قاصدک، روی فرش سلیمان

یا رب، سلام!- 3

نشان- یا عظیم(فراگیر)!

یا رب، سلام!

         با پای خسته­اش...

             بغض شکسته­اش...

         این سنگریزه از دل صحرا جدا شده...

                                       از خود رها شده...

                        می­غلتد و به جستجوی سایبان توست.

او هم نشان توست.

یا رب، سلام!

         بی­اختیار و از همه­سو ناامید­تر...

                       هر روز در سفر...

             این قاصدک، خبر نگرفته­ست از غبار...

گم کرده خانه را...

                  در کوچه بهار.

یا رب، سلام!

        من سنگریزه­ام...

           آنی که هر طرف...

                با آرزوی رهگذرت سر کشیده است

                     بی بال و پر به سوی حرم پر کشیده است

من قاصدک شدم...

      تا روی دوش باد...

                  وقت اذان صبح...

                از خانه­های شرقی بیدار بگذرم

من قاصدک شدم...

             تا همنشین فرش سلیمان آرزو...

                                از کوچه­های روشن افطار بگذرم

یا رب، سلام!

            ای کوه و دشت و جنگل و دریا، نشانه­ات!

                        ای موج­ قطره­های پریشان رودها...

                            برگشته­گان زائر دریای خانه­ات...

خورشید آسمان...

                 پیغام گرم زمزمه عاشقانه­ات

در مشت ابرهاست...

                تسبیح قطره­ها...

                     پیغام روشن کَرَمِ آستانه­ات!

ای مهربان که پیش نگاه کرامتت...

             صحرای سنگها...

                 با کاروان قاصدک در به در، یکی­ست!

ای مهربان که برگ درختان دیرسال...

                      همپای بوته­ها...

                     از سفره تو روزی هر روز برده­اند!

ای آن که روز و شب...

        یکسان به حکم عزت تو سر سپرده­اند!

من مثل قاصدک...

           مانند سنگریزه تنهای گم شده...

                     با دستهای خالی و سرشار آرزو...

                                     از راه آمدم

                                      در سایه محمد و آل محمدم.