پل اریک بلانرو، نویسنده و مورخ فرانسوی و از معروفترین شخصیت‌های ضد صهیونیستی اروپاست که کتاب «سارکوزی، اسرائیل و یهودیان - لابی صهیونیستی فرانسه» را در مورد قدرت نفوذ لابی صهیونیست در فرانسه نوشته است که این کتاب تبدیل به معروفترین اثر درباره افشاگری لابی صهیونیستی فرانسه شده است. بلانرو هدفش از نوشتن این کتاب را اعلام خطر نسبت به تغییر سیاست خارجه فرانسه در جهت قربانی کردن منافع ملی فرانسه برای منافع اسرائیل و مصالح صهیونیست جهانی بوده است. مراسم رونمایی از این کتاب با حضور پل اریک بلانرو نویسنده، غلامرضا منتظمی و حسن عسگری ناشر کتاب در ایران برگزار شد. گزیده ای از اظهارات این نویسنده فرانسوی در این نشست را به نقل از فارس در ادامه می خوانید:
-ریموند آرون فیلسوف آزادی‌خواه در سال 1968 میلادی کتابی را با عنوان «دوگل، اسرائیل و یهودی‌ها» منتشر کرد در این کتاب او به رهبر سابق نهضت فرانسه حمله می‌کند که سیاستی را در برابر اسرائیل اتخاذ کرده بود که برای یهودی‌های فرانسه شوم بود یکسال قبل از آن در مصاحبه مطبوعاتی ژنرال دوگل از دولت یهود که در رژیم قبلی از امتیازات زیادی برخوردار بود و نشان از روابط تنگاتنگ بود فاصله گرفت رئیس دولت طرفدار استقلال ملی، اعتقاد داشت که نقش فرانسه در خاورمیانه باید متعادل باشد.
مأموریت وی حفظ تعادل میان احزاب آن زمان بود همه رئیس‌جمهورهایی که بعد از وی آمدند با هر وابستگی سیاسی تقریبا دیدگاه او را دنبال کردند. نخست‌وزیر سابقش ژرژ پومپیدو، والری ژیسکاردستن اصلاح‌گرا، فرانسوا میتران سوسیالیست و سپس کم و بیش ژاک شیراک گلیست. در سال 2009 تصمیم گرفتند کتابی با عنوان مشابه ریموند آرون را بنویسم. صرف‌نظر از اینکه نام نیکلا سارکوزی ساکن جدید الیزه که در 2007 میلادی به ریاست جمهوری رسید جانشین نام ژنرال شد. نیکلا سارکوزی مدت‌ها عضو حزب ائتلاف جمهوری گلیست بود. در اوایل سال 2000 میلادی این ائتلاف به اتحادیه‌ای برای جنبش‌های مردمی تبدیل شده بود و سارکوزی رهبری آن را بر عهده داشت. در سال 2007 در زمان آخرین مبارزه انتخاباتی ریاست جمهوری در تأیید سیاست‌های گلوایی (مارشال دوگل) چندین بار سخنرانی کرد و می‌توان گفت: او به طور قابل توجهی از مواضعی که پیش از این ژنرال مدافع آن بود فاصله گرفت هدف من در این کتاب شناساندن خطری است که سیاست خارجه جدید فرانسه را تهدید می‌کند، جنگ در کمین است و باید در برابر فشارها تسلیم نشویم و برای شروع، افکارمان را باز کنیم.
- من گرایشم تاریخ است و به بخش‌هایی که دروغ‌پردازی است توجه می‌کنم و به تاریخ از قرون وسطی تا عصر حاضر کار کردم تاکنون نزدیک 20 کتاب نوشته‌ام که همه این‌‌ها در فرانسه چاپ شده است اما این کتاب برای چاپ، انتشار و توزیع فروش در فرانسه ممنوع شد و ناگزیر شدم کتاب را در بلژیک چاپ کنم. ناشرانی که کارهایم را پیش از این چاپ می‌کردند همه عذرخواهی کرده و نامه‌هایی را مبنی بر اینکه نمی‌توانند این کتاب را چاپ کنند، برایم فرستادند که با اجازه خود آنها بخشی از این نامه‌ها در ابتدای کتاب آمده است.
- تیتر این کتاب ساده و شوک‌آور است و پاسخی به کتاب «دوگل، اسرائیل و یهودیت» است. چاپ و توزیع این کتاب در سرزمین آزاد فرانسه به علت فشارهای لابی اسرائیل با مشکلات زیادی مواجه بود تا حدی که چاپ، نشر و توزیع آن در فرانسه ممنوع گردید و به مدت 6 ماه پس از چاپ آن در بلژیک هیچ توزیع کننده کتابی حاضر به پخش و توزیع آن در فرانسه نمی‌شد البته چنین برخوردی باعث شهرت آن شد و این کتاب به یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های فرانسه از طریق اینترنت تبدیل شد استقبال از این کتاب در فرانسه که قدرت و لابی صهیونیستی را در این کشور به چالش کشانده است نشان از عمق تغییرات و تحولاتی بود که جامعه فرانسه انتظار آن را می‌کشید.
- لابی صهیونیستی فرانسه با نام «کریف» در اوایل ماه فوریه هر سال میهمانی شام بزرگی را تدارک می‌بیند و مواضعی ضدایرانی از جمله اینکه ایران خطری جهانی است و برنامه هستی آن را نباید دست کم گرفت، برای میهمانان از جمله رئیس جمهور و اهالی رسانه مطرح می‌کند و جالب است بدانید که فردای آن روز همان سخنان در قالب مواضع رئیس جمهور از زبان او خارج می‌شود و رسانه‌ها نیز همگی به آن می‌پردازند. ریشارد پرسکیه که رئیس کریف است تا چند وقت دیگر تغییر می‌کند. وی هر آنچه که در این مراسم مطرح می‌کند فردای آن روز در تمام روزنامه‌ها چاپ خواهد شد به طور مثال وقتی گفت ایران هیلتر است تمام روزنامه‌ها آن را تیتر کردند و تمام شخصیت‌های سیاسی به بیان این مطالب پرداختند.
-این کتاب تحلیلی نیست و تمام کتاب ارجاع به اصل واقعیت داده شده است و ارائه گزارشی از منابع مطرح شده است و همانطور که مطرح شد اجازه نشر در فرانسه را پیدا نکرد و در یک بایکوت رسانه‌ای به سر برد.
-سانسور در فرانسه یک سکوت محض و داینامیک است. هیچ خوبی و هیچ بدی مطرح نمی‌شود و از این طریق جامعه آشنایی پیدا نمی‌کند و موضوع در خلاء باقی می‌ماند اگر بدی مطلبی هم مطرح شود باز جامعه آن را خواهد شناخت اما در فرانسه در سکوت کامل هیچ سخنی بیان نمی‌شود.
-این کتاب یک گزارش است از مسیری که فرانسه طی می‌کند ما در جمهوری چهارم فرانسه و اسرائیل برای شکل‌گیری نیروگاه هسته‌ای با هم همکاری داشتند اما با روی کار آمدن دوگل این همکاری‌ها متوقف می‌شود و دوگل نیروهای نظامی را از ناتو بیرون کشیده و با چین، اتحادیه جماهیر شوروی سابق ارتباط برقرار می‌کند و از جنگ ویتنام انتقاد می‌کند و چهره‌ای عدالت طلبانه داشت. اوج حرکت‌های او این بود که اسرائیل را فاجعه نامید . میتران هم با صهیونیست‌ها روی کار آمد اما با فلسطین و عرفات رابطه خوبی برقرار می‌کند. شیراک هم اعلام می‌کند که وارد جنگ نمی‌شود اما با روی کار آمدن سارکوزی همه چیز به یکباره تغییر می‌کند.
- به دلخواه خود انتشار این کتاب را برای انتشار در ایران انتخاب کردم و هدفم رساندن صدای نارضایتی یک تاریخ‌دان فرانسوی است که این دوستی نه چندان گذشته را یادآوری می‌کند. دولت و ملت ایران باید اطلاع داشته باشند که بر خلاف ظواهر امر، همه مردم فرانسه فریب اخبار زنجیروار منتشر شده از رسانه‌های غربی را که در کنترل لابی اسرائیل است، باور نمی‌دارند. فرانسه هیچ دلیلی برای ورود درگیری با ایران ندارد. موضوع عجیبی که در چند سال اخیر رخ داده اینست که فرانسه سارکوزی به ایده‌های برنار هانری لوی و اطرافیان او که متکی بر تزهای منتشره از سوی شبکه‌های لابی طرفدار اسرائیل در امریکا و فرانسه است، روی آورده است. امیدوارم انتشار این کتاب در ایران بتواند به ایرانیانی که در مورد تغییر موضع ناگهانی فرانسه سوال می‌کنند و می‌خواهند بدانند به چه دلیل فرانسه اخیرا روی همه دیپلماسی گذشته خود خط کشیده است، پاسخ دهد.
(در ابتدای این کتاب، نوشته شده: «این کتاب را به احمدی‌نژاد تقدیم می‌کنم مردی که شهامت ورود به موضوعات ممنوعه دارد» درباره این کار توضیح دهید؟)
فقط یک راه در جهان وجود دارد مثل سال 1942 که ژنرال دوگل از رادیو لندن آزادی فرانسه را درباره اشغال نازی‌ها رهبری می‌کند امروزه احمدی‌نژاد هم همین کار را انجام می‌دهد برای آزادی غرب از صهیونیست، احمدی‌نژاد برای فرانسه یک مدل است و اگر فرانسه بخواهد مستقل باشد و در برابر جریانات امپریالیستی و صهیونیستی مقابله کند باید احمدی‌نژاد را الگوی خود کند. البته کاری به سیاست داخلی وی ندارم چون آشنایی ندارم و تنها از سیاست خارجی وی که توانسته ایران را کشوری مستقل و غیرمتعهد کند حمایت می‌کنم.
6060
نظر شما