آیا میراث چاوز ادامه خواهد یافت؟

هوگو چاوز در اوج قدرت سیاسی و به عنوان منتخب دوره ی جدید ریاست جمهوری و در میان حزن و اندوه ملتش وفات کرد.ویژگی متفاوت او با دیگر روسای جمهور در میراثی از ابتکار و نوآوری و تحول در جامعه ی داخلی و بین المللی ونزوئلاست.در داخل ونزوئلا او عمیق ترین برنامه های سوسیالیستی را اجرایی کرد. در واقع استراتژی کلان هوگوچاوز از ابتدا منسوخ کردن تمام نهادهای رژیم گذشته و ایجاد بنایی جدید در کشور بود.به همین لحاظ تغییراتی که وی در جامعه ونزوئلاایجاد کرد همگی تغییرات زیربنایی محسوب می‌شوند. او برای ایجاد این تغییرات استراتژی «جهش به پیش»را ارایه کرد. این استراتژی 10 هدف اصلی داشت:
1- حرکت به سمت تشکیل یک ساختار اجتماعی جدید؛
2- ایجاد استراتژی ارتباطی جدید با اقدام اولیه در استخوان بندی آن؛
3- حرکت به سمت طراحی و ترویج یک مدل دمکراتیک جدید از مشارکت عام؛
4- شتاب بخشی و ایجاد ساختار دولت جدید به عنوان نهاد؛
5- فعال کردن یک ائتلاف جدید و تدوین استراتژی درآمد علیه فساد؛
6- توسعه استراتژی انتخاباتی جدید؛
7- سرعت بخشیدن ساختار مدل تولید جدید با انجام سیستم اقتصادی نوین؛
8- استمرار ایجاد ساختار جدید منطقه ای؛
9- تثبیت و تسریع در استراتژی نظامی ملی؛ و...
10- استمرار حمایت از سیستم چند قطبی جدید در جامعه بین الملل
بخشی از این برنامه در سیاست داخلی و بخشی در سیاست خارجی با قدرت تمام و با پشتیبانی کشورهای چپ گرای منطقه اجرایی شد.ونزوئلای پس از چاوز با این ساختار شکل گرفته است.اکنون پس از چاوز رقابت اصلی بین سوسیالیست ها و محافظه کاران راستگرای متمایل به کاخ سفید است.میزان آرای دو قطب کاملا مخالف یکدیگربسیار نزدیک به یکدیگر است،لذا هردو سوی ماجرا شانس پیروزی را خواهنداشت. آینده ی کشور بستگی به مولفه های مختلف از جمله عملکرد جانشینان چاوز در قبال مردم دارد،به ویژه عملکرد شخص نیکلاس مادورو و اطرافیان سوسیالیست وی ،اگر آن ها بتوانند برنامه های او را به ویژه در سطوح اجتماعی و معیشتی با کنترل تورم ادامه دهند و پیوند همه جانبه ای با مردم برقرار نمایند،به ویژه سعی نمایند انسجام و همبستگی داخلی کشور از میان نرود، میراث چاوز به آن ها لااقل تا این دوره ی ریاست جمهوری ادامه می یابد، اما اگر اختلافاتی بین بدنه ی هواداران او ایجاد شود به هر حال طبیعی است ادامه ی راهش دشوار خواهد بودو سوسیالیسم قرن21او هم به سرنوشت نافرجام بقیه سوسیالیست ها منتهی خواهدشد.در داخل بدنه ی سوسیالیست ها هم به هرحال اختلافاتی در زمینه ی چگونگی پیشبرد طرح های سوسیالیستی وجود دارد.به علاوه فقدان چاوز موجب می شود احزاب سوسیالیستی تحرکی بگیرندو به ائتلاف های جدیدی روی بیاورند.یقینا این تحرک جدید دیگر شخص محور نیست،حزب محورخواهدبود.مهمترین خطر در این گونه موارد رادیکال شدن شعارهای هواداران چاوز و افزایش منازعات سیاسی برای کسب قدرت از راه های نامناسب خواهد بود،اما آن چه در آینده ی ونزوئلا روشن است اینکه هر دولتی از راستگراها هم بیاید دیگر فضا به سیستم اولیگارشی بی حساب و کتاب گذشته باز نمی گردد،چون در این دوره ی انتخابات شعارهای در حوزه ی داخلی مخالفان و برنامه هایشان شباهت زیادی با برنامه های چاوز فقید داشت،لذا برنامه های مخالفان هم تلفیقی از تمام ایده های توسعه خواهد بود،البته با استثنای سیاست خارجی که راست گراها با گرایش به کاخ سفید متفاوت تر عمل می کنند.ضمن اینکه ،هر دولت بعدی در ونزوئلا بدون رانت نفت نمی تواند ادامه راه دهد و دچار بحران های اجتماعی و اقتصادی خواهدشد.