گروه اندیشه: به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، مرتضی مکی در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت که سه پیش فرض اسراییل یعنی قیاس ایران با حزب الله، ایران در شرایط اقتصادی وخیم، و فروپاشی اجتماعی ایران، برای حمله به ایران، نادرست از آب درآمد.
او در ادامه با توجه به ترورهای گسترده در سطح فرماندهان نظامی بر روی شکل گیری وحدت ملی گسترده تاکید می کند و می نویسد:«شکل‌گیری وحدت ملی، فراتر از مرزهای سیاسی، اجتماعی و حتی نسلی است. مردم ایران نشان دادند در مقام یک ملت دیرپا در برابر هر متجاوز و سلطه‌طلبی دیواری از اراده و مقاومت شکل می‌دهد. تجاوز رژیم صهیونیستی، به‌جای آنکه ایران را درگیر اختلاف‌های درونی کند، موجب یکی از باشکوه‌ترین صحنه‌های تجلی وحدت ملی در تاریخ معاصر شد.»
او در ادامه می نویسد: «در ساعات و روزهای پس از تجاوز رژیم جعلی اسراییل از چهره‌های اصلاح‌طلب تا اصولگرا از فعالان مدنی تا نمایندگان مجلس از روزنامه‌نگاران تا نیروهای نظامی، صداها به طرز بی‌سابقه‌ای یکپارچه شد. بسیاری از فعالانی که پیش‌تر در نقدهای جدی به دولت و ساختار سیاسی شناخته می‌شدند، این‌بار بی‌درنگ دفاع از کشور را فراتر از مرزبندی‌های سیاسی دانستند. ایران همواره جامعه‌ای متکثر با تنوع قومی، زبانی، مذهبی و سیاسی بوده است. اما آنچه در ساعات و روزهای بعد از حمله دیده شد، همگرایی کم‌سابقه اقشار مختلف بود. داده‌های پیمایشی نیز این انسجام ملی را تایید می‌کند. براساس نظرسنجی مرکز افکارسنجی ایسپا (۲۴ خرداد ۱۴۰۴)، بیش از ۷۸٪ مردم در پاسخ به این پرسش که «آیا دفاع از کشور در برابر تجاوز اسراییل را ضروری می‌دانید؟» پاسخ مثبت دادند. آماری که شامل ۶۵٪ از کسانی است که خود را منتقد سیاست‌های رسمی می‌دانند.»
مکی در ادامه تاکید می کند که «حتی رسانه‌ای مانند بی‌بی‌سی که مواضعی به‌شدت کینه‌جویانه به ایران دارد در گزارش تحلیلی اعلام کرد: «حمله اسراییل، فضای ایران را برای نخستین‌بار پس از دهه‌ها به سمت وحدتی کم‌نظیر سوق داده است.» بسیاری از نخبگان مستقل یا منتقد در کنار نیروهای مسلح و دولت ایستادند. انجمن جامعه‌شناسی ایران در بیانیه‌ای تاکید کرد: «اختلاف‌نظر در سیاست داخلی، نباید ما را از دفاع از تمامیت ارضی غافل کند.» همچنین، حدود ۴۵۰ استاد دانشگاه با امضای طوماری مشترک ضمن محکوم کردن تجاوز رژیم صهیونیستی خواستار همبستگی ملی و در عین حال بازنگری جدی در سیاست‌های امنیتی و منطقه‌ای شدند.»
او ادامه می دهد: «ایران جامعه‌ای متکثر است. تنوع قومی، زبانی، مذهبی و سیاسی از دیرباز بخشی از واقعیت اجتماعی ایران بوده، اما در مواجهه با تهدید خارجی، بار دیگر آنچه برجسته شد، نه شکاف که همبستگی ملی بود. این همگرایی تنها واکنشی احساسی یا مقطعی نبود، بلکه نشان‌دهنده پیوند عمیق تاریخی و فرهنگی میان ایرانیان حول مفهوم ایران به‌مثابه یک «سرزمین هویتی» است. مفهوم «همبستگی ملی» در تعریف کلاسیک، بیانگر سطح انسجام اجتماعی و میزان تعلق خاطر شهروندان به سرزمین، تاریخ، زبان و نهادهای کشور است. این همبستگی به‌ویژه زمانی اهمیت می‌یابد که ملتی با تهدیدی بیرونی مواجه شود، جایی که اختلافات داخلی به حاشیه می‌روند و دفاع از موجودیت ملی در اولویت قرار می‌گیرد. تجربه تاریخی ایران در هشت سال دفاع مقدس نمونه اعلای چنین همبستگی است.»
او در بخش دیگری از تحلیل خود به تصویر سازی خلاف رسانه های غربی و صهیونیستی اشاره می کند و می نویسد: «برخلاف تصویرسازی رسانه‌های غربی و صهیونیستی که همواره ایران را جامعه‌ای ازهم‌گسیخته و چندپاره ترسیم می‌کنند، آنچه در روزهای اخیر آشکار شد، پویایی و تاب‌آوری بالای جامعه ایرانی در مواجهه با تهدیدهای خارجی است.این وحدت ملی به معنای نادیده گرفتن مطالبات یا نقدهای داخلی نیست. اما تفاوت مهم درک شرایط اضطراری و تمایزگذاری میان «اختلاف داخلی» و «تهدید خارجی» است. درسی که بخش مهمی از جامعه ایران با بلوغ سیاسی آن را به درستی آموخته است. تجاوز رژیم صهیونیستی، اگرچه با هدف تضعیف روحیه ملی و ایجاد شکاف در ساختار اجتماعی انجام شد، اما نتیجه‌ای معکوس داشت. واکنش گسترده، یکپارچه و فراتر از خطوط مرسوم سیاسی و ایدئولوژیک، نشان داد که مفهوم «ملت ایران» همچنان زنده، پویا و آماده برای دفاع از تمامیت ارضی، امنیت ملی و کرامت جمعی است. در شرایطی که بسیاری از جوامع با بحران‌های هویتی و شکاف‌های حل‌نشده دست و پنجه نرم می‌کنند واکنش ملت ایران به یک تجاوز با ابعادی گسترده نه‌تنها یک پاسخ ملی، بلکه یک پیام منطقه‌ای و جهانی بود. ایران، ملتی است که در برابر تهدید، انسجام می‌یابد.»
216216
نظر شما