پاسخ یک ایرانی به نامه دختر افغان به مردم ایران / مطلب ارسالی خوانندگان

از محسن ایرانی به "ساره گل" افغانی:

"ساره گل" عزیز ما را ببخش اگر با نیش و کنایه های گاه و بیگاه، قلب کوچک و مهربانت را آزردیم، ما را ببخش اگر با زخم زبانهایمان تصویری نادرست از یک ایرانی در ذهنت نقش کردیم، ما را ببخش اگر در کوچه پس کوچه های شهرمان به چشم یک انسان درجه دو به تو و هم وطنانت نگاه کردیم، ببخش اگر نانی را که با دسترنج پدرت خوردی با نیش و کنایه به تو دادیم و ما را به خاطر نگاه، حرف، و فکرمان ببخش.

اما "ساره گل" بدان همانطور که گفتی همه انسان ها با هر زبان و نژادی در هر کجای این کره خاکی، یک جور نیستند و بد و خوب در همه جا هست. شاید اگر تو هم فیلم تجاوز 10 افغان به دختر ایرانی را میدیدی مثل ما قضاوت می کردی و شاید اگر بیشتر مواد مخدر دنیا در ایران تولید میشد و جوانان کشورت را آلوده و بنیان خانواده های افغان را از هم می گسست، نظرت نسبت به همه ایرانی ها تغییر می کرد.

همانطور که گفتم همه ما یک جور نیستیم، ایرانی های زیادی هستند که خاطره های بسیار خوشی از شما در دل دارند، بگذار از مش غلامحسین برایت بگویم که در ایمان و راستی و درستی شهره شهرمان است و نجابت و پاکی و صداقت حیرت انگیزش قلبمان را مالامال از عشق به افغان های همزبان و هم ریشه مان می کند. بگذار از " عزیز " جوان سخت کوش افغان برایت بگویم که 5 سال است از مادر و خواهر و برادران یتیمش دور مانده تا در شهر ما کار کند و برای خانواده اش پول بفرستد

بگذریم "ساره" جان از این نمونه های خوب و بد زیاد است، ما ایرانی ها هر چه که باشیم مانند ترکیه دست رد بر سینه مهاجران و مستضعفان نمی زنیم. شاید ندانی که 25 یا 30 سال پیش که ما خود درگیر انقلاب و جنگ بودیم، هزاران مهاجر کرد را که از همه جا رانده و مانده بودند با آغوش باز پذیرفتیم و با هم در یک کوچه و محله زندگی کردیم و بر سر یک سفره نشستیم،

من هم مثل تو رنج کشیده هستم شاید باور نکنی که یکی از همین کردها با ما وصلت کرد و دامادمان شد و من حالا 6 خواهرزاده ایرانی- کردی دارم. آنها بعد از پایان جنگ با صدام به میهنشان بازگشتند و حالا سرافرازانه و با افتخار در دیارشان زندگی می کنند و هرگز به ما محتاج نیستند. من بعد از 18 سال بالاخره دو تن از خواهر زاده های خود را دیدم اما هنوز موفق به دیدن چهار تن دیگر نشده ام.

توصیه آخر من به تو و هم وطنانت این است که به میهنتان بازگردید و به جای کار در ایران، سرزمین خودتان را آباد کنید و بیگانگان را از کشورتان بیرون کنید که بیگانه هر چه که باشد بیگانه است و افغانستان جز به دست افغان ها آباد نخواهد شد، برو که راه سختی در پیش داری و من مطمئنم افغانستان ( کشور دوست و هم زبان ما) روزی با ایمان و دست پرتلاش مردان و زنان افغان آباد خواهد شد، برو ساره جان، برو...

محسن بدلی فرد

47/56