· بعد از گذشت قریب به یک هفته از تسخیر سفارت انگلستان در تهران، انتقاد به اقدامات دانشجویان عمدتا بدون توجه به ریشه این اقدامات و علل اصلی و تاریخی این واکنش پرحرارت صورت می پذیرد. منتقدین عمدتا "دانشجویان" را مقصر این واقعه و اتفاقات بعد از آن می دانند؛ در حالی که همانند گذشته، کمتر کسی به مقصر یا مقصران اصلی اتفاقات اخیر می پردازد.
· انفعال وزارت امور خارجه کشورمان، ادعایی است که از مدت‌ها قبل توسط برخی از صاحب‌نظران و بخش هایی از افکار عمومی مطرح می شود. منتقدان بر این باورند که وزارت امور خارجه، در مواقع حساس و عنداللزوم نتوانسته نقش خود را به خوبی ایفا کند. اکنون بعد از اعتراضات صورت گرفته در محل سفارت انگلستان، بهتر می توان در خصوص درستی یا نادرستی این ادعا اظهار نظر كرد؛ در حالی که اعتراض به انفعال وزارت امورخارجه در قبال سیاستهای خصمانه کشورهای اروپایی به‌ويژه انگلستان، تنها یکی از چندین موردی است که عملکرد این وزارتخانه با پرسش جدی افکار عمومی روبروست.
· این پرسش در افکار عمومی مطرح می شود که وزارت امور خارجه، تا چه میزان نگران سرنوشت امثال تاجیک و میرقلی خان و چندین زندانی بیگناه محبوس در زندانهای مخوف آمریکاست؟ و اساسا آیا همانقدر که این وزارتخانه پیگیر آزادی جاسوسان آمریکایی بوده، دغدغه آزادی هموطنان بی گناه دربند کشورهای غربی را دارد؟ اینها پرسش هایی است که دستگاه دیپلماسی غیر پاسخگو با بی تفاوتی از کنار آنها عبور می کند؛ و این همه ماجرا نیست.
· در حقیقت وزارت امور خارجه، عرصه تأثیرگذاری بر افکار عمومی جهان را بهمراه عرصه رایزنی جهت جلب نظر مثبت دولتها، تواما واگذار کرده است. به‌راستی کدامیک از مسئولان وزارت امور خارجه کشورمان طی این مدت، پاسخگوی این ضعف آشکار دستگاه متبوع خود بوده اند؟
· در حالی که کشورهای متخاصم، هم در مقام بیان و هم در مقام عمل تندترین مواضع را بر ضد نظام اتخاذ می کنند، اقدامات و اظهارات مسئولان وزارت امور خارجه در بهترین حالت، از "محکوم کردن" و "تکذیب کردن" و صدور بیانیه فراتر نمی رود!
· در حالی که متولی اصلی دستگاه دیپلماسی در سایر کشورها از جایگاه بی بدیل حاکمیتی و نقش آفرینی غیر قابل انکار برخوردار است، وزارت امور خارجه کشورمان در بهترین حالت، مجری دستورات و مصوبات بوده و توفیقی در هماهنگی و مدیریت نهادهای مرتبط با سیاست خارجی ندارد.
· حال باید به این پرسش پاسخ داد که مقصر به‌وجود آمدن وضع فعلی، دانشجویان انقلابی و دلسوز هستند یا وزارت امور خارجه ای که در اثر ضعف یا بی مسئولیتی، توان عمل به وظایف خود را ندارد؟ آیا اساسا انتظار اقدام قاطع و به‌موقع از وزارتخانه ای که فرزندان بسیاری از مدیران آن مشغول تحصیل و زندگی در کشورهای متخاصم با نظام اسلامی هستند، انتظاری منطقی و قابل قبول است؟ بهتر نیست که در این شرایط، بجای حمله به لانه روباه پیر، پیشانی دستگاه دیپلماسی کشور به تسخیر نیروهای انقلابی و مومن کشور در آمده و در یکی از مهم‌ترین وزارتخانه کشور، "طرحی نو" در انداخته شود؟
· /2929
نظر شما