به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، استاد شهید مطهری در یکی از سخنرانی های خود به سؤالی پیرامون موضوع «آیا خرج زیارت بهتر است یا مدرسه ساختن؟» پرداختند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
بسم الله الرحمن الرحیم؛ برخی افراد این پرسش یا انتقاد را مطرح می‌کنند که «چرا ما برای زیارت، به جای سفر به عراق یا مدینه، هزینه‌ها را در داخل کشور صرف نکنیم؟»
مثلاً می‌گویند: «همان مبلغی که برای سفر زیارتی در نظر گرفته‌ای، اینجا مصرف کن؛ مثلاً بیمارستانی بساز تا ثواب بیشتری ببری.»
این نگاه، گمان می‌برد که انگیزه اصلی سفر زیارتی، صرفاً «خرج کردن پول» و دریافت نتیجه مادی از آن است. در حالی که هدف زیارت، چیزی بسیار فراتر از این است.
سفر به مدینه و زیارت پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله، یا حرکت به سوی کربلا و دیدار بارگاه امام حسین علیه‌السلام، زنده‌کننده روح است.
انسان در این سفر، نیروی معنوی و محبت قلبی به دست می‌آورد؛ روح خود را با عشق به حسین‌بن‌علی علیه‌السلام و علی‌بن‌ابی‌طالب علیه‌السلام زنده می‌کند.
وقتی انسان با روحی زنده به وطن بازمی‌گردد، همان نیروی درونی او را به عمل خیر و خدمت به خلق سوق می‌دهد. در این حالت، نه تنها یک بیمارستان، بلکه صد بیمارستان می‌تواند بسازد؛ نه تنها یک پل یا مدرسه، بلکه هزاران کار خیر را انجام می‌دهد.
حال باید پرسید: آن افرادی که هرگز به کربلا یا مشهد نرفته‌اند، آیا چنین کارهای خیری را در داخل کشور انجام داده‌اند؟
و کسانی که سرمایه خود را در پاریس، لندن، سوئیس، سوئد یا آمریکا خرج می‌کنند، آیا برای رفع نیازهای مردم سرزمین خود گامی برداشته‌اند؟
تفاوت در اینجاست: هزینه‌هایی که در مسیر عیاشی و مصرف‌گرایی در خارج از کشور صرف می‌شود، در نهایت به بازگشت فردی مادی، آلوده و بی‌تفاوت منجر می‌گردد؛ انسانی که ممکن است حتی نسبت به مرگ یک بیمار یا بی‌مدرسه ماندن یک کودک، بی‌اعتنا بماند و بگوید: «به من چه.»
اما کسی که با نیت زیارت به حرم اولیای الهی می‌رود، با عشقی تازه و محبتی عمیق بازمی‌گردد؛ و همین سرمایه معنوی، او را به انسانی دگرگون‌شده و آماده خدمت واقعی به دیگران تبدیل می‌کند.
منبع: حوزه
نظر شما