سیاست های دیکتاتوری این کشورها شده بود اما به جایی نرسیده و حاکمان توانسته بودند با استفاده از کمک های دولت آمریکا با مخالفین خود برخورد کنند. در سالهای اخیر نیز سلاح هایی که این حکومت ها در سرکوب مردم استفاده می کردند،سلاح های آمریکایی بود و این نکته مهمی بود که اوباما در سخنرانی 54 دقیقه ای خود کوچکترین اشاره ای به آن نکرد.
نکته دومی که اوباما به آن اشاره نکرد، موضوع عربستان بود. اوباما چندین بار به مسئله ایران اشاره کرد، ولی کوچکترین اشاره ای به این مسئله نشد که دولت آمریکا با همکاری دولت عربستان برای مقابله با حرکت های مردمی در منطقه در حال اجرای برنامه هایی در بحرین و یمن است.
و این در واقع در راستای همان پیمان نانوشتۀ میان عربستان و آمریکاست.آمریکا از عربستان به عنوان اهرم منطقه ای برای پیشبرد اهدافش استفاده می کند و سعودی ها نیز خود را در اختیار آمریکا قرار داده اند.
نکاتی که در خصوص تشکیل دولت فلسطینی از سوی اوباما مطرح شد، نیز حرف های جدیدی نبود. اگر خاطرتان باشد، بوش پسر قول داده بود تا پایان دورۀ ریاست جمهوری خود دولت مستقل فلسطینی را تشکیل دهد اما به قول خود عمل نکرد و هم اکنون نیز با گذشت چند سال از ریاست جمهوری اوباما، وی هم اکنون به یادش افتاده که دولت فلسطینی باید تشکیل شود.
معمولا دولتهای آمریکا در هر دوره ادبیات متفاوتی در برخورد با اسراییل به کار می برند، ولی هیچ گاه در تاریخ آمریکا این سابقه وجود نداشته که آمریکا بخواهد برخلاف نظر اسراییل کاری صورت دهد و یا در سیاست خارجی با اسراییل هماهنگ نباشد.برهمین اساس نباید تصور کرد که دورۀ اوباما متفاوت از سایر دوره هاست.51263
کارشناس مسائل سیاسی
نظر شما